"Opowieści Zuzanny" to wspomnienia, wspomnienia o wojnie, życiu, miłości, przeplatane teraźniejszymi wydarzeniami.
Książka to historia życia matki autorki, w której losy wplecione są przygody Artura - wnuka kobiety. To jemu Zuzanna opowiada swoją historię. To opowieść o losach rodziny, życiu na Kresach, które momentami było bardzo ciężkie i o ucieczce w lepsze miejsce. To przejmująca historia, może o trudnej tematyce, jednak bardzo wzruszającapaciaczyta 2021-07-31 19:38:32

Bardzo ciekawa, wciągająca i lekka książka. Warta przeczytania. Polecam Aleksa5 2021-08-03 20:32:26

"Opowieści Zuzanny" to moje pierwsze spotkaniez twórczością autorki. Mimo,iż wiel o niejssłyszałam, to jakoś nigdy nie miałam okazji sięgnąć po żaden z jej tytułów. A zdecydowanie warto.
Zuzanna to kobieta, która w życiu wiele przeszła. Sam fakt w jak trudnych czasach przyszło jej dorastać, wojna nie była łatwa dla nikogo, ale dzieciom chyba szczególnie trudno było zrozumieć czas okrucieństwa.
Ziunia nie wiedziała, co ją w życiu czego, czego może się spodziewać. Zdana była tak naprawdę sama na siebie, na swój upór i twarde dążenie do wyznaczonych sobie celów. Niemniej jednak kobieta w życiu poradziła sobie zaskakująco dobrze, potrafiła o siebie zawalczyć i była świadoma, że jeśli sama o siebie nie zadba, to nikt za nią tego nie zrobi.
Historię poznajemy z kilku perspektyw, to Artur, wnuczek Zuzanny poznaje historie swojej babci, co znacznie wpływa również na jego życie. Mamy możliwość bliżej poznać również Artura, który przechodzi ogromną przemianę, a w jego życiu dzieją się ogromne zmiany.
Książka jest idealna dla tych, którzy mają jeszcze swoje najstarsze pokolenie, ale tego nie potrafią docenić. Uświadamia nam jak życie jest kruche i ulotne. Dla dziadków nigdy nie znajdujemy swojego cennego czasu, nie wysłuchamy ich, z góry zakładając, że przynudzają. Niemniej jednak oni również mają swoje, niejednokrotnie bardzo interesujące historie, którym zdecydowanie warto poświęcić czas, wysłuchać, docenić to, że z nami są.
Tak właśnie postąpił Artur, który wysłuchał opowieści swojej babci, co pozwoliło mu bliżej poznać historie jego rodziny, miłosne perypetie babci i trudne czasy wojny, gdy wszyscy walczyli o życie i wolność.
Poznaniu tej historii pomaga Arturowi dorosnąć, docenić co w życiu jest ważne, i na co należy zwracać większą uwagę. Jego życie diametralnie zmienia się na lepsze i statkuje.
Książka to bardzo piękna, ale również mądra i pouczającą historia, którą warto poznać. Myślę, że przypadnie do gustu większości czytelników. Czyta się ja lekko, przyjemnie i bardzo szybko. Mimo, iż porusza trudne tematy, to jest to lektura przyjemna. Ja przyznam szczerze, niejednokrotnie podczas czytania płakałam, jak również żałowałam, że sama swojej babci o nic już nie zapytam.
Serdecznie polecam!Gosia 2021-08-23 21:20:12

"- Wiesz, babciu... ja właściwie niewiele wiem o twojej przeszłości. Pojedyncze informacje, których nie jestem w stanie złożyć w całość. Chciałbym usłyszeć więcej. O tobie, twojej rodzinie, dzieciństwie; o tym, jak poznałaś dziadka...
- Hmm... - Babcia pokiwała głową, zamyślona. - A nie znudzi cię ta opowieść? To naprawdę długa historia, tak jak długie jest moje życie.
- Mam czas, nigdzie mi się nie spieszy. Jak nie skończysz jej dzisiaj, to dokończysz jutro, pojutrze, za miesiąc. Mamy czas... "

Zuzanna opowiada wnukowi historię swojego życia. O czasie przed i po wojnie, ciągłej tułaczce, niepewności o to co będzie jutro i jak będzie wyglądało. O trudnościach i przeciwnościach, z którymi musiała się zmierzyć, o tym jak trudno było tworzyć rodzinę i być szczęśliwym.
Historia babci stała się punktem zwrotnym w życiu Artura, nakręciła go na zmiany, zmusiła do refleksji i przewartościowania dotychczasowego życia. Kiedy na jego drodze staje "Czupurek" pogubiony chłopak ma wreszcie szansę zrobić coś ze swoim życiem. Czy pojawienie się Anny dopełni jego przemianę, czy odnajdzie miłość i szczęście?

