Jak tylko przeczytałam opis tej książki od razu wiedziałam, że jest to pozycja warta uwagi. I to nie tylko młodzieży, do której jest kierowana, ale również dorosłych, w szczególności rodziców oraz nauczycieli. Powieść porusza bowiem ważne i aktualne tematy związane z przemocą rówieśniczą, nękaniem, brakiem akceptacji ze strony grupy i konsekwencjami długiego prześladowania, które może skończyć się tragedią.

Rodzinę Nathana dotyka ogromna tragedia. Jego starszy brat popełnia samobójstwo. Chłopak nie jest w stanie zrozumieć decyzji Ala, który miał przed sobą świetlaną przyszłość. Czuje się winny, że nie zauważył oznak zwiastujących tragedię. To uczucie potęguje jeszcze fakt, że w dniu samobójczej śmierci swojego brata, nie odebrał od niego telefonu. Nathan ma do siebie ogromne pretensje, że nie okazywał bratu takiego szacunku i miłości na jaką zasługiwał. Chcąc naprawić swoje błędy, postanawia dowiedzieć się co skłoniło Ala do podjęcia tak ostatecznego rozwiązania. Prawda, którą odkryje szokuje i łamie serce.

Nie da się ukryć, że historia opisana w książce jest poruszająca. Śmierć zawsze jest dla najbliższych wielkim dramatem. Jednak przedwczesna samobójcza śmierć nastolatka to zdecydowanie silny cios, szczególnie dla rodzica. W powieści możemy zobaczyć różne metody radzenia sobie z żałobą. Autorka również doskonale opisała etapy jakie przechodzi człowiek, który zmaga się z odejściem najbliższego członka rodziny. A wszystko to poznajemy z narracji pierwszoosobowej Nathana – brata Ala i Megan – przyjaciółki zmarłego chłopaka. Oboje są strasznie przybici świadomością, że już nigdy nie dane im będzie porozmawiać z Alem. Ale ta strata sprawia, że ta dwójka zbliża się do siebie. Oboje próbują zrobić coś, aby uczcić pamięć nastolatka. A to pomaga im żyć dalej i przynosi ulgę w cierpieniu.

„A gwiazdy niech płoną” to zdecydowanie książka godna polecenia! Oprócz tematu, który jest przerażająco aktualny i dotyka bardzo wielu młodych ludzi, to opisana historia skłania również do refleksji. Nie tylko oprawcy są winni przemocy jakiej doświadcza ofiara, ale i osoby stojące z boku i przyglądające się, przykładają do tego swoją cegiełkę. Brak reakcji, jest również cichym przyzwoleniem na złe zachowania, których jesteśmy świadkami. Myślę, że ta pełna bólu opowieść może zmienić spojrzenie młodzieży na żarty, których czasem się dopuszczają. I choć temat przedstawiony w powieści budzi wielkie emocje, to powieść czyta się z zapartym tchem. Autorka wykorzystując narrację nastolatków sprawia, że czujemy się jakbyśmy sami znali Ala i ich emocje przez to stają się nam bliskie. A dodatkowo jest to jedna z tych książek, która przemyca w sobie naukowe ciekawostki związane z astronomią, które znajdziemy na początku każdego rozdziału.
Powieść, która naprawdę jest warta uwagi! Ja z czystym sumieniem polecam!cherryladyreads 2021-10-22 14:13:14

,,Przykładam rysunek do szyby. Kartka przybiera dziwnie wyblakły, biały kolor. Przyglądam się skulonemu, przerażonemu Alowi. Dotykam opuszkami palców napisu: ,,Pomóż mi". ,,Pomóż mi". A może Al miał kłopoty, a ja się ich nie domyślałem?"

Niewyobrażalnie piękna. Cudna, w najgorszym momencie życia, kiedy była szansa, byśmy mogli komuś pomóc, ale tego nie zrobiliśmy. Śmierć rodzeństwa zawsze bywa dramatyczna. Tym bardziej zagadkowa, która stała się nagle. Do tego list w którym jesteśmy proszeni o pomoc...

Ciężko mi o takich książkach pisać, bo przepełnia je niewyobrażalny ból i tęsknota. Bohater obwinia siebie o wszystko, gdyż poprzez tą wiadomość ujrzał wszystkie sytuacje, kiedy faktycznie on potrzebował pomocy. Natychmiast przypomina sobie, że w tamtym momencie brat do niego dzwonił. Tylko on nie odebrał telefonu...
Od tego momentu stara się zrobić co może, by poznać prawdę. By dowiedzieć się dlaczego Al postanowił odebrać sobie życie. W końcu rodzina i znajomi wręcz zazdrościli mu wszystkiego. Dlaczego więc to zrobił. Co go skłoniło do tak drastycznych kroków?
To, czego się dowie, będzie potworne. Wpłynie na nasze życie i będzie stawać przed oczami. Niemal uwieczni się jak uczucie porażki, które w sobie nosimy.
Książka ukazuje najważniejsze sprawy, które często są zamiatane pod dywan. W wielu szkołach dochodzi do przemocy nie tylko fizycznej, ale i psychicznej. Nauczyciele to widzą, ale zwalają na próby dorastania, zwyczajne konflikty towarzyskie i bagatelizują problem. Najgorsze określenie jakie sama usłyszałam, to: ,,Są młodzi, kiedy dorosną, to im przejdzie". Ale czy przechodzi? Czy czasem nie bywa na to już za późno? Nawet nie wiedzą, że taka osoba ma bardzo często myśli samobójcze. Nie chce chodzić do szkoły, nie ma przyjaciół, zamyka się w sobie. Ucieka w możliwy dla siebie sposób, byleby tylko ponownie nie była gnębiona. Kiedy dochodzi już do ostateczności, zwyczajnie się poddaje. Woli odebrać sobie życie, niż cierpieć w milczeniu.
Znam ten temat. Książkę polecam nastolatkom, nauczycielom i rodzicom.przyrodaz 2021-10-25 19:54:14