Seth dopiero ochłonął po ostatnich wydarzeniach, które praktycznie wywróciły jego życie do góry nogami. Nie tylko poznał historię swojej rodziny i odkrył, że hotel, w którym pracuje tak naprawdę jest jego własnością, ale przede wszystkim dowiedział się o istnieniu magii! Niestety, by stać się prawdziwym czarodziejem musiał zaliczyć Perspektywę, prezentując perfekcyjnie opanowane zaklęcie. Magia nie była jednak wcale tak łatwa, jak mogłoby się wydawać. Nawet proste czary były dla Setha nie lada wyzwaniem. Gdy już miał się poddać i zarzucić ćwiczenia, w Hotelu Ostatniej Szansy pojawił się inspektor Pewter. Czy tym razem znów tropił jakiegoś magicznego przestępcę? Seth niewiele myśląc postanowił śledzić inspektora – w końcu każde jego dochodzenie pełne jest emocjonujących doświadczeń!

Seth wraz z Czarnocką, swoją wierną kocicą, wskoczył do teleportu, którym przenieśli się na pewne wybrzeże pełne… martwych mew! Nie była to jednak jedyna nieprzyjemna niespodzianka, która czekała na nich w okolicach Latarni Wężoujście. Nikt bowiem nie spodziewał się, że tajemnicze śledztwo inspektora MagiPolu zaprowadzi ich wprost do dawnej siedziby potężnego czarnoksiężnika, gdzie ktoś obudził magię cieni i doprowadził do podwójnego zabójstwa! Kto stoi za morderstwem? Czy Sethowi uda się rozwiązać zagadkę tajemniczych wydarzeń, które ostatnio mają miejsce w latarni? I czy zdarzenia te mają związek z ostatnim śledztwem, prowadzonym w Hotelu Ostatniej Szansy? Sięgnijcie po książkę „Latarnia Złego Losu” i sprawdźcie sami!

Przygody Setha po raz kolejny są bardzo emocjonujące, pełne niesamowitych przygód i niespodziewanych zwrotów akcji. Fabuła książki jest bardzo nieprzewidywalna i czyta się ją z dużą przyjemnością. Jestem przekonana, że młodzi wielbiciele czarów i kryminałów docenią tę powieść. Narracja jest prowadzona w przyjemny sposób, a charyzmatyczni bohaterowie i akcja, w której magia spotyka się z wątkami detektywistycznymi zapewniają świetną rozrywkę. Osobiście uważam, że „Latarnia Złego Losu” to bardzo ciekawa książka, po którą naprawdę warto sięgnąć.

Jedynym mankamentem najnowszej powieści Nicki Thornton jest jeden rozdział, który sprawia wrażenie, jakby zaplątał się w książce przez przypadek. Gdy Seth i Angelique w czasie dochodzenia nagle stają oko w oko z niebezpieczną magią cieni, brakuje opisu ich starcia z potworem z cienia. Zamiast tego zupełnie nieoczekiwanie przeniesiemy się do ogrodu przy Hotelu Ostatniej Szansy, gdzie Seth pomaga pewnej pani profesor łapać w sieć ptasie trele. I można by pomyśleć, że to dygresja, która będzie istotna, jednak do samego końca książki nie ma żadnego nawiązania do tej nietypowej sceny. I choć ten rozdział wprowadził nas w konsternację, to na szczęście nie wpłynął na dalszy odbiór fabuły, można więc przymknąć oko na tę niedogodność. Swoją drogą ciekawa jestem, co stoi za tą pomyłką (?).

Polecam „Latarnię Złego Losu” wszystkim czytelnikom od 9. roku życia. Czytelnicze Podwórko 2021-01-09 19:25:45