"A może tak rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady?" - ile razy zadawaliście sobie to pytanie? Tina, trzydziestolatka, przechodząca właśnie kryzys wieku młodzieńczego, postanawia wprowadzić je w życie.

Okazja ku temu właściwie sama ją znajduje. Po śmierci przyszywanej ciotki, aktorki, większość życia mieszkającej za granicą, okazuje się, że do uporządkowania został dom, w którym kobieta spędziła ostatni czas. Tina pakuje więc swoje rzeczy i wydobywając się spod skrzydeł rodziców udaje się do niewielkiej, górskiej miejscowości.

Młoda kobieta nie przypuszcza jednak, że ta krótka (jak początkowo zakłada) podróż, okaże się podróżą jej życia. Mieszkając w surowym wnętrzu, doświadczając bliskości natury, nowości sytuacji i otoczenia, kobieta odnajduje nie tylko prawdę o zmarłej, ale też o sobie samej.

Ta powieść jest nieco nostalgiczna, nieco tajemnicza, refleksyjna, ale też mądra. Odkrywanie siebie, godzenie z przeszłością, dawanie sobie nowej szansy to wszystko tutaj odnajdziecie. Zawarty jest także wątek parapsychologiczny, związany z wędrówką dusz.

Nie będzie tu cukierkowo, nie będzie pośpiesznie, ale powoli, wraz z malarskimi wręcz opisami okolicy, wtopimy się w klimat Bieszczadów. Rozliczając się z przeszłością i licząc na świetlaną przyszłość.@kasia.rzymowska 2021-05-14 11:22:27

Zdarzało się Wam mówić, że macie ochotę wszystko rzucić i wyjechać w Bieszczady? Osobiście ostatnio mówię to coraz częściej i może wcale nie byłby to taki zły pomysł? Kto wie… W każdym razie to właśnie w Bieszczady wyjechała Tina - główna bohaterka powieści „Kwietniowe deszcze, słońce sierpniowe” autorstwa Izabeli Skrzypiec-Dagnan.
Tina wiedzie spokojne życie, ma świetną pracę jednak w życiu zaczyna jej czegoś brakować. Kobieta zaczyna coraz bardziej zastanawiać się nad swoimi decyzjami i życiem… Dlatego w momencie, kiedy dowiaduje się o śmierci swojej przyszywanej i dość ekscentrycznej ciotki, postanawia odwiedzić miejsce, w którym kobieta spędziła ostatnie lata swojego życia. Czy spontaniczna podróż okaże się podróżą życia?
Książka przypadła mi do gustu już od pierwszych stron. Zresztą przepiękna okładka już zachęca do sięgnięcia po nią. Autorka przygotowała dla nas przepiękną powieść o rozterkach, zmianach, lęku, miłości i odwadze. Swoim stylem pisania sprawiła, że książka jest niezwykle emocjonująca, ciepła, a zarazem lekka. Do tego dołożyła nad wyraz malownicze opisy Beskidzkich krajobrazów, które sprawiają że czujemy się jakbyśmy chodzili po tych pięknych łąkach i lasach wsród dzikiej natury. Bohaterzy nie są wyszukani… są oni zwykli. Bohaterem może być tak naprawdę każdy z nas. Problemy, które ich dotykają także są przyziemne i dobrze nam znane.
Klimat jaki udało się stworzyć autorce sprawia, że książkę chłonie się całym sercem. Podczas jej czytania nie raz zostaniemy zmuszeni do refleksji i głębokich przemyśleń, a to właśnie najbardziej cenię w książkach. Ich zdolność do wymuszania na nas głębszych doznań.
k.tomzynska 2021-06-02 18:27:03