Ten tytuł zainteresował mnie przede wszystkim piękną okładką, gronem patronów i obietnicą płomiennego romansu między uczennicą a nauczycielem. Niestety treść mocno odbiegała od moich oczekiwań i wyobrażeń dotyczących zakazanego uczucia. Nie znalazłam w niej nic, co by mnie zachwyciło. Czytałam tę książkę na raty i momentami musiałam się zmuszać, żeby brnąć przez nią dalej. Relacja Scarlett i Harry’ego była dla mnie kompletnie niezrozumiała. Mocno sztywna i dziecinna. Zdecydowanie brakowało w niej emocji i uczuć, a przede wszystkim rozbudowania tej znajomości. Zabrakło tu również ekscytującego początku tej relacji: bicia się z własnymi uczuciami, bronienia przed zakazanym uczuciem, wyrzutów sumienia ze względu na ich kontakty i „podchodów” zanim ta relacja zamieni się w głębszą znajomość. Czyli wszystkiego, czego oczekiwałam od tego typu fabuły.

Na początku książki bardzo dużo stron poświęconych było przyjaciołom Scarlett. Nawet więcej niż samej bohaterce. Miałam wrażenie, że bohaterowie drugoplanowi zostali lepiej opisani i przedstawieni niż bohaterowie pierwszoplanowi. Pomijam już fakt, że na pojawienie się Harry’ego trzeba było czekać prawie 100 stron... A co do samych opisów: było ich zdecydowanie za dużo. Naprawdę spokojnie można było pominąć dokładne wyjaśnianie w co bohaterowie byli ubrani, jak wyglądały pomieszczenia, do których weszli, czy jak przygotowuje się dania, które jedli. Ponadto miałam wrażenie, że jedyne co robiła bohaterka, to uczęszczała na lekcje psychologii i edukacji seksualnej, bo te lekcje były skrupulatnie scharakteryzowane. A nawiasem mówiąc i tak miało się wrażenie, że nie trwały dłużej niż 5 minut.

Bohaterowie byli niestety mocno niedojrzali. I o ile zachowanie Scarlett mogłabym jeszcze tłumaczyć jej wiekiem, o tyle postawa Harry’ego, jako dorosłego mężczyzny, mocno mnie irytowała. Brakowało mi również poznania bohaterów, zwłaszcza pana nauczyciela. Niewiele się o nim dowiedzieliśmy. Poza jednym faktem z jego przeszłości, nie było żadnej wzmianki o jego prywatności. Poza tym miałam wrażenie, że bohaterowie sami się nie znali. Scarlett niby od wielu lat przyjaźniła się z tymi samymi osobami, a niewiele o niej wiedzieli. Nie chcę przytaczać konkretnych przykładów, żeby nie zdradzać faktów, ale było to wręcz irytujące. Jednak szczytem bezsensowności było wprowadzenie nowej uczennicy na dwa tygodnie przed zakończeniem roku szkolnego i notabene ostatniej klasy i doprowadzenie do wydarzeń, które miały wtedy miejsce. Wątek może i był z potencjałem, ale nie na tak krótki czas. To było kompletne oderwanie od rzeczywistości.

Książka podobno była fenomenem na Wattpadzie. 9 milionów wyświetleń to imponujący wynik. Niestety mnie nie przekonała i nie trafiła w mój gust. Historia może i miałaby potencjał, ale powinna zostać mocno zredagowana. W książce kilkakrotnie przewijał się rok 2015, więc domyślam się, że to właśnie wtedy została napisana. I niestety uważam, że coś co było fenomenem 6 lat temu, niekoniecznie trafi w gusta obecnych czytelników.

Niestety nie podzielam entuzjazmu tą historią i nie mogę jej Wam polecić. Ale najlepiej, jeśli sami wyrobicie sobie zdanie na jej temat.czytaniepogodzinach 2021-06-25 17:53:12