Książka jest napisana w bardzo inteligentnym stylu. Wpierw ma na celu dość mocne zainteresowanie nas całym zajściem, aż dreszcz przechodzi po ciele i później stopniowo ta napiętość się zwiększa. Daje nam oczywiście małe chwile wytchnienia, kiedy wprowadza nas w sprawy biologiczne i strukturalne ciała. Dowiemy się niemal wszystkiego o skórze, celach jej przechowywania, możliwościach jej ściągania i predyspozycjach do jakich może być wykorzystywana nawet już po zdjęciu z człowieka. Nie jest to thriller niesmaczny, gdyż książka nie ma na celu sprawić, że będzie nam niedobrze, tylko poinformowanie nas choćby o pewnym psychopacie, który zwał się artystą i z gracją rozbierał jedyne odzienie człowieka nagiego.
Historia trwa, gdyż pewien chłopak znalazł kawałek tej skóry, lecz zaraz przechodzimy do śledztwa, informacji dawniejszych, które zaczynają ze sobą porównywać. Niby jest strasznie, ale to wszystko toczy się jakby obok nas. Autorka ma sporą wiedzę medyczną, którą co jakiś czas nam serwowała z ust innych bohaterów. Nigdy nie przepadałam za chemią, ale tutaj było to niezwykle ciekawe doświadczenie.
Pozycję czyta się szybko, choć jest nieco grubsza. Wszystkie swoje spostrzeżenia i sprawy śledztwa zostają nam tłumaczone na bieżąco. Bohaterzy są ciekawi i choć nie wyróżniają się zbytnio od siebie, to jednak sposób ich zachowania skłania nas by ich rozpoznać. Jest lekko przewidywalna, aczkolwiek tylko w niektórych momentach. Podobało mi się to, że ma jakby dwa światy. Ten, gdzie czytamy o kimś być może psychicznie chorym i ten, kiedy te nienormalne wyczyny przyrównuje się do historii sztuki. Taki mocniejszy kryminał mający na celu przekazanie nam pewnej wiedzy na która normalnie nikt nie zwróciłby uwagi. Dość specyficzne połączenie, jednak sugerujące, że nie ma rzeczy niemożliwych.przyrodaz 2022-02-28 22:10:48