Przyznaję, że zbyt późno poznałam Tomka Winklera, jestem pewna, że szybko nadrobię zaległości. Nie wiem, jak to możliwe, że pierwszy tom przygód tego niecodziennego faceta gdzieś mi umknął. Ale co się odwlecze, to nie uciecze …
Tomasz Winkler zostaje wezwany na pomoc przez ukochaną babcię, Romę. Starsza pani przebywa w sanatorium w Polanicy Zdrój, gdzie wnuczek ją wysłał. Roma przypadkiem spotyka znajomego Julka Sztyca, w którym się kochała wiele lat temu. Byli ze sobą blisko, a nawet bardzo blisko. Starszy pan nagle zniknął, nie pozostawiając żadnego śladu. Babcia się martwi i ściąga do siebie Tomka. I stawia przed nim nie lada zadanie, ma za wszelką cenę odnaleźć ukochanego …
Kim jest Tomasz Winkler ? Były policjant, odsunięty od zawodu za rzekome łapówkarstwo. Leczy rany po poprzednim zleceniu, które zdecydowanie odbiło się na jego życiu. Teraz bawi się w detektywa, a jego zleceniodawcą jest nikt inny jak babcia Roma. Autorzy stworzyli świetną i nieszablonową kreację Tomka. Były glina, nie stroniący od alkoholu i śmierdzący papierosami. Ze znakomitym zmysłem i intuicją, nie mogący się zdecydować, u boku której kobiety osiąść na dłużej. Ale podążanie z nim śladami zbrodni ta ekscytująca zabawa. Tym bardziej, że autorzy stronią od brutalności i rozlewu krwi. A to wszystko rewelacyjnie zastąpili dobrym i ciętym humorem, cudownymi dialogami i ripostami, zwłaszcza między babcią a wnukiem. Ich wymiana zdań stanowi wspaniałe tło dla całej historii, bez nich lektura straciłaby wiele na atrakcyjności. Realizując zlecenie Tomasz sam będzie narażony na wielkie niebezpieczeństwa, nieznajomi o nieciekawej aparycji depczą mu po piętach. A co detektyw na to? Przekonajcie się sami … Nie liczcie, że będzie łatwo i przyjemnie, nie jedno drżenie serca was dopadnie, policzki będą pąsowe od nadmiaru strachu i wrażeń …
Zimny trop to zdecydowanie komedia kryminalna, z ciekawym pomysłem na fabułę. Początkowo akcja toczy się powolnym i umiarkowanym tempem, by później nabrać rozpędu i się rozkręcić do granic możliwości. Liczne zwroty akcji wyprowadzają nas z przekonania, że rozwiązanie zagadki jest na wyciągnięcie ręki. A tu, bum, bum … i jesteśmy dalej finału niż na samym początku. Rozwiązanie jest zaskakujące i nieprzewidywalne, autorzy wielokrotnie celowo wprowadzali nas na niewłaściwy – zimny trop, czekając, czy się poddamy ich sugestiom. Nie można było się oprzeć pomysłom, niewiele swobody mieliśmy dla siebie.
Duet Roma – Tomasz to fantastyczny pomysł, trafiony w dziesiątkę. Babcia z koniaczkiem w jednej ręce i dymiącym papierosem w drugiej, to nie jest codzienny widok. Cięty język i nieszablonowy styl dopełniają całości. Mnie oni przekonali do siebie, miło spędziłam czas z nimi, tylko krótko. Wszystko co przyjemne szybko się kończy, i podobnie było z tą opowieścią. Chce się więcej i więcej, niedosyt czuć na odległość.
Intrygująca opowieść, ze skrojoną na miarę fabułą, wyrazistymi i charakterystycznymi bohaterami, brylującymi ciętym i sarkastycznym słowem. Z takimi bohaterami nie sposób się rozstać … Od razu robi się tęskno ...Ambros 2021-10-24 20:49:49

Nie wiem, co ten cykl w sobie ma, ale po raz kolejny czuję, że znam tą książkę jak własną kieszeń i po raz kolejny jednak wychodzi na to, że nie. To zupełnie jak wtedy, kiedy spotkacie bratnie dusze. Czujecie, że się znacie, przyciąga was do siebie coś niezwykłego, choć tak naprawdę spotykacie się pierwszy raz. Ja wiem, że nigdy wcześniej nic nie czytałam tego autora, a mimo to mam nieodparte wrażenie, że już skądś ją znam... Być może wiąże się to z tym, że bardzo polubiłam bohaterów. Zwłaszcza starsza panią. Tym razem to ona będzie potrzebowała pomocy. Sprawa jest na tyle pilna, że Tomek bardzo się w nią angażuje. Tym razem nie wchodzą w grę mroczne porachunki, nie chodzi o bestialskie mordowanie niewinnych ludzi, tylko o coś znacznie ważniejszego. O miłość...

Otóż babcia Roma zakochała się ze wzajemnością. Miły starszy pan, który pokazał jej, że bez względu na wiek wciąż można kochać. Wciąż można chcieć być potrzebnym, czuć przy sobie bliskość tej ciepłej duszyczki, która przytuli i ukaże tą ładniejszą sferę świata. Nic w tym wszystkim nie byłoby dziwnego, gdyby nie nagłe zniknięcie jej przyjaciela. Nic nie wskazuje na to, że mógłby komuś zaszkodzić. Zupełnie jak w bajce o duszku Kacperku. Był, wszyscy go widzieli, wyciągnął od każdego ciepło i w momencie, kiedy zdjął swoje ubranko, okazało się, że go nie ma...
Wtedy też wszystko, co mogło być przeciwieństwem wcześniejszego życia daje o sobie znać. Śnieg zasypuje tropy, po cóż miałby przestać padać? Koledzy z pracy zamiast go wspierać sieją tylko przestrogi kracząc, że to się źle skończy. Fizycznie poprzednia sprawa została zakończona, psychicznie, nie do końca. Na dodatek, by już wszystko było przeciw niemu, nawet jego własne ciało przypomina, że nie ma już osiemnastu lat. A czas płynie...
Podsumowując, książka jet warta uwagi, bo oprócz niesamowitego napięcia ma w sobie tyle dobrego humoru, ile każdy z nas pojedynczych skarpetek z domu;-) Przepełniona sarkazmem, ironią, wybuchowością, intensywnością uczuć i poleceniem w czytaniu kolejnego tomu;-)przyrodaz 2021-11-20 20:03:33