Uwielbiam być zaskakiwana świetnymi debiutami! To uczucie lepsze, niż spotkanie łosia podczas spaceru w Puszczy Kampinoskiej. I ta dość niepozorna, niezbyt gruba książka autorstwa Mariusza Kaniosa okazała się taką właśnie perełką. Napisany niesamowicie lekko i z wyczuciem kryminał porusza wiele ważnych i bolesnych tematów, a z drugiej strony nie pozwala oderwać się od lektury do samego końca.

Gdy z domu dziecka znika siedmioletni chłopiec, rozpoczynają się szeroko zakrojone poszukiwania, które jednak nie przynoszą spodziewanych rezultatów. Z policji stołecznej, w ramach wsparcia, przybywa aspirant Nowacka stwierdzając, że prowadzone śledztwo zmierza w niewłaściwym kierunku, jednak nie ma wielu tropów, którymi można byłoby podążać. Jedyną osobą, która zdaje się wiedzieć więcej, jest młody ksiądz Piotr, rozdarty pomiędzy chęcią pomocy, a tajemnicą spowiedzi. Nikt jednak nie spodziewa się jakie będą konsekwencje jego decyzji.

Z kart powieści wynurza się wiele ważnych prawd. Że za winy trzeba płacić, szczególnie te niszczące dziecięcą ufność, niewinność i beztroskę. Że nikt nie jest nieomylny, a granica między dobrem i złem łatwo ulega zatarciu. Że ramy i reguły, w które wtłacza nas moralność i religia, nie zawsze przynoszą ukojenie, a rodzą dręczące dylematy. I w końcu, że w naszych planach często pobrzmiewa chichot losu.

Autor oczarował mnie fabułą powieści i zaskoczył nagłym zwrotem akcji w momencie, gdy byłam już niemal pewna rozwiązania. Nagle wszystko uległo diametralnej zmianie i nic już nie wydawało mi się tak oczywiste. Również styl autora bardzo przypadł mi do gustu. W zależności od sytuacji czasem szokował dosadnością języka, lub bawił szczyptą humoru podszytego ironią. Bardzo Was zachęcam do lektury „Uczynkiem i zaniedbaniem”, w moim odczuciu książka naprawdę warta przeczytania.
czytanie.na.platanie 2021-05-10 18:17:43