Od jakiegoś czasu chciałam przeczytać jakąś książkę pani Ałbeny Grabowskiej. To wszystko zadziało się dzięki pozytywnym opiniom, jakie przeczytałam o jej twórczości w Internecie. Kolejne jej książki trafiały na moją listę książek do przeczytania, lecz po żadną nie sięgnęłam. Niedawno, to się zmieniło. W moje ręce wpadła jej najnowsza książka pod tytułem „Rzeki płyną, jak chcą”. Nadarzyła się okazja w końcu przeczytać coś od pani Ałbeny.
Moja ciekawość twórczości pani Grabowskiej już trochę trwała, więc nic dziwnego, że do książki „Rzeki płyną, jak chcą” podeszłam z wielkim podekscytowaniem i pragnieniem, aby powieść mi się spodobała. Historia trzech sióstr, jakie żyły w czasach I wojny światowej spodobała mi się już od pierwszych stron. Bardzo szybko stałam się ciekawa, co spotka bohaterki i jak rozwinie się ich życie. Ta ciekawość nie opuściła mnie do ostatnich stron. A tak szczerze to została nawet po zakończeniu, gdyż kilka spraw zostało niewyjaśnionych.
„Rzeki płyną, jak chcą” to świetnie napisana książka, którą czyta się z przyjemnością i zaangażowaniem. Czytanie o Terechowiczównach tak mi się spodobało, że zrobiło mi się smutno, gdy dotarłam do ostatniej strony. Sama historia toczy się spokojnym tempem, lecz autorka nie zapomniała, aby co jakiś czas dodać jakąś nowość, zmianę w życiu bohaterów. Zakończenie mnie zaskoczyło. Ani przez moment nie spodziewałam się, że ta książka może zakończyć się w taki sposób. Zdecydowanie muszę zapoznać się z resztą książek, które wyszły spod pióra pani Grabowskiej.
AnnieK 2021-04-14 14:00:12

"Rzeki płyną, jak chcą" to powieść historyczna ukazująca obraz rodziny, jej transformację oraz różne oblicza miłości.

Trzy siostry, a każda inna. Klara pracowita i inteligentna, gdy trzeba, zakasuje rękawy i razem ze służbą bierze się do roboty. Amelia w głębi serca nie godzi się na zmiany, dlatego postanawia wyjechać i wbrew woli matki zostaje pielęgniarką w szpitalu wojskowym, tam poznaje pewnego żołnierza i do majątku wraca jako jego żona.
Najmłodsza Róża, to bujająca w obłokach rozpieszczona panna, a wciąż niby dziecko. I matka, która nie potrafi zapomnieć o starych, dobrych czasach.

Wydarzenia skupiają się wokół postaci Klary, najstarszej i najbardziej zaradnej z sióstr. To młodsza siostra ubiegła ją w zamążpójściu i zostaje nauczycielką, co również było marzeniem Klary, i jeszcze ten Janek... Pracowity, grzeczny, uczynny - prawdziwy diament, tylko Klara próbuje dojrzeć, gdzie tkwi jego skaza, bowiem budzi on w dziewczynie dziwny niepokój...

Akcja została umieszczona w czasach drugiej wojny światowej, ale jest ona tylko tłem dla wydarzeń w rodzinie Terechowiczów. Gdy ojciec wyrusza na wojnę, majątek pozostawiony w rękach niezaradnej i naiwnej pani domu oraz nieuczciwego zarządcy rozchodzi się bardzo szybko. Sytuację ratuje mąż Amelii, to dzięki jego staraniom i ciężkiej pracy wszystko wraca na właściwe tory.

To niewiarygodne w jak naturalny sposób przychodzi autorce opisywanie tamtych czasów, zdaje się, jakby z nich wywodziła się jej "stara dusza", a piękne i plastyczne opisy przyrody dodają całości niezwykłego czaru i uroku. Historia tej rodziny swym klimatem przywodzi na myśl powieść "Przeminęło z wiatrem" i tak jak ona wywołuje pewną nostalgię i tęsknotę za czasami, które odeszły w siną dal.

To bardzo przyjemna powieść historyczno - obyczajowa, która snuje się leniwie niczym tytułowa rzeka, ale w swoim biegu posiada nie jeden zdradziecki wir... Coolturka 2021-05-14 20:48:40