Krzysztof Krawczyk, ikona polskiej muzyki rozrywkowej, artysta jakich mało. Wielu ludzi wypowiada się o nim w samych superlatywach. Człowiek o wielkim sercu, ale również wielu słabościach.
„Chciałem być piosenkarzem. Biografia Krzysztofa Krawczyka” zaplanowana była na 75. urodziny artysty, które przypadały 8 września. Jednak piosenkarza nie ma już z nami, pozostały piosenki i różnego rodzaju publikacje, m.in. biografia napisana przez Annę Bimer, z której dowiadujemy się jakie barwne życie miała Krzysztof Krawczyk, ale nie obyło się również bez chwil zgrozy i zwątpienia.
„Chciałem być piosenkarzem
Chciałem mieć pełne sale
Podróżować, zwiedzać świat
I wiele pięknych, pięknych kobiet znać”
Książka ta zawiera wiele ciekawych anegdot z życia artysty, wiele różnych fotografii, mnóstwo wspomnień.
„…jego brak pokazał, jak bardzo był ważny i drogi wielu ludziom należącym do co najmniej trzech pokoleń”.
Osobiście uwielbiam piosenki pana Krzysztofa i lubię czytać o jego życiu. Uważam, że ta biografia jest bardzo dobrze napisana. Przede wszystkim pokazuje dwie strony medalu. To jakim był wspaniałym człowiekiem i piosenkarzem, ale również poruszony jest temat ojcostwa, o którym pan Krzysztof przyznał, że „mu nie wyszło”.
Polecam
Monika 2021-09-22 11:08:26

Biografia naszego ponadczasowego bohatera była dla mnie bardzo interesująca. Poznałam go jako człowieka, który na rodzinnych imprezach więcej czasu spędzał przy kranie w kuchni, niż wśród przyjaciół. Był nieco rozrzutny i przy jakiejkolwiek pracy lubił stawiać piwko znajomym. I to nie po, a przed wykonaniem zadania. Mogę powiedzieć, że był człowiekiem wolnym, choć nieco ograniczonym. Dopiero z tej książki dowiedziałam się, że on nie pisał swoich piosenek, tylko robił to dla niego ktoś. Czasem żal gdzieś go obejmował, bo czuł, że nie wykorzystuje w pełni swojego głosu. Prawdopodobnie czekał na kogoś, kto wyciągnie z niego ukrytą energię i wysokie nuty, jednak nie dane mu było tego doczekać. Gdyby mógł, dużo wcześniej zrezygnował by z występów estradowych, jednak zobowiązania finansowe mu to utrudniały. Nie chciał obarczać rodziny niepotrzebnymi długami, dlatego śpiewał do utraty tchu.
Jest to osoba, która wielokrotnie dostawała po nosie. W zależności od sytuacji, potrafił wyjść temu na przeciw i brał nauki całym sercem, choć bywało i tak, że te przestrogi gdzieś tam się ulatniały i popełniał kolejne błędy. Nie lubił gdy ktoś nazywał go gwiazdą, gdyż był przekonania, że na ten tytuł trzeba sobie zasłużyć.
Jeśli chcecie go bliżej poznać, to zachęcam do lektury. W książce jest wiele zdjęć, które były robione od początku jego kariery, prawie do końca. Znajdziecie tam też inne gwiazdy, które wpisały się w jego czasy. Tak jak i każda inna gwiazda, był lubiany i nienawidzony. Ja osobiście bardzo lubiłam jego piosenki, gdyż jak dla mnie, śpiewał tak szczerze, bez zbędnych sztuczności. Nie udawał kogoś, kim nie był, tylko dostosowywał swój głos do tekstów, by brzmiały naturalnie.
Jest wiele piosenkarzy na świecie, jednak on jest jednym z tych, którego ludzie zapamiętają. Przez całe życie jego wizerunek był taki sam. Zawsze bujny gęsty lok, wąsy i czasem okulary. Ikona tak jak Kora czy Budka Suflera.
W mojej opinii biografia jest bardzo interesująca i konkretna. Motyw wciągnięcia rozwinie się tylko u tych osób, którzy lubili jego twórczość;-)przyrodaz 2021-09-22 17:53:43