Dawno nie czytałam tak pięknej i poruszającej historii. Muszę przyznać, że raczej niechętnie sięgam po książki o tematyce wojennej, ale ta pochłonęła mnie całkowicie. Intrygowała od pierwszej strony, obrazowo przedstawiając brutalną rzeczywistość wtedy panującą. Wzruszałam się co chwilę chłonąc każde przeczytane zdanie. Mimo trudnych czasów nie brakowało miłości, zrozumienia czy zaufania. Rodzina była najważniejsza i dla niej poświęcało się wszystko, walczyło z każdą napotkaną przeszkodą. Akcja prowadzona dwutorowo pokazuje życie babci i wnuka. To jak było kiedyś i jak jest dziś, problemy z jakimi się trzeba zmagać, wartościami jakimi kieruje się człowiek. Ta książka jest niesamowicie wartościowa, otwiera oczy na sprawy najważniejsze, sprawia że zatrzymamy się na chwilę i odnajdziemy właściwą drogę.

mopsowe.czytanie 2021-08-31 20:22:16

Dzieciństwo Zuzanny przypadło na ciężkie czasy. Kobieta urodziła się na Kresach Wschodnich i do dziś pamięta ucieczkę i lęk, jaki jej wcześniej towarzyszył. Potem jej życie także było częściową tułaczką i nie zawsze było łatwo i kolorowo. Pierwsza miłość ogromnie ją doświadczyła i już jako młoda kobieta stawała przed trudnymi życiowymi wyborami. Starała się jednak dążyć do upragnionego celu i żyć w zgodzie z samą sobą.
Artur jest dorosłym wnukiem Zuzanny. Chłopak nie wie jeszcze, co chce robić w życiu i powoli zaczyna odczuwać dojmującą życiową pustkę. Pewnego dnia babcia zaczyna snuć przed nim opowieści ze swojej młodości, a on zamiast jak wcześniej uznawać ten czas za stracony, zaczyna jej uważnie słuchać. Te historie poruszają w nim jakąś strunę i chłopak postanawia wprowadzić w swoim życiu zmiany. Dodatkowo wszystko zmienia się, gdy poznaje uroczą dziewczynę. Czy teraz jego życie nabierze sensu?
***
Historia porusza trudne tematy życiowe. Znajdziemy tutaj skomplikowaną miłość, ucieczkę z miejsca pochodzenia, zagubienie, śmierć bliskich , pośród wszystkiego młodą kobietę, która musi się odnaleźć w trudnych sytuacjach i szybko nauczyć się podejmować trudne życiowe decyzje. Tematyka ciekawa, ale jak dla mnie czegoś tej książce brakuje. Fakt, że opowieści snute przez główną bohaterkę są interesujące, a dylematy, z którymi zmaga się jej wnuk wielu z czytelników mogłoby odnieść zapewne do siebie samych. Jednak chyba zabrakło mi tego „czegoś” w samej narracji. Tak, jakby bohaterom brakowało jakiejś cząstki osobowości. O ile ich historie są ciekawe, o tyle oni sami wydają mi się bezbarwni.
Muszę przyznać, że spodziewałam się po tej książce więcej emocji. A niestety podczas czytania nie odczułam ich zbyt wiele. Wyjątkowo nie współodczuwałam z głównymi bohaterami, a byłam jedynie niemym świadkiem ich losów i życiowych wyborów. Z uwagą śledziłam to, co się z nimi działo, ale nie czułam się tak, jakbym uczestniczyła w jakiś sposób w ich życiu. Ot, prześledziłam po prostu wydarzenia, jakie odbyły się z ich udziałem. Nie chcę przez to powiedzieć, że książka jest zła, bo nie jest. Po prostu dla mnie zabrakło w niej tego czegoś, co splata losy bohaterów z czytelnikiem i sprawia, że wczuwamy się w opisywaną historię, jakbyśmy sami brali w niej udział. Uwielbiam odczuwać emocje głównych bohaterów, a teraz mi tego zabrakło.
zaczytanalala 2021-09-01 20:35:59

"Opowieści Zuzanny" Katarzyny Janus to historia o różnych trudnych, życiowych przeszkodach do pokonania, aby żyć w spokoju i z miłością u boku. Ta powieść była moim pierwszym spotkaniem z twórczością tej autorki i uważam je za całkiem udane. Jej styl pisania jest stonowany, dojrzały i ciepły. Bohaterką powieści jest Zuzanna, starsza kobieta, która snuje opowieści ze swojego życia, jej wnuczkowi Arturowi. Poznajemy losy jej rodziców, jej niełatwe dzieciństwo w czasach wojennych, pełne strachu o życie swoje i swojej rodziny. Jesteśmy świadkami wkraczania Zuzanny w dorosłość, miłosnych uniesień, wzlotów i upadków. Książkę czytało mi się łatwo i szybko, jednak zabrakło mi w niej większych emocji. Historie Zuzanny z przeszłości są przeplatane życiem Artura, który mierzy się z problemami dnia codziennego i w pewnym momencie zgubił chęć do życia i brak mu pozytywnej energii. Pomimo poruszania różnych wątków z życia Zuzanny oraz życiowych niepewności Artura, cała historia była dla mnie zbyt stonowana i płaska. Myślę, że przypadnie ona do gustu osobom chcącym nieco wytchnienia i odpoczynku od książek pełnych większych emocji, w których akcja goni akcję. Z pewnością ta książka będzie też spokojną odskocznią od galopującej codzienności i może skłoni niektórych do docenienia tego, co mamy.wmoichkregach 2021-09-06 21:49:17