„Dziewczyna o perłowych włosach” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Łaciny. Książka idealnie nadaje się dla młodzieży, jak i starszego czytelnika. Styl pisania autorki bardzo przypadł mi do gustu. Jest on bowiem lekki, obrazowy, a język poruszający. Pani Anna w świetny sposób pisze o sprawach błahych, jak i tych poważniejszych. Akcja jest rozbudowana i nie sposób się przy niej nudzić. Od samego początku zastanawiałam się jak sama zachowałabym się na miejscu głównych bohaterek i jakie emocje by mi towarzyszyły.
Sylwia i Zuza to nastoletnie siostry dla których życie nie jest łaskawe sprawiając, że muszą szybko dorosnąć. W tej książce widzimy problemy z jakimi borykają się nastolatkowie, ale i przemianę jaka w nich zachodzi w obliczu nieszczęścia. Portrety psychologiczne dziewczyn zmieniają się diametralnie i jest to bardzo widoczne.

„Dziewczyna o perłowych włosach” dla niektórych może okazać się nie był łatwą lekturą. Autorka porusza bardzo ważne tematy i jestem pewna, że to właśnie one zaskoczą niejednego czytelnika. Książka przepełniona jest emocjami, a jej przekaz jest „mocny”. Jest to książka o sile rodziny, trudach życia i wyzwaniach. Czy polecam? Oczywiście, że tak! Komu? Przede wszystkim młodzieży, aby zobaczyli, że życie nie zawsze jest takie kolorowe jak może się wydawać. Ale także dorosłemu czytelnikowi, aby uwierzył w siłę rodziny.
k.tomzynska 2021-12-05 17:40:26

Przyznam, że nie spodziewałam się, iż ta książka wywoła we mnie aż takie emocje. Niby nie jest ich aż tak dużo, niby każda z postaci przeżywa zaginięcie ojca zupełnie inaczej, a jednak dla mnie było to coś innego. Czasem nie zwracamy uwagi na osoby, które mamy w swoim otoczeniu. Nie doceniamy ich pomocy, nie mamy ochoty z nimi rozmawiać i wręcz czujemy, że są nam zbędni. Dopiero, kiedy przychodzi ten moment, że nagle ta postać znika, coś do nas dochodzi. Początkowo mózg nie przyswaja informacji o stracie. Szukamy przeróżnych wytłumaczeń broniąc się na wszelkie sposoby, by tylko nie dopuścić do siebie myśli, że możemy już więcej jej nie zobaczyć. Nagle zaczynamy przypominać sobie chwile, kiedy była z nami, a my tego nie docenialiśmy. Wtedy pojawia się tęsknota, niestety jak zwykle zbyt późno...
Tutaj bohaterki są w różnym wieku i różnym temperamencie. Starsza jest idealistką, której wszystko w życiu wychodzi. Ma wspaniałego chłopaka, którego kocha ze wzajemnością. Z bardzo pozytywnym nastawieniem do życia przyjmuje jedynie szczęście i porządek. O trzy lata młodsza to jej całkowite przeciwieństwo. Swoją miłość przelewa na ukochanego psa o którego bardzo się troszczy. Nawet gdy zdaje sobie sprawę, że jej ojca nie ma w domu, bardziej przejmuje się nieobecnością zwierzaka. Ich babcia z którą mieszkają czasem nie ułatwia wszystkiego. Muszą jej pomagać, gdyż sama nie potrafi załatwić podstawowych potrzeb. Gdzieś tam w tle pojawia się gorycz i samotność, która jest jakby adekwatna do sytuacji. Im wszystkim przyjdzie nagle dorosnąć i sprostać sytuacji w której się znaleźli. Wydaje się, że chodzi tu tylko o uczucia, jednak książka ukazuje też zwyczajne trudności, choćby pieniądze, bez których sobie nie poradzą. Kolejnym problemem jest urządzenie życia na nowo w sposób przemyślany, by starczyło wszystkiego na każdy dzień.
To piękna książka, która mogłaby pomóc przezwyciężyć trud w stracie bliskich. Czasami pewne rzeczy wykonuje się metodą prób i błędów. Ważne jednak, by iść naprzód...przyrodaz 2022-02-05 20:02:35