„Zaginione dziewczyny” to bardzo ciężka książka. John Glatt przybliża historię porwania i przetrzymywania przez 11 lat trzech kobiet.

Ariel Castro przez wiele lat więził, gwałcił, znęcał się, torturował i zamienił życie w piekło trzem młodym kobietom. Michelle Knight, Amanda Berry i Gina DeJesus doświadczyły czegoś niewyobrażalnie okrutnego i nieludzkiego z rąk człowieka, który przez lata drwił z organów ścigania oraz rodzin porwanych. Książka „Zaginione dziewczyny” bardzo mnie poruszyła. Nie była to lekka lektura. Ta książka jest bardzo przejmująca, a czytanie przedstawionej historii sprawia ogromny ból i smutek. Jestem pełna podziwu dla tych kobiet. Mimo tylu lat w niewoli, tylu cierpień i upodleń, nie poddały się, przetrwały i uciekły.

Nie odniosę się za bardzo do kwestii technicznych w tej książce, ponieważ jej treść poruszyła mnie tak bardzo, że cała reszta kompletnie nie miała znaczenia. Powiem tylko, że autor podszedł do tej historii bardzo poważnie, jednak z odpowiednim wyczuciem i szacunkiem dla ofiar i ich rodzin.

„Zaginione dziewczyny” to pozycja zasługująca na uwagę fanów literatury na faktach oraz czytelników o mocnych nerwach. motyle_w_glowie 2021-09-19 10:50:00

Książka ta wpadła w moje ręce dzięki konkursowi na facebookowej stronie jej wydawcy. Był to strzał w dziesiątkę.
Książkę rozpoczyna krótki opis z dnia wyzwolenia się tytułowych kobiet z domu swojego oprawcy. Na następnych stronach autor wprowadza nas w historie życia Ariela Castro, jego dzieciństwa, związków, relacji z rodziną, sąsiadami. Przedstawione są historie porwanych kobiet, po krótce opisano ich życiorysy, marzenia i plany, zniweczone jednym, nieprzypadkowym, pechowym spotkaniem w życiu każdej z nich. Poświęcono też uwagę rodzinom zaginionych dziewczyn. Przedstawiono ich zmagania z utratą bliskich, nadzieje tlące się w ich sercach, dające szansę na znalezienie dzieci całych i zdrowych.
Ogromna siła przetrwania pozwoliła dorosłym już kobietom wydostać się z koszmaru, w jakim tkwiły przez ostatnie 10lat ich życia. W słowach zapisanych przez autora czuć ulgę, radość, ale i niepewność uwolnionych kobiet. Po tylu latach psychicznych i fizycznych tortur trzeba zmierzyć się z rzeczywistością, stawić czoła problemom dnia codziennego oraz demonom przeszłości, czającym się w zakamarkach umysłu.
Ostatnie kilkadziesiąt stron książki pokazuje nam rozprawę sądową Ariela Castro. Autor zawarł tu różne słowa wypowiedziane przez porywacza, pokazujące jego punkt widzenia oraz sposób myślenia, jego postrzeganie tej całej sytuacji. Sposób zachowywania się Castro w celi czy na rozprawach - czasem pokazuje jego wyuczone zachowania, a czasem obnaża prawdę. Ciężko jest panować nad wszystkim, kiedy traci się grunt pod nogami, Ariel jednak zadziwiająco dobrze sobie z tym radził.
Książka przedstawia wiele ludzkich słabości, przesiąknięta jest przemocą, strachem, bólem. Spomiędzy tych negatywnych uczuć przebijają jednak i te pozytywne jak nadzieja, miłość, siła. To one dawały mi podczas czytania wiarę, że jednak historia ta może jeszcze zakończyć się dobrze. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książką, nie spodziewałam się bowiem aż tak dobrego opisu całej tej sytuacji.Marta 2022-01-07 13:40:33

