"O latarniczce, miłości i samotnym humbaku" to opowieść o wyspie Fjotle. Mieszka tam mała społeczność, gdzie od wielu pokoleń panują stare zasady i tradycje.
Kobiety przez długi czas nie miały żadnych praw, nie mogły głosować, zdobywać wykształcenia ani pracować. To mężczyźni zarabiali na dom i podejmowali decyzje. Do kobiet należało sprzątanie, gotowanie i opieka nad dziećmi.
Zgodnie z tradycją dzieci nazywano tak, by morze cieszyło się słysząc ich imiona.
Na tej wyspie mieszka dziewczynka o imieniu Bryza Grzeczna, która właśnie kończy szkołę i wszyscy oczekują od niej, że wyjdzie za mąż, urodzi dzieci i zajmie się domem. Ona jednak jest buntowniczką i skrycie marzy o tym, by zostać pierwszą latarniczką w dziejach wyspy. Od dziecka uwielbiała przebywać w latarni i obserwować swojego dziadka przy pracy.
Tylko jak Bryza ma przekonać całą społeczność, by zagłosowali, aby to ona została latarniczką?

Autorka napisała piękną opowieść dla dzieci o tym, że warto marzyć i realizować swoje pragnienia. Pomimo tego, że ktoś wymaga od nas czegoś innego.
Bryza w końcu poszła za głosem swojego serca i podjęła decyzję, co chce robić w życiu.
Podobała mi się relacja dziadka z wnuczką. Przekazał jej wiele wartości i wspierał ją.
Autorka porusza wiele ważnych tematów. Opowiada o miłości, tradycji, poświęceniu się dla drugiej osoby, pomaganiu innym, ale także o tym, że warto szukać swojej drogi i nie dać sobie odebrać szansy na spełnienie marzeń.
Bardzo wartościowa książka, którą warto podarować dzieciakom.

Polecam!BRUNETTE BOOKS 2021-12-01 00:56:54

„O latarniczce, miłości i samotnym humbaku” Arlety Remiszewskiej to pozornie prosta opowieść o nastolatce, której rodzice próbują znaleźć kandydata na męża, przekonać ją do wybrania utartej drogi dla kobiet, a ona początkowo stara się realizować ich wyobrażenia o córce jako grzecznej dziewczynce. Dorastając odkrywa, że albo będzie postrzegana jako grzeczna albo będzie mogła realizować własne pomysły na życie. Oczywiście początkowo nie myśli w kategoriach buntu, ale kiedy za każdym razem, gdy lekko przekracza granicę cudzych oczekiwań jest karcona uświadamia sobie, że albo zawalczy o siebie, albo innym pozwoli zadecydować o własnym życiu. Z każdym dniem coraz bardziej buntuje się przeciwko utartym schematom, że to mężczyźni są tymi wyruszającymi w morską przygodę, a kobiety muszą biernie czekać, zajmować się domem i podziwiać odwagę nawet najbardziej głupich i tchórzliwych małżonków. Jej ukryte marzenia o zostaniu latarniczką coraz bardziej pęcznieje w niej, aż pewnego dnia wypuszcza piękny pęk, który może być narażony na ścięcie nożycami zasad i tradycji pozwalających tak ważną rolę pełnić wyłącznie mężczyźnie.
„O latarniczce, miłości i samotnym humbaku” Arlety Remiszewskiej to opowieść o tym, że nie zawsze warto być grzecznym. Czasami warto postawić na swoim, zawalczyć z ludzkimi uprzedzeniami i przekonaniami, aby wyznaczyć nowy szlak dla kolejnych pokoleń. Młoda bohaterka boi się, że miłość odetnie ją od możliwości spełnienia marzenia. Z czasem odkrywa, że po prostu trzeba trafić na odpowiednią osobę i wzajemnie wspierać się w codziennej pracy.
Poza piękną opowieścią o realizacji marzeń, dążeniu do realizowaniu się w pracy, która sprawia nam przyjemność poruszono tu ważny problem ochrony zwierząt morskich, ich wpływu na walkę z ocieplającym się klimatem. Arleta Remiszewska pokazuje nam świat pełen równowagi, dobra, dążenia do pomagania, szacunku do zdolności drugiej osoby i miłości. Zdecydowanie polecam wszystkim nastolatkom. Będzie to lektura szczególnie ważna dla dziewczyn szukających wzorców silnych bohaterek.
Całość dopełniają cudowne ilustracje Elżbiety Moyski.Górowianka 2022-02-11 07:35:34