'Rytuał łowcy' to najlepsza książka, jaką przeczytałam w zeszłym roku. Nie sądziłam, że wymaga kontynuacji, jednak postanowiłam ją przeczytać. Czy okazała się równie dobra, co pierwszy tom?

'Poczuła nagle, dopiero teraz, panikę. Ściskający gardło i serce, wypychający powietrze z płuc strach.'

Julia Gierszewska budzi się po alkoholowej nocy i orientuje, że jej menadżer nie żyje. Nic nie pamięta i nie wie, czy to ona go zabiła. Bo jeśli nie ona to kto? W panice ucieka z domu, wsiada do taksówki i odjeżdża. Z czasem zastanawia się czy podjęła dobrą decyzję. Nie jest także pewna, czy taksówkarz jest jej sprzymierzeńcem czy wręcz przeciwnie. Jaki będzie finał tej historii?

Postacią łączącą oba tomy jest Gabriela Seredyńska. Pani prokurator ma bardzo niestandardowe podejście do śledztwa i robi wszystko, aby je rozwiązać. W tym wypadku również naraża swoje życie. Czy uda jej się złapać podejrzaną o morderstwo młodą piosenkarkę?

Julia jest kobietą z przeszłością, dosłownie. Nie potrafi ułożyć własnego życia, toteż jak tylko trafia na przeszkodę w postaci zwłok, ucieka. Poznajemy jej przeszłość i dzięki temu jesteśmy w stanie zrozumieć to, co nią kieruje. Czy jednak trudne dzieciństwo jest w stanie usprawiedliwić działania dorosłego człowieka?

Historia od samego początku płynie dość powoli i monotonnie. Autor użył zabiegów znanych z filmów: uciekający są w jednym miejscu, a goniący w tym samym, ale za późno. Tutaj zdarza się to nie raz. I choć same szczegóły śledztwa kilka razy mnie zaskoczyły to prowadzenie historii już trochę mniej.

'Ale nie da się całkiem nie myśleć. Maszyna mózgu, choćby nieświadomie, wciąż jednak kręci. Tak więc i do niej przypłynęły słowa i obrazy, na granicy jawy, podobne do halucynacji.'

Motyw drogi nie jest moim ulubionym. Chociaż sama historia była ciekawa, momentami mnie nużyła. Historia głównej bohaterki okazała się bardziej złożona, niż z początku można było myśleć. I to zdecydowany plus całości. Jednak mam dość mieszane uczucia. Przekonajcie się sami, z pewnością nie odradzam!

'Znów zaatakowały ją wspomnienia. Krótkie przebłyski, obrazy przelatujące przez jej otępiały mózg. Znów powtórzyła schemat. Odezwało się fatum. Była przeklęta, niosła śmierć.' AgaZaczytana 2021-12-05 07:50:24

Pierwsza książka autora, którą miałam okazję przeczytać, „Rytuał łowcy” zrobiła na mnie duże wrażenie, dlatego bardzo ucieszyła mnie wieść o drugiej części z prokurator Gabrielą Seredyńską.

Czy może być lepsza promocja nowo wydanej płyty, niż śmierć menadżera artystki? Tym bardziej że to właśnie ona mogła przyczynić się do jego śmierci? Niestety, młoda piosenkarka, Julia ma totalną lukę w pamięci, a w naturalnym odruchu decyduje się na desperacką ucieczkę.

Jej tropem i towarzyszącego jej tajemniczego taksówkarza podąża wyznaczona do prowadzenia sprawy prokurator Gabriela Seredyńska. Okazuje się, że jeśli nie rozegra tego właściwie może stać się kozłem ofiarnym obarczonym odpowiedzialnością za przeszłe decyzje i przekłamania wymiaru sprawiedliwości.

Od momentu ucieczki wszystkie elementy są jak pchnięte zrządzeniem losu kostki domina, pociągając kolejne wydarzenia, które coraz bardziej zaciskają pętlę uciekającym, ale też wydobywają na światło dzienne, to co miało pozostać ukryte. Dla kogo ta szaleńcza wyprawa okaże się kursem w jedną stronę?

Rytm i dynamikę tej wciągającej i fascynującej fabuły wyznaczają krótkie rozdziały, sprawiające, że chce się przeczytać jeszcze jeden i jeszcze kolejny, aż do ostatniej strony. Ciekawie i realistycznie wykreowane postaci, naturalne dialogi i zaskakująca, sięgająca przeszłości intryga dopełniają całości. Trudno było mi jedynie zdecydować, czy trzymać kciuki za powodzenie ucieczki Julii, czy za sukces śledztwa Gabrieli, bo obie bohaterki wzbudziły moją olbrzymią sympatię, a nie mogłam przecież kibicować obu. A może jednak?czytanie.na.platanie 2022-01-04 12:33:12

Bardzo lubię sięgać po kryminały. Z wielką przyjemnością poznaję te napisane przez polskich autorów. Chciałabym poznać ich jak najwięcej, więc z ciekawością podchodzę do nowych autorów. Tak też podeszłam do twórczości pana Borkowskiego. Nie znałam wcześniej jego książek i seria z prokurator Seredyńską była moim pierwszym spotkaniem z jego twórczością. Spodziewałam się czegoś dobrego i nie dopuszczałam do myśli, że mogę się rozczarować. Tak też się stało. Pierwsza część zostawiła po sobie same dobre wrażenia. Z jeszcze większą ciekawością zaczęłam czytać drugą część, czyli „Śmierć nie ucieknie”.
Wystarczyło, że przeczytałam kilka stron książki „Śmierć nie ucieknie” i wciągnęłam się w czytaną historię. Niedługo późnej byłam w lekkim szoku jak dobrze mi się ją czytało. Autor całkowicie mnie zaskoczył wydarzeniami. W ogóle nie spodziewałam się, że można poprowadzić historię w takim kierunku. Byłam bardzo ciekawa jak zakończy się książka i z wielką zachłannością pożerałam kolejne strony tego kryminału.
Lubię być pozytywnie zaskakiwana przez pisarzy. Wiedziałam, że książkę „Śmierć nie ucieknie” będzie czytało mi się dobrze. Jednak nie spodziewałam się, że będzie to taka wciągająca i zaskakująca historia. Jestem zachwycona tym co dostałam od autora i jestem pewna, że jeszcze nie raz sięgnę po jego książki. Warto wspierać tak pomysłowe głowy i czytać historie, które w nich powstały.
AnnieK 2022-03-14 19:50:10