Po "Grę Luizy" sięgałam z niepewnością. Jednak okazało się, że był to strzał w 10! Historia tak mnie pochłonęła, że książkę przeczytałam w jeden dzień.
Fabula książki, jak i sama bohaterka są niezwykle złożone. Tak naprawdę główny prym wiodą tutaj toksyczne relacje rodzinne, które stanowią swoisty motor napędowy całej historii.
Postać Luizy jest bardzo intrygująca. Kobieta ma problemy psychiczne, ale i zarazem jest niezwykle uparta przez co do celu dąży zawsze po trupach. Nie liczą się dla niej inni, nie ma dla niej rzeczy nie do pokonywania. Złożoność jej osobowości powoduje, że nigdy nie wiemy czy robi daną rzecz, ponieważ choroba dała o sobie znać, czy może prowadzi swoją grę, której będziemy świadkami na stronach książki.

Tak naprawdę w tej książce nie ma miejsca na nudę. Ciagle coś się dzieje, nie jesteśmy w stanie odkryć intencji bohaterów, ani ich prawdziwych twarzy. Intryga goni intrygę, a w naszych głowach powstaje istny galimatias. Jednak pewne jest to, że od książki się nie oderwiecie. Zdecydowanie polecam!
k.tomzynska 2021-10-16 12:33:12

Jeśli lubicie czytać mroczne historie to ta powieść zaciekawi Was od pierwszej strony. 
Bohaterka powieści Luiza wciągnie Was w niebezpieczną grę i nie oderwiecie się od tej książki. 
Luiza to hipnotyzująca psychopatka, intrygantka i manipulantka, która zrobi wszystko, aby dopiąć swego.
Toksyczna relacja córki i ojca trzyma w napięciu i szokuje. 
Powieść, na którą czekałam, bo to powiew świeżości i zdecydowanie warto poświęcić swój czas dla tej książki.
Autorka sprawiła, że jestem usatysfakcjonowana tą historią.
Gwarantuję, że doznacie wielu emocji i nie odłożycie książki dopóki nie dowiecie się w co gra Luiza...

Luiza po śmierci mamy wraca do Polski i wprowadza się do swojego ojca biznesmena. On nie jest zadowolony z tego, bo zna ją i wie do czego jest zdolna jego córeczka. 
Dziewczyna z łatwością manipuluje ludźmi czarując ich swoją osobą.
Teraz jej ojciec wie, że przyjechała do niego, bo chce prowadzić luksusowe życie, a to może jej zapewnić bogaty ojciec.
Witold chce pozyskać do swojego biznesu pomysłowego Olafa. Luiza zaczyna rywalizować ze swoim ojcem o uwagę Olafa. Posunie się do wszystkiego.  Nikt poza Witoldem nie wie, jaka naprawdę jest Luiza i jaką wyrafinowaną grę prowadzi. 

Co ukrywa Luiza i co kombinuje?

Jeśli  chcecie dowiedzieć się to sięgnijcie po tę książkę. 
Powieść czyta się szybko, akcja jest intrygująca,  a bohaterzy są bardzo ciekawi. 
Nie ma mowy o nudzie.

Polecam gorąco!

BRUNETTE BOOKS 2021-10-22 18:23:12

Gra Luizy jest to książka, którą się pochłania jak lody w upalne lato, jak wodę na pustyni czy jak słodkości przed okresem. To książka, która od samego początku zmrozi nas od środka niczym shake, którym się popija frytki. Wejdzie do głowy jak najlepszy alkohol i pozostawi tą pustkę po skończeniu w równym stopniu, co kac. Wciąż będziemy jej łaknęli i marzyli, że niedługo wyjdą kolejne pozycje spod pióra autorki. Ja się czuję jak dziecko, które obserwuje kurę i czeka za jajkiem.
Styl i konspekt książki mocno mnie wciągnął i zapewnił, że zawsze będzie ktoś, kto będzie czekał na moją śmierć. Mam tylko nadzieję, że nie pomoże mi w tym jak Luiza z powieści...
Bohaterzy są dość zagadkowi, bo choć znamy ich intencje, czytamy to, co o sobie mówią, to jednak nic tak naprawdę nie jest oczywiste. Potrafią się obwiniać, ale zbyt wiele z tym nie robią. Pokazują, że cierpią, ale mowa ich ciała bywa przeciwna. Takie kinder jajko, gdzie na obrazku miała być Świnka Peppa, a wewnątrz znaleźliśmy samochodzik.
Główna bohaterka będzie z nami pogrywała od samego początku. Przyciągnie uwagę tych, co jej współczują, tych, co będą doszukiwać się pokładów chorobowych i tych, którzy ją znienawidzą. Będzie zmienna jak pogoda latem, jak wątpliwej treści link, czy też zapach naszego ciała po dość mocnym treningu.
W całej książce miałam na nią oko i gdzieś w dal odeszła postać jej ojca. Jednak czy faktycznie nie grał tutaj ważnej roli? Kto zapoczątkował chorobę matki, kto się od córki odwrócił na kilka lat i kto miał prawo ją osądzać? Lecz jeśli to nie on był wszystkiemu winny, to dlaczego Luiza była taka inna? Zmienili ją ludzie, czy rodzina? Czy może faktycznie była chora?
Kontrola, to jej drugie imię. Jak nikt umiała sterować ludźmi, by chodzili jak w zegarku. Za nic miała współczucie i na zawołanie zmieniała się od podłej i wrednej kobiety, do cierpiącego aniołeczka. Pomagała tylko tam, gdzie widziała korzyści. Robiła wszystko, by było jej dobrze. Wyciągała z ludzi dobro oddając zniesmaczenie. Tylko, czy o to tutaj chodziło?przyrodaz 2021-11-16 16:40:20