„Zakazany owoc” to najnowsza książka Jojo Moyes i kolejna napisana na bardzo wysokim poziomie. Autorka jawi się jako mistrzyni powieści obyczajowej i tym razem oferuje nam twór na kształt sagi rodzinnej. Akcja bowiem rozpoczyna się w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku, a kończy we współczesności.

Opowiada losy mieszkającej w niewielkim, nadmorskim miasteczku rodziny, która przyjmuje na wychowanie nastolatkę z Londynu. Poza młodszymi dziećmi, państwo Holden maja córkę w zbliżonym wieku i dziewczynki się zaprzyjaźniają. Pech chciał, że obie zakochują się w tym samym mężczyźnie, bogatym synu importerów owoców egzotycznych. Jak rozwinie się sytuacja? Ktoś będzie cierpiał, to pewne. Ale kto? Może wszyscy?

W drugiej części poznajemy Daisy, dekoratorkę wnętrz, którą partner zostawia samą z kilkumiesięcznym dzieckiem. Twierdzi, że sytuacja go przerasta i musi wszystko przemyśleć. Kobieta postanawia być silną dla córeczki i przyjmuje zlecenie odrestaurowania pensjonatu, w małym, nadmorskim miasteczku...

Można stwierdzić, że poza ludzkimi bohaterami, kolejnym z nich, pełnoprawnym, żeby nie powiedzieć głównym jest właśnie Merham. Ono żyje własnym rytmem, buntując się przeciwko zmianom. Jak to w niewielkich miejscowościach bywa, wszyscy się znają, plotkują i dbają o pozory. Niektórzy do przesady.

Moyes po raz kolejny pochyla się nad losami kobiet, trudności jakim muszą sprostać jako matki, ile muszą poświecić. Książka jest niezwykle obszerna. Ma ponad pięćset stron, jednak napisana jest tak przystępnym językiem, że nie męczy. Nie wprowadza też chaosu, wszystkie fakty i postacie są uporządkowane, poukładane.

I niestety często przewidywalne. Ale choć kilku wydarzeń się domyślamy, nie odbiera to bynajmniej frajdy z czytania. Kibicujemy bohaterom niczym ulubionej drużynie sportowej, a autorka usprawiedliwia ich decyzje, choć przyznać trzeba, że zazwyczaj, mimo że pogmatwanymi drogami, postępują słusznie.

Jojo Moyes ma już wyrobioną markę na polskim i światowym rynku wydawniczym. W „Zakazanym owocu” akcja może dzieje się niespiesznie, ale to kawał dobrej literatury. Skłania do refleksji i pozwala zastanowić sie nad tym, jakie życiowe wybory warto zrealizować. To pochwała odwagi i siły kobiet, które jeśli trzeba poradzą sobie w każdych warunkach. Wystarczy tylko ruszyć naprzód...

To zarazem potępienie postawy „co ludzie powiedzą?” i przedkładania pozorów nad własne szczęście. Nad szczęście najbliższych. Polecam niezmiennie kolejne dzieło Moyes i ostrzegam, że czytając nabierzecie ochoty na filiżankę herbaty. Bohaterowie wypijają jej na kartach powieści hektolitry... jak przystało na małe, nadmorskie, typowo angielskie miasteczko.Maria P. 2021-05-31 23:12:38

Ze słońcem i latem od dłuższego czasu kojarzą mi się okładki książek Jojo Moyes. Ich kolorystyka i wyzierająca z nich beztroska sugerują, że będą idealną wakacyjną lekturą.

Nie inaczej jest z wznowioną ostatnio książką „Zakazany owoc”, a w letnie klimaty wprowadza nas też miejsce akcji. Nadmorska miejscowość wypoczynkowa teraz i przed pięćdziesięciu laty jest tłem dla rozgrywających się tam wydarzeń. Miłości, nadziei, trudnych wyborów i ludzkich dramatów. Podziału społeczeństwa na to otwarte na świat i zmiany i to konserwatywne, torpedujące wszystko co nowe, inne i nieznane.

Głównymi bohaterkami są dwie kobiety, które dzieli pół wieku, ale wiele łączy. Przekonają się o tym, gdy Daisy rozpocznie remont domu należącego do niedawna do Lottie. Doświadczona okrutnie przez życie, opuszczona przez partnera Daisy, z dzieckiem na ręku podejmie się zadania, które może ją przerosnąć. I nie chodzi tylko o remont, ale i o odbudowanie zaufania do siebie, danie sobie szansy na szczęście. Lottie, której nigdy nie opuściło wyobrażenie o dawnej, niemożliwej miłości również w stanie w obliczu niełatwego wyboru. Czy sięgną po zakazany owoc? Czy nadal będą do niego wzdychać pozwalając, by kładł się cieniem na ich życiu? Czy uda im się pogodzić z samą sobą i odzyskać spokój i szczęście?

O ile sam pomysł na fabułę uważam za bardzo udany, o tyle nagromadzenie opisów, bohaterów i wydarzeń wydawało się momentami nieco przytłaczające. Można to jednak autorce wybaczyć, bo to w końcu jedna z jej wcześniejszych książek. Nie zabrakło w niej natomiast świetnie wykreowanych bohaterów, znakomicie oddanych realiów społecznych i nawet pewnej dozy humoru. Przede wszystkim jednak tego za co kochamy jej książki, opowieści o kobiecej sile, determinacji i dokonywaniu niełatwych wyborów.

Mamy więc piękną pogodę i książkę, po którą warto sięgnąć. Znajdźcie trochę czasu dla niej i dla siebie.
czytanie.na.platanie 2021-06-29 10:32:01

Tej autorki nie trzeba nikomu przedstawiać, należy ona do czołówki moich ulubionych pisarek literatury kobiecej, a jej piękne wydane książki zdobią moją biblioteczkę.

Lata 50. Lottie i Celia, to dwie przyjaciółki pochodzące z zupełnie różnych środowisk. Pewnego dnia poznają niezwykle ekscentryczną aktorkę Adeline Armand, która właśnie wprowadziła się do pięknej willi Arcadia w Merham, malowniczo położonej tuż nad brzegiem morza. Bohema i młodzi ludzie, którymi otacza się artystka, budzi wielkie poruszenie wśród mieszkańców, a przyjaźń zmienia się w rywalizację, gdy dziewczyny zakochują się w tym samym mężczyźnie. Już nic nie będzie takie samo.

Pół wieku później do miasteczka przybywa młoda kobieta z małym dzieckiem.

Na monumentalne, mocno rozbudowane powieści od Jojo Moyes trzeba mieć czas i odpowiedni nastrój. Naszpikowane szczegółowymi opisami, niezwykle detaliczne mogą być dość nużące, więc wiele zależy od naszego nastawienia.
"Zakazany owoc" to jedna z pierwszych powieści autorki (tak, to wznowienie) i jej styl różnił się od tego, do czego obecnie nas przyzwyczaiła.
Jej historie są zazwyczaj połączeniem dwóch płaszczyzn: teraźniejszej i przeszłej, które okazują się mieć punkty styczne. Należy nadmienić, że są one bardzo dobrze opracowane, stąd ta drobiazgowość, ale też niezmiernie fascynujące. Bowiem pierwsze skrzypce nieodmiennie gra tutaj fabuła - złożona i niemożebnie skomplikowana oraz jej ekscytujący i nietuzinkowi bohaterowie.
Nie przeszkadza mi zupełnie, że akcja snuje się leniwie i nie wiem, jak to się dzieje, ale za każdym razem jestem mocno oczarowana, wtapiam się w opowiadaną historię i staję się jej częścią. Oczywiście mogłoby to wszystko zostać przedstawione w znacznie skróconej formie, lecz czy wtedy tak bardzo zżyłabym się z wszystkimi bohaterami, a dramatyzm tego co ich spotyka, wybrzmiałby tak dosadnie? Coolturka 2021-07-17 21:02:05

Książkę mimo swojej objętości dobrze i dość szybko się czyta. Momentami troszeczkę mnie nudziła, ale historia zawarta w powieści jest bardzo interesująca. Książka jest dobrze skonstruowana z kilkoma wątkami miłosnymi na pierwszym planie i rodzinną tajemnicą. Jak to zazwyczaj bywa z tajemnicami, krąży ona wokół rodziny kładzie się cieniem na losach bohaterów i jak zawsze przypomina o sobie po latach. Historia pozwala na refleksję nad swoją przeszłością i nad odpowiedzialnością za podjęte decyzje. Trochę denerwowało mnie zachowanie niektórych postaci np. Lottie i pani Holden, czasami również Daisy. Dwie pierwsze osoby zostały przedstawione jako denerwujące, egzaltowane damulki. Na początku trudno umieścić w czasie akcje książki, tak naprawdę to zaczęła mnie wciągać dopiero akcja, która dzieje się w współczesnych czasach. Powieść opowiada o losach trzech kobiet, które znalazły się na zakręcie życia przez nieszczęśliwie ulokowane uczucia. Daisy porzucona przez swojego partnera parę tygodni po urodzeniu dziecka podejmuje decyzje o wyjeździe z Londynu i podjęcie pracy przy remoncie nowego hotelu, który skrywa w sobie niejedną tajemnicę. Poznaje dzięki temu miłych ludzi i nawiązuje nowe przyjaźnie, poznaje też mężczyznę, który zmieni ją i jej życie. Poznajemy Lottie, która zakochuje się w narzeczonym swojej przyszywanej siostry, niestety jest to zakazana i nieszczęśliwa miłość, której owocem jest Camilla starająca się odbudować swoje małżeństwo, które zostało wystawione na ciężką próbę. Bardzo ciekawe połączenie dwóch historii na przestrzeni dzielących je lat. Mimo iż mam pewne zastrzeżenia powieść oceniam jako bardzo dobrą. Mam pewien niedosyt, inne książki autorki takie jak „Światło środku nocy” lub „Dwa dni w Paryżu” bardziej mi się podobały i szybciej wzbudziły moją sympatię. Duży plus za ciekawe i wyraziste opisy miejsc i sytuacji. „Zakazany owoc” to powieść o sile przeznaczenia i miłości, to powieść o tym jak wielką cenę trzeba zapłacić za zerwanie zakazanego owocu, którym w przypadku tej powieści jest zakazana miłość.Paola 2021-08-05 21:23:49