Jakoś tak długo odkładałam przeczytanie tej książki, bo bałam się, że mogę jej nie zrozumieć. Do tego ma mniejszy druczek, ciasno osadzony, więc czytało się ją nieco dłużej. Na szczęście rozdziały i podrozdziały nie są długie. Jest całkiem sporo dialogów, to też było na plus. Ciężko jest mi powiedzieć