"Zaginione dziewczyny" to książka przerażająca i wstrząsająca. To dokument, od którego trudno się oderwać. Autor bardzo drobiazgowo i realnie przelał na papier przeżycia trzech młodych dziewczyn, które przez dziesięć lat przetrzymywane były przez Ariela Castro. Książka to reportaż szokujący, wstrząsający, tak jak wstrząsające są doświadczenia przedstawionych w nim zaginionych.
W pierwszych rozdziałach poznajemy Ariela Castro jako ulubieńca rodziny, kochanego syna , brata a przede wszystkim sąsiada. Dalszą część poświęcono zaginięciom Amandy Berry, Giny DeJesus i Michelle Knight. Mężczyzna przez lata znęcał się psychicznie i fizycznie nad zakładniczkami. Ta historia zostanie w mojej głowie już na zawsze. Na pewno nie jest dla osób o słabych nerwach. Szokuje, zadziwia, daje do myślenia. Wzbudza wielkie współczucie. To czego doświadczyli ludzie, którzy znali Castro i jego rodzina, też jest okropne. Żył w destrukcyjnym świecie, którym zarażał i niszczył wszystkich w wokół psychicznie i fizycznie. Jednak to co przeżyły dziewczyny zamknięte w tej piwnicy, przechodzi ludzkie pojęcie. Byłem momentami zły i wściekły a z drugiej strony, smutny i bezsilny wobec zachowania oprawcy. Autor napisał tą książkę bardzo dokładnie, wręcz dosadnie, z każdym szczegółem. Niektóre momenty były naprawdę straszne, wręcz obrzydliwe i makabryczne.
Gorąco polecam lekturę zwłaszcza osobom lubiącym literaturę true crime.vinci 2022-01-17 17:11:03

Jak ocenić książkę, która opisuje tak drastyczne wydarzenia? Według mnie nie da się…

Od lat interesuję się tematyką kryminalną i o tej sprawie słyszałam już nieraz. Jednak sięgając po tę pozycję, miałam nadzieję, że dowiem się czegoś więcej. I dowiedziałam. Autor nie tylko opisuje dramatyczne wydarzenia, jakie spotkały trzy młode dziewczyny, ale także nakreśla życie sprawcy oraz jego rodziny – kim byli, czy jak potoczyły się ich dalsze losy. John Glatt przedstawia całą sprawę bardzo dokładnie - nie pomija tortur jakich doświadczyły dziewczyny ani rozpaczy rodzin, które z wytrwałością poszukiwały Amandy i Giny. Mamy tu też wypowiedzi samego sprawcy, ofiar, ich rodzin, sąsiadów, policji i agentów FBI. Informacje są bardzo dobrze uporządkowane i przedstawione w sposób chronologiczny. Całość czyta się niezwykle szybko dzięki krótkim rozdziałom.

Chociaż autor pisze w lekki sposób, to ta książka definitywnie taka nie jest. Trzeba przygotować się na wiele emocji, zwłaszcza cierpienia, bólu, beznadziei. Nie jest to pozycja dla wrażliwych osób. Cała książka daje do myślenia i przeraża. Przerażające były zaniedbania, jakich dopuściła się policja – gdyby zainterweniowano wcześniej do porwań albo by nie doszło, albo koszmar tych dziewczyn trwał krócej. Jakim cudem przez tyle lat Arielowi Castro udało się uniknąć wykrycia - nikt z rodziny ani przyjaciół nie zauważył niczego dziwnego, gdy odwiedzał go w jego domu? Może to po prostu wyparcie… Bo jakim sposobem ktoś nam bliski mógłby popełnić tak ohydną zbrodnię? Jaka matka zgłasza zaginięcie córki na policję, a potem nie interesuje się, czy dziecko zostało odnalezione? Niestety, to spotkało właśnie Michelle – przez ponad dekadę nikt tak naprawdę jej nie szukał… No i kim trzeba być, żeby popełnić tak ohydną zbrodnię, a potem udawać, że pomaga się w poszukiwaniach? Ariel zniszczył życie nie tylko Amandzie, Ginie i Michelle, ale także życie ich rodzin, a nawet swoich dzieci, bo Gina przyjaźniła się z jedną z jego córek…

Jest to reportaż, o którym ciężko będzie zapomnieć. Jeśli interesuje Was tematyka true crime, to warto zapoznać się z tą pozycją. Bo z jednej strony to historia o prawdziwym potworze, a z drugiej o nadziei, niesamowitej wytrwałości i woli walki.

#filianafaktach 2022-01-19 18:38:19