Dziwne, nieoczywiste opowieści, spowite mrokiem i ciężkie od wypełniającego je zła zawsze mnie przyciągały, a i nazwisko Morta Castle zadziałało niczym magnes. Zbiór opowiadań jego autorstwa z posłowiem Robert Ziębiński zadziwił mnie odwagą w przełamywaniu schematów, zarówno jeśli chodzi o formę, jak i treść. W niektórych z nich można zagłębić się na dłużej, inne są wręcz mikroopowiadaniami.

Autor pozwala sobie na wiele niedopowiedzeń, pozostawiając czytelnika z jego domysłami, własną interpretacją i samoczynnie nasuwającymi się rozwinięciami opowiadanych historii, które kończy zazwyczaj w budzącym emocje kulminacyjnym punkcie. Nie każde z opowiadań trafiło do mnie równie mocno, w niektórych z pewnością nie udało mi się uchwycić pełnego przekazu, jednak kilka wzbudziło mój niepokój, wdzierając się siłą do głowy.

Szczególnie niepokojące okazało się „Powołanie” ukazujące zarys świata, w którym psychopaci i mordercy zaczynają ze sobą współpracować, czy „Jak nas widzą inni” o zabójcy wcielającym się w różne role, by wabić ofiary. Melancholijny „Księżyc na wodzie”, czy „Jeśli weźmiesz mnie za rękę mój synu” traktujące znowuż o niespełnionej miłości pozostawiły mnie z uczuciem żalu.

Każde z nich odkrywa rąbek mrocznej strony ludzkiej natury, zła skrywanego w najgłębszych zakamarkach umysłu, które ujawnia się świadomie lub pod wpływem okoliczności.

Styl autora jest specyficzny, minimalistyczny, niestroniący od groteski i nie każdemu przypadnie do gustu. Czy mnie zachwycił? Nie do końca, jednak nie można odmówić autorowi umiejętności silnego wpływania na emocje czytelnika. Mnie kilkakrotnie poruszył do głębi trącając struny mojej duszy, ale i solidnie namieszał w głowie.czytanie.na.platanie 2022-04-01 09:53:00