Wieczna wolność z początku wydaje się być mało ciekawa, ponieważ nie dzieje się nic szczególnego i głównie obserwujemy starych znajomych jak poradzili sobie w życiu przez ostatnie kilkanaście lat. Z czasem jednak wszystko się zmienia, kiedy William razem z innymi weteranami postanawiają porwać statek i odlecieć z planety, a następnie powrócić na nią po tysiącach lat, dzięki efektom relatywistycznym. Jednocześnie coraz lepiej poznajemy i rozumiemy czym jest zbiorowa świadomość nazywana Człowiekiem - jakie ma plany i cele. Autor potrafi również niejeden raz zaskoczyć, więc całą książkę czyta się z dużym zaciekawieniem, zastanawiając się, co dalej spotka bohaterów.

Wieczna wojna była historią o wojnie z bardzo pacyfistycznym wydźwiękiem i przemyśleniami na ten temat. W Wiecznej wolności takich rozważań jest zauważalnie mniej, czego mi osobiście brakowało. Wynika to z faktu, że nie mamy tutaj wojny jako takiej, a zagrożenie ze strony Człowieka nie przybiera formy konfliktu zbrojnego. Siłą rzeczy zatem poruszane rozważania przez autora mają nieco inny charakter i tematykę, a pacyfistyczny wydźwięk całej powieści jest inaczej zaakcentowany niż w Wiecznej wojnie. Zakończenie, w którym pojawia się bardzo ciekawy wątek, którego nie mogę zdradzić, trudno mi jednak jednoznacznie ocenić. Z jednej strony jest to duże zaskoczenie, a z drugiej strony nie do końca pasuje mi do całej historii.

Wieczna wolność to dobra kontynuacja losów bohaterów znanych z Wiecznej wojny Joego Haldemana. Książka ma nieco inny charakter i wydźwięk niż pierwszy tom, ale za to dość zaskakujące zakończenie. Hrosskar 2021-06-07 17:10:10