Nieczęsto sięgam po literaturę obyczajową, chyba że jak w przypadku twórczości Tomasza Betchera niesie ze sobą coś więcej, niż dobrą rozrywkę. Autor w każdej ze swoich książek z olbrzymią wnikliwością, ale jednocześnie empatią i wyczuciem w piękną historię dwojga ludzi wplata trudne tematy społeczne. Tematy, które na co dzień pozornie nas nie dotyczą, albo po prostu nie chcemy ich dostrzegać.

Tytuł powieści „Żołnierskie serce” możemy potraktować dosłownie, jako zespół chorobowy będący następstwem wojennego piekła, ale i metaforycznie towarzysząc głównemu bohaterowi, Piotrowi, w próbie posklejania jego rozbitego na tysiąc kawałków serca i odnalezienia nowego sensu w życiu.

Uciekając przed medialną nagonką i oskarżeniami związanymi z zakończoną tragedią misją w Afganistanie, mężczyzna przyjeżdża do niewielkiej miejscowości, w której odziedziczył stary dom. Mieszka w nim również Emilia opiekująca się niepełnoletnim rodzeństwem. Każde z nich wzięło na swe barki ciężar, z którym musi nauczyć się żyć. Mimo ogromnej samotności oboje unikają nawiązywania relacji, bo życie nauczyło ich nieufności.

Czy tych dwoje pokiereszowanych przez los i ludzkie okrucieństwo będzie w stanie zaufać zarówno sobie, jak i drugiemu człowiekowi? Otworzyć się i dać sobie szansę na szczęście?

Autor po raz kolejny zwraca uwagę na to, że poczucie bezpieczeństwa to niezwykle ulotne pojęcie, a poukładane życie w mgnieniu oka może zmienić się w zgliszcza. Cofając się w przeszłość bohaterów pokazuje jak wiele krzywdy może wyrządzić dziecku zarówno napędzana alkoholem agresja, jak i brak wsparcia ze strony najbliższych. Jakie konsekwencje niosą traumy dzieciństwa i jak niewiele trzeba by zniszczyć samoocenę młodego człowieka. Bagaż doświadczeń rzutuje na całym życiu utrudniając nawiązywanie zdrowych relacji i pustosząc emocjonalnie.

Możemy poznać również specyfikę niewielkich miejscowości, w których wszyscy się znają, gdzie rządzą układy i pieniądze, które potrafią otworzyć wszelkie drzwi i zamknąć oczy kiedy jest to wygodne. Gdzie nowe i nieznane jest zawsze w centrum zainteresowania i niełatwo odróżnić wścibstwo od prawdziwej troski.

To piękna, ciepła i niosąca nadzieję wielowątkowa opowieść, która nie stroni od ludzkich tragedii, niepełnosprawności, odrzucenia i piekła dysfunkcyjnej rodziny dając tym samym wiele do myślenia. Są momenty, które wywołują uśmiech i takie gdzie łza sama kręci się w oku. Automatycznie życzymy bohaterom jak najlepiej, bo choć nie są postaciami idealnymi, to zasługują by po piekle, którego doświadczyli w życiu, uśmiechnął się do nich los.czytanie.na.platanie 2021-11-12 13:34:06

"Coś wewnątrz, co ściskało żołądek do bólu, zatrzymało go na miejscu. To był strach. W momencie, w którym otrzymał moc decydowania o ludzkim życiu lub śmierci, sierżant Walczak okazał się tchórzem."
Zdecydowanie najlepsza książka Tomasza Betchera, niby niespieszna, niby niepozorna, ale uderzając z siłą tarana. To subtelna i przepełniona niezwykłą wrażliwością opowieść o tym jak brak poczucia bezpieczeństwa oraz poczucia własnej wartości w dzieciństwie, wpływa na nasze całe życie. Oprócz tego "Żołnierskie serce" to w dużej mierze przejmujące studium człowieka cierpiącego na zespół stresu pourazowego, dla którego każdy dzień to nieustająca walka z samym sobą. Piotr, Emilia, Janek i Natalia to nie są jacyś przebojowi, charyzmatyczni bohaterowie, nie, to ludzie jakich codziennie mijamy na ulicy, zwyczajnie niezwyczajni, dzień po dniu biorący się z życiem za bary. Autor ma wprost niezwykłą umiejętność w portretowaniu swoich postaci, jego empatia i wnikliwość w ich opisywaniu sprawia, że stają się one nam bardzo bliskie.
W tej historii zgadza się absolutnie wszystko, od bohaterów, i mam tutaj na myśli rownież barwną galerię mieszkańców Sielna, po niesamowicie klimatyczne i plastyczne opisy miejsc, w których rozgrywa się akcja, chociaż po "Szeptunie", akurat to nie powinno mnie już dziwić.
Tomasz Betcher w swoich książkach uczy czytelnika widzieć drugiego człowieka, a nie tylko na niego patrzeć, i nieważne czy jest to osoba niepełnosprawna, bezdomny, były więzień czy miejscowy szeptun, gdyż za każdym z nich kryje się niepowtarzalna historia.
"Żołnierskie serce" to jedna z najlepszych i najbardziej wartościowych książek, jakie przeczytacie w tym roku.Life_substitute 2021-11-14 17:16:05