,, Dopiero teraz, rozmyślając nad przeszłością, Joan zrozumiał, że jego bezsilność ma swoje uzasadnienie. Życie rodziny Aiguaderów od jakiegoś czasu stopniowo traciło poczucie celu, aż mrok pochłonął ich wszystkich. Wkrótce pochłonie i jego".

Przyznam, że książka nie tak bardzo mnie przestraszyła, co sprawiła, że sama zaczęłam zastanawiać się nad życiem. Pierwszego bohatera dosięga beznadzieja, która faktycznie miała dość mocne podłoże. Wiem, że sama czułabym to samo. Przeżył śmierć najbliższych osób. To wszystko do niego wraca, kiedy dowiaduje się o tragicznej śmierci uchodźczyni. Emocje, które opisuje są naprawdę głębokie, jakby za sprawą przeczytanych przez nas słów, cokolwiek mogło by pomóc zmniejszyć ból. No i nawet by mógł się odprężyć, mógłby spróbować żyć nieco lepiej, gdyby nie oddech, którego nieszczęścia torują sobie do niego drogę. Niebawem ma nadejść okropna katastrofa, która wstrząśnie Europą. Ma to być zemsta od strony jego największego wroga Ghaaliba. Jest on na tyle bezwzględny, że nie obchodzi go fakt, iż za jego sprawą zginą setki niewinnych ludzi. Jeśli kiedykolwiek widzieliście zmrożone serce, to z pewnością podobne nosi w sobie Ghaalib. Pełne gniewu, wściekłości i nienawiści wie, że tylko celując w niewinnych może najbardziej zaszkodzić Assadowi. On natomiast zrobi co w swojej mocy, bo go powstrzymać. Tylko, czy uda mu się odeprzeć tak zorganizowany atak? Czy ktokolwiek jest w stanie mu pomóc?

Przyznam, że to moje pierwsze spotkanie z książką autora. Od razu zaznaczam, że udane. Dawno nie czytałam tak mocno dynamicznej akcji. Bywają momenty, że przyłapiecie się na tupaniu nogą pod stołem. Siłą rzeczy stres był obecny od początku do końca, bo czytając nie mamy żadnej podpowiedzi. Autor nam niczego nie sugeruje. Można starać się wybierać w przód, jednak to bezcelowe, bo zbyt wiele się dzieje, by w ogóle zdążyć za akcją, a co dopiero ją wyprzedzić. Ja dopiero później skapnęłam się, że trafiłam na ósmy tom serii, jednak nie czułam tego zbyt mocno. Nie jestem przekonana, ale wydaje mi się, że lepiej czytać je od części pierwszej.przyrodaz 2021-11-16 16:31:15

"Ofiara numer 2117" Jussi Adler-Olsen to już ósmy tom cyklu kryminalnego o Departamencie Q od Wydawnictwa Sonia Draga.

Departament Q to jednostka, która ma za zadanie skrupulatnie i dogłębnie prześledzić wszystkie nierozwiązane przez policję sprawy sprzed lat.

Morze Śródziemne co dzień zbiera swe żniwo w postaci przeprawiających się przez nie uchodźców. Początkowo brana za jego kolejną ofiarę starsza kobieta, została zamordowana. Niespodziewanie Assad rozpoznaje w ofierze znajomą z przeszłości.

Carl Mørck i jego asystent Assad, pracujący w departamencie Q, to duet, który uwielbiam. W tej części poznamy w końcu tajemniczą przeszłość Assada. Tym razem autor wziął na cel problem uchodźców, który i nam dał się niedawno we znaki. Pomocną dłoń sparaliżował lęk przed nieznanym.
Pisarz umacnia nas w przekonaniu, że wśród przybyłych mogą ukrywać się dżihadyści, których życiową misją jest śmierć niewiernych, bowiem na kartach jego powieści, do Europy wtargnął najbardziej niebezpieczny z nich.

Seria powieści kryminalno-sensacyjnych o Departamencie Q duńskiej policji stała się światowym bestsellerem i przysporzyła jej autorowi ogromnej popularności i wcale nie jestem tym faktem zaskoczona. Kryminały te posiadają wszystkie atuty znamienite dla tego gatunku. Przede wszystkim świetny duet złożony z kontrowersyjnego policjanta i ekscentrycznego pomocnika rodem z krajów arabskich, genialna i misternie utkana zagadka, zawiły problem społeczno- polityczny, jeśli dodać do tego zwariowaną asystentkę i sporo ironicznego humoru, to mamy obraz kompletny.
Coolturka 2022-01-06 16:19:46