Lubicie debiuty? Ja bardzo, ponieważ dobrze jest poznać nowych Autorów, ich umiejętność przekazywania historii i emocji, a także taka nowa, debiutująca książka często bywa wstępem do świetnej znajomości.

Clarissa Francesca Rollos, po kilku latach, wraca do rodzinnej Atlanty. Od samego początku uważa, że to zły pomysł, a problemy i tajemnice czekające na nią w rodzinnym mieście piętrzą się w zastraszającym tempie. Maior Prein to przystojny brunet, który ma w sobie wiele złej energii oraz przysparza dziewczynę o nerwowość, złość, a wręcz agresję 😈
Tylko, dlaczego za każdym razem, gdy patrzy na Clarissę, w jego oczach pojawia się ból i tęsknota?

,,Sztuka zapomnienia" to bardzo emocjonalna książka. Nie spodziewałam się w niej takiej dużej ilości bólu, tragedii życiowych oraz wewnętrznych wątpliwości. Tak więc niech nie zmyli Was ta słodka, różowa oprawa. Przyznaję, że ze mną się jej udało ☺
Moje wrażenia po lekturze tej książki są bardzo mieszane, ze względu na główną bohaterkę, czyli Clarissę. Ponad połowę książki wywołała we mnie reakcje pełne sprzeczności, ale głównie irytację wywołaną jej zachowaniem i egoizmem. Do szału mnie doprowadzała tym, że wszyscy wokół niej mieli uważać na słowa, chodzić na paluszkach, żyć jej problemami. Bo, ile można? Tragedia tragedią, ale skoro osoba poszkodowana nie chce ruszyć do przodu ze swoim życiem, to niech i nie zabrania tego innym...
Momentami, wywołała we mnie również pewnego rodzaju czułość, być może współczucie, spowodowane tym, co przeszła, jak i tym, z czym nadal musiała walczyć...Tak więc raz miałam ochotę mocno nią potrząsnąć, a raz z całych sił do siebie przytulić.
O czym jest ,,Sztuka zapomnienia"?
O trudnych relacjach z toksyczną rodziną.
O fałszywej trosce bliskich, którzy chcą decydować o naszym życiu.
O składaniu swojego życia na nowo.
O przyjaźni, która jest lekiem na całe zło.
O traumach, które wywołują ból, a także spustoszenie w sercu i w głowie.
O tajemnicach i intrygach, które czekają na wyjście z cienia.
I o miłości, która leczy duszę, składa serca i nieustannie wypełnia myśli...samotnie.wsrod.ksiazek 2021-07-20 19:02:00

Clarissa Francessa Rollos wraca po trzech latach depresji w rodzinne strony. Straciła swoją miłość w nieszczęśliwym wypadku przez który ma zaniki pamięci. Pogrążona w smutku i w cierpieniu wyjeżdża do Atlanty by zamieszkać z matką i siostrą. Pojawią się ludzie których doskonale pamięta ale również wprowadzą duże zamieszanie osoby których bohaterka wymazała z pamięci.

Książka swoją okładka i tytułem zaciekawiła mnie bardzo i wiedziałam że chce ją bardzo przeczytać. Pomimo że to niezły grubasek to jest dopiero tom 1. A już teraz wiem że nie sięgnę raczej po kontynuację. Styl autorki był lekki i przyjemny ale jako cała książka trochę się wynudzilam. Książka ma długi wstęp w którym bohaterka cierpi i przeżywa swoją przeszłość. A dodatkowe postacie jak jej matka i siostra doprowadzają do nerwicy. I tak one miały takie być Autorka zdecydowanie miała taki plan. Bohaterka w żadnym stopniu z nimi się nie dogaduje wręcz kłótnia za kłótnią. Do tego wykorzystywanie stanu bohaterki przez jej matkę jest niewybaczalne. Pomimo tej nudy pojawiły się momenty emocji oraz zszokowania. Pojawił się tajemniczy Major który kiedyś w życiu bohaterki grał ważna rolę ale każdy przed nią to ukrywa a ona go nie pamięta i karty odsłaniają się powoli. Więc przez 400str książki może znalazły się 100 takie które czytałam na prawdę z emocjiami. Lecz książka dla wrażliwych lubiących smutne romantyczne historie powinna trafić idealnie do serca. Lecz ja spodziewałam się czegoś innego. Jak dla mnie momenty były przedłużające się i wiele scen które nic nie wnosiły. Sztuka zapomnienia sprawiła że książka w mojej pamięci nie pozostanie na długo.
Zaczytana1001_ 2021-07-22 15:14:40

W książkach najbardziej niesamowite dla mnie jest to, że ich okładki potrafią mnie hipnotyzować. Ta jest naprawdę piękna i poprzez otaczającą ich mgłę ukazuje właśnie temat zapomnienia, który jest w niej zawarty.

,,Kiedy więc tak na siebie patrzymy, gdzieś w głębi pamięci, a może nawet duszy, coś się porusza, coś świta, szepcząc mi na ucho, że doskonale znam tego człowieka. Jednak po emocjach grających mi okrutną pieśń nie sądzę, by zrobił dla mnie cokolwiek miłego".

Nawet nie wiem, czy będę potrafiła ukazać tajfun emocji, który zasiedlił się w tej książce. Historia nie należy do lekkich, choć czytając płyniecie z nurtem opowieści nawet nie próbując jej wyprzedzić. Główna bohaterka wycierpiała naprawdę wiele i ciężko jest się jej pozbierać. Podczas wypadku, gdzie zginął jej mąż ona również doznała uszczerbku na zdrowiu. Straciła bowiem pamięć i nikt nie wie jak długa ta amnezja potrwa. Na domiar złego czuje, że każdy z jej bliskich zna rzeczy o których nawet ona nie ma pojęcia. Czuje się z tym bardzo źle i nie potrafi zrozumieć zachowań poszczególnych ludzi. Wydaje jej się, że straciła swoją największą miłość, jednak my nie mamy tej pewności. Wiemy bowiem, że istniał gdzieś ktoś, kto kochał ją ze wzajemnością. Trudy życia sprawiają, że ktoś chce zapomnieć, a ktoś nie pamięta, choć che sobie o czymś przypomnieć.
Co z tego wyjdzie? Która miłość wygra i czy w tej walce każdy ma takie same szanse?

Niezwykle emocjonująca pozycja! Kiedy się czyta o jej zakłopotaniu, aż sami mamy łzy w oczach. Pozycja wyciśnie z was wszystko, co najlepsze i pokaże, że prawdziwa miłość nigdy nie umiera. Ona przetrwa jak nie w pamięci, to w sercu. Z wolna będzie się przedostawała do naszych myśli i sama wytoruje sobie drogę do szczęścia. Tylko, żeby w tym wszystkim nie było już za późno...

Niesamowita, nieprzewidywalna, cudowna, piękna i bajecznie urocza. Chwilami też ciężka i bardzo wzruszająca. Uczucia wirują tutaj jak płatki róż na wietrze. Książka prosi o uwagę i ja z czystym sercem wszystkim ją polecam!przyrodaz 2021-08-10 12:30:38