Wydawało się Wam, że o samotnych domach na mroźnym odludziu wiecie już wszystko? I w tym momencie przychodzi Wydawnictwo Vesper z pierwszym polskim wydaniem "Domu Maynarda" Hermana Rauchera. Tadam! Oto ciekawostka rodem z lat 80. ⠀
⠀
Zima na przełomie 1972 i 1973 roku. Austin Fletcher, weteran wojny w Wietnamie wybiera się na głęboką prowincję stanu Maine. Poległy na polu walki przyjaciel - Maynard, zostawił mu w spadku swój dom. Z szacunku dla towarzysza broni chce chociaż zobaczyć posiadłość. W obliczu zamieci śnieżnej i odizolowanej lokalizacji nieruchomości, zadanie to okazuje się nie być łatwe. Dzięki pomocy miejscowego - Jacka Meekera, bohaterowi udaje się w końcu dotrzeć na miejsce. Po drodze mężczyzna raczy Austina legendami związanymi z jego nowym domem, który rzekomo jest nawiedzony, a w czasach procesów czarownic na pobliskim drzewie powieszono wiedźmę. ⠀
Jak się okazuje, stan chatki pozostawia wiele do życzenia, a zamieszkiwanie w niej będzie wiązało się z dużym nakładem pracy. Mimo wszystko, wiedziony chyba jakimś wewnętrznym impulsem bohater postanawia w niej zamieszkać. Wkrótce poznaje innych mieszkańców okolicy - niedźwiedzia, sarnę, a także dwoje zagadkowych, psotnych stworzeń. Przypomina sobie, że Maynard swojego czasu opowiadał mu o tych wielkookich łobuzach, ale wówczas (co całkiem zrozumiałe) nie wziął słów przyjaciela na poważnie. W końcu kto by wierzył w miniłaki?⠀
⠀
Książka była dla mnie pozytywnym zaskoczeniem. Nie spodziewałam się tak udanej powieści, napisanej z polotem i dużym poczuciem humoru. Dodatkowym plus stanowi rozwinięta warstwa psychologiczna utworu i sporo dziwacznych scen i dialogów, wprowadzających specyficzną, nieco schizofreniczną atmosferę. Jeśli dodać do tego zaskakujące, baśniowe elementy i szczyptę zakazanej, międzypokoleniowej damsko-męskiej fascynacji... otrzymamy przepis na całkiem oryginalną powieść. ⠀
To historia o tym, jak huk granatów rozbrzmiewa w głowie jeszcze długo po zejściu z frontu. O podróży po swój american dream, na przekór echom wietnamskich pocisków. Powieść, o poszukiwaniu własnej tożsamości, albo wręcz przeciwnie, o zatracaniu swojego "ja". O pisaniu swojej historii na czystej kartce, bez długopisu.
Dodam jeszcze, że na końcu czeka nas zaskakujący twist fabularny, otwierający szerokie pole do interpretacji dzieła. Moim zdaniem warto. Serdecznie polecam.murder.in.the.library 2021-07-08 00:44:47