Czytałam dwie poprzednie książki "Dotyk Mazur" oraz "Barwy Mazur" obie urzekły mnie swoją historią. Dlatego chętnie sięgnęłam na kontynuację , choć w sumie "Dotyk Mazur: to niejako wydarzenia sprzed poprzedniczek.

Kasia to młoda dziewczyna, kota kończy liceum pedagogiczne. Przed nią matura. Dziewczyna ma jednak marzenia i czasem nie potrafi zrozumieć matki, która nie chce wyjechać do miasta. Kasia myśli, że tam będzie im lepoej bo sugeruje się koleżankami z klasy, które mają według niej lepiej . Dziewczyna preżywa pierwsze zauroczenie swoim przyjacielem z dzieciństwa Marcinem. Wydaje się, że są dobrana para ale Kasia coraz bardziej ma rozbieżne plany na przyszłość. Na wycieczce , na która wyjechała dzięki mamie do Warszawy poznaje Lukasa. Kim jest chłopaka? Czy Kasi wyjdzie na dobre rzucenie dotychczasowego życia? Czy doceni to co miała?

W książęce poznajemy dużo więcej faktów z życia Trudy i Elzy, jest też sporo historii, które była w tamtych czasach niewygodna, o czym możemy się przekonać dzięki referatowi Kasi a właściwie reakcji na niego. Autorka pokazuje nam także realia tamtych czasów, dość obrazowo . Truda nie miała lekko a mimo wszystko dała rade wychować Kasie najlepiej jak umiała. Książka jest pełna obrazów tamtych lat. Pokazuje nam relacje między sąsiedzkie, to jak funkcjonował PRL, o którym dzisiejsze pokolenia wiedzą tylko tyle ile przeczytają w książkach lub necie. Do tego mamy świetnie opisany klimat Mazur, nie tylko od strony przyrody ale i zwyczajów. Mamy kilka przepisów, gwarę kaszubską, którą posługują się stryjenka i stryj Kasi. Choć tę gwarę poznaliśmy już w poprzednich tomach.

Bohaterowie są świetnie opisani. Fabuła świetnie przemyślana, wszystko odpowiednio dawkowane i idealnie połączone z poprzednimi tomami, choć to niejako zupełnie oddzielna historia. Historia kończy się w momencie, gdy Kasia odmawia powrotu do Barwin z matką. Chce podążyć za marzeniami i wyjechać z Lukasem do Londynu? Czy odnajdzie się w nowej sytuacji? Czy spełni swoje marzenia? Na dalszy ciąg musimy poczekać. Choć jeśli już czytaliśmy poprzednie książki to wiemy jak cała historia się skończyła. Polecamlalkabloguje 2021-12-24 07:29:39

Powiem wam, że jakiś czas już minął zanim czytałam dwie poprzednie części i sądziłam, że ta historia gdzieś tam została zapomniana. Na cała szczęście wcale o niej nie zapomniałam. W głowie od razu pojawił mi się ten równy rytm, delikatne słownictwo i marzenia, do których niekiedy bohaterzy wstydzą się przyznać. Zaraz cała historia wskoczyła na miejsce, a w moim sercu zagościł taki spokój. Wiecie, emocje w niej zawarte pojawiają się przez całą książkę, ale są jakby stłumione, nie czuć tutaj wielkich nerwów, czy nagłych wyskoków bohaterów. Owszem, nie zawsze ze wszystkim się zgadzają, potrafią się buntować, jednak zaraz dochodzi do nich, że postąpili źle i starają się tą sytuację naprawić. Mają tutaj szacunek do starszych, co bardzo mi się podobało. Może nie zawsze zgadzają się z ich zdaniem, jednak wiedzą, że rodzice wiele dla nich poświęcili. W tym przypadku matka, gdyż ojciec odszedł. Nie żyje im się najlepiej, mają dosyć chleba z dżemem i polewki. Marzy im się miasto, pieniądze, a przynajmniej takie życie, gdzie ich konsumpcja byłaby bardziej zróżnicowana. Głównej postaci marzy się posada bycia nauczycielką, lecz wie, że jeszcze daleka droga do spełnienia.
Do pewnego momentu sądziłam, że zbyt mocno te wątki się nie rozwiną, jednak na szczęście pojawi się tu pewien chłopiec, który mógłby spełnić marzenia dziewczyny. Autorka nie byłaby sobą, gdyby nie zagmatwała całej historii jeszcze bardziej. Po pewnym czasie bowiem na jej drodze pojawi się wykwintny młodzieniec, któremu całkiem obce jest ubogie życie. To niezwykle kusząca perspektywa, gdyż oprócz zasobnego portfela posiada także niecodzienna urodę, oj bardzo pociągającą. Wychodzi na to, że z niewielkim uporem mogłaby przybliżyć się do wystawnego życia. Jednak czy tak właśnie zakończy się ta historia?
Na podsumowaniu powiem, że bardzo ciekawi mnie kolejny tom, który już czeka na półeczce. Miło się czyta książkę, która nawet w nerwowych sytuacjach potrafi nas uspokoić. Taka właśnie jest ta część. Nie potrafię jej wam nie polecić
przyrodaz 2022-02-17 10:18:17