Za każdym razem gdy otwieramy książkę stajemy przed nową przygodą. Nie wiemy co nas czeka, czy nam się spodoba, czy nie. To jeden z nielicznych momentów ekscytacji w życiu, gdzie zaczynamy coś nowego i wiem ciężko to porównywać do pójścia na studia czy przeprowadzki, to jednak nawet takie małe momenty są w życiu ważne.
Sięgając po „Wszystkie barwy marzeń” nie do końca wiedziałam czego się spodziewać. Liczyłam na zwykłą powieść, którą będę mogła czytać dla przyjemności. I tu było duże zaskoczenie, oczywiście przyjemność była, ale było też coś więcej.
Choć najpierw parę słów o fabule. Emilia wraz z dwoma kotami jest na życiowym zakręcie. Nie ma pracy, chłopaka ani mieszkania. Z tym ostatnim naprzeciw wychodzi jej przyjaciółka oferując wynajęcie mieszkania po niej. Emilia wprowadza się do kamienicy. Nie zna tam nikogo, czuje się samotna. Pewnego dnia na tablicy ogłoszeń zawiesza parę zdań, swoich przemyśleń, swoistą opowieść. W ten sposób zaczyna regularnie pisać na tablicę ogłoszeń teksty dla mieszkańców choć nie wszystkim się one podobają.
Początkowo książka wydawała się dla mnie dziwna. Pisana w czasie teraźniejszym tym bardziej zwracała uwagę. Myślałam, że to książka jedynie o zmaganiu się z samotnością, o poznawaniu otoczenia, które nas otacza. Jednak bardzo się myliłam. Im więcej stron przeczytałam, tym bardziej widziałam jak ta książka jest zachwycająca.
To powieść o stawaniu się odważnym, o wychodzeniu z własnej strefy komfortu, o wdzięczności za każdy dzień oraz o przyjaźni.
Jest napisana w sposób subtelny, powiedziałabym bardzo kobiecy, a dodatkowo łagodna i bezpośrednia.
Dużą wagę odgrywają tu kolory, które pomagają głównej bohaterce zmagać się z rzeczywistością. Właśnie kolory i barwy są tu kluczowe, nadają ton całej powieści. To najbardziej podobało mi się z całej książki, jak autorka wplotła w nią barwy. Jakby tkała nimi swoją opowieść dla czytelników.
Jest to jedna z książek, która zostanie ze mną na dłużej oraz jedna z lepszych, które miałam okazję przeczytać w tym roku. Gorąco polecam.
in_the_silkscarf 2021-07-14 14:11:08

Kilka tygodni temu, na profilu Wydawnictwa Literackiego na Instagramie pojawiła się zagadka. Umieścili fragment okładki pewnej książki i trzy krótkie opisy o czym ta książka może być. Już wtedy stwierdziłam, że wszystkie opisy mi się podobają i niezależnie który okaże się prawdziwy to chcę tę książkę przeczytać. Nie będę ukrywać faktu, ale to wszystko dzięki kotom, które pojawiły się na okładce i w opisach. Skradły moje serce, a ja kilka tygodni później sięgnęłam po książkę pod tytułem „Wszystkie barwy marzeń”.
Emilię poznałam w dniu przeprowadzki do nowego mieszkania. Właśnie straciła pracę, jej przyjaciółka wyjechała, a jej jedynymi towarzyszami są dwa koty. Kobieta czuje się samotna i z tego powodu zaczyna pisać krótkie opowieści o swoim życiu, które zamieszcza na tablicy ogłoszeń na klatce. Nikt się nie spodziewał, że jej niewinne poczynania wniosą tyle zmian do jej życia.
Historia o Emilii spodobała mi się już od pierwszych stron. Polubiłam główną bohaterkę, która okazała się być nieśmiałą kociarą, która kocha książki. Od chwili jej poznania poczułam, że mogłabym się z nią zaprzyjaźnić. W momencie, gdy zaczęła umieszczać historyjki na tablicy ogłoszeń poczułam żal, że to nie działo się na mojej klatce schodowej, gdyż z wielką chęcią bym je czytała.
Miałam pewne wyobrażenia o książce „Wszystkie barwy marzeń”, które w ogóle się nie sprawdziły. Książka okazała się być dużo lepsza. Historia Emilii jest pełna prawdziwego życia, które zawiera momenty smutku, samotności, ale także radości i szczęścia. Polubiłam czytanie o jej życiu i mam wrażenie, że za niedługo będę chciała wrócić do tej książki, aby jeszcze raz przeczytać o pomysłach Emilii i jej kotach.
AnnieK 2021-08-06 12:28:33