Przyznam, że dawno nie czytałam tak spokojnej książki. Czuć tutaj artystyczną duszę, która za wszelką cenę starała się wydostać z tekstu.
Gabi zauważa piękno świata, ale i rzeczy, które dla innych są przyzwyczajeniem, a dla niej osobną historią. Wiele rozmyśla nad swoim losem, gdyż choć nie potrafi sprecyzować swoich marzeń, to jednak wie, że bardzo by chciała aby były związane ze sztuką. A dokładniej z malarstwem, które uwielbia. Nade wszystko pragnie stabilizacji i stałej pracy. Podświadomie wyszukuje takie oferty, które potrafią złączyć ją ze sztuką. W międzyczasie poznaje klika nowych postaci, które w jakiś sposób wpływają na jej sposób myślenia.
Ja przyrównała bym je do nowych elementów obrazu, który bez ich udziału nie stanowiłby całości. Cała pozycja jawi mi się jako niesamowity portret, który ma na celu ukazanie nam młodej dziewczyny, która z pędzlem w ręku obdarza nas uśmiechem. Obraz jest całością i jednostką, tak jak książka jest całością, aczkolwiek jej tematem przewodnim jest malarstwo.
To jedna z książek, której priorytetem jest sprawienie byśmy na moment się zatrzymali i zastanowili nad swoimi pragnieniami, czy też kierunkami życiowymi. Poprzez przygody Gabrieli będzie zadawała nam pytania sugerując, że nie tylko postacie mają sobie na nie odpowiedzieć, ale i my właśnie. Nie znajdziecie tutaj burzliwych zachowań, czy też nerwowych scen, tylko spokój i opanowanie. Idealna dla osób, które potrzebują wyciszenia i samozaparcia. Doda wam pewności siebie i sprawi, że uwierzycie w to, iż wasze marzenia wciąż mogą się spełnić.
I choć sądziłam, że koniec jest do przewidzenia, to jednak byłam w błędzie. To właśnie wtedy ujrzałam ukrywane wcześniej przekazy, które dla mnie były bez znaczenia. Autorka wykazała się sporym sprytem, bo całkowicie uśpiła moją spostrzegawczość. Dałam się zamknąć w świecie marzeń i pragnień nie dostrzegając czegoś jeszcze. Dopiero kiedy ich ujrzałam, stwierdziłam, że cała pozycja to dla mnie prawdziwe dzieło sztuki. Bardzo ją wam polecam:-)przyrodaz 2021-09-07 14:22:07

"Malarka" to bardzo specyficzna powieść, która dotyka bardzo przyziemnych spraw tj. wkroczenie w dorosłość czy wiara w siebie. Ta książka jest namalowana emocjami. Jej historia, to nie tylko historia jednej osoby, to losy wszystkich osób, które nasza młoda bohaterka spotkała na swojej drodze. Gabi wyjeżdża z Krakowa na studia do Poznania. Zostawia tam swoją rodzinę i z marszu zostaje wydziedziczona, bo postanowiła żyć tak jak chce. Jej marzeniem jest malarstwo, które widać, że bardzo kocha. Jest bardzo skrytą, niepewną siebie młodą kobietą, która stale poszukuje swojego miejsca na ziemi. Poszukuje siebie jako kobieta oraz jako artystka. Na miejscu poznaje nowych znajomych, rozpoczyna pracę z małymi dziećmi oraz dużo maluje. Do tego jest obserwatorką życia. W tej powieści nie ma zawrotnej akcji, fabuła w bardzo niespieszny sposób tyczy się życia Gabi i ludzi wokół niej. Jednak jest w tej książce jakiś taki klimat, który otula tymi swoimi emocjami. Mogliśmy się zanurzyć w romantyczne uniesienia jak i przygnębienie towarzyszące małemu chłopcu. Mogliśmy wczuć się w dziecięcą radość jak i w smutek dorosłych. Te wszystkie emocje w tej książce są namacalne. W powieści tej podobało mi się wszystko. Język jest bardzo bogaty, malowniczy. Przedstawiony przez Autorkę Poznań jest przyjemny. Wraz z bohaterką przechadzałam się Rynkiem, starymi uliczkami, podziwiałam architekturę. Coś wspaniałego. Kolejna namacalność w tej książce. Ja w tym Poznaniu po prostu byłam i obserwowałam losy każdego. Autorka wykreowała fajne postaci, które polubiłam, zwłaszcza współlokatorkę Gabi - Coni. Natomiast dzieci, z którymi współpracowała nasza główna bohaterka pokazały mi, że bycie dzieckiem jest bardzo ważne. Chodzi mi o to by nie zabierać dzieciom radości z bycia po prostu dzieckiem, bo niestety i to potrafimy swoim pociechom zabrać, gdy kierujemy się swoimi chorymi ambicjami, co też Autorka tutaj pokazała. Książka ta jest bardzo mądra i wartościowa, więc polecam.@kejsikej_czyta 2021-09-15 12:36:07