Wielu z Was z pewnością zna twórczość Ewy Przydrygi, ale tym razem to nie o jej powieści będzie mowa. Czytając jednak „Grzechy mojej siostry” Olgi Kruk czułam ten sam mroczny, iluzoryczny klimat pełen niedopowiedzeń, w którym rzeczywistość zdaje się zapadać, umykać przed podszeptami szaleństwa, a przeszłość odciska swoje piętno na teraźniejszości.

Bohaterkami są dwie siostry niosące na swych barkach traumy dzieciństwa, niepotrafiące wyrwać się z powielanych schematów domowej przemocy, piekła gotowanego im przez brutalnych mężczyzn. Ich drogi przed laty się rozeszły. Młodsza wyrwała się z domowego piekła nie oglądając się za siebie i paląc wszystkie mosty, pozostawiając siostrę z poczuciem zdrady.

Choć to młodsza Lila jest silna, zdeterminowana i konsekwentna, a słaba, bezsilna i zagubiona Rita stanowi jej zupełne przeciwieństwo, to do starszej siostry Lila zwraca się o pomoc. Okazuje się, że i jej życie zmienił w koszmar przemocowy mąż, od którego chce się uwolnić na zawsze.

Ileż w tej historii jest okrucieństwa ze strony tych, którzy powinni dawać miłość i poczucie bezpieczeństwa. Nie sposób czytać niektórych fragmentów bez ogromnych emocji buzujących pod skórą i ściśniętego dojmującym żalem i niemocą gardła. Ale to nie tylko historia o oprawcach i ich ofiarach, ale również o matkach, które nie chronią swoich dzieci, godząc się na zadawany im ból fizyczny i psychiczny. O społeczeństwie, któremu wygodniej jest odwrócić oczy, nie widzieć dramatu rozgrywającego się w czterech ścianach. I o słowach, które potrafią odmienić na zawsze, złamać i strącić w odmęty szaleństwa.

Powieść porywa nie dynamiczną akcją, a stopniowo narastającym napięciem, niepewnością i atmosferą skondensowanego szaleństwa. Niesie też w sobie pewną tajemnicę, której odkrycie okazuje się szokujące do głębi. Jeśli lubicie thrillery psychologiczne to ta pozycja musi się znaleźć na Waszej liście.czytanie.na.platanie 2022-02-21 12:22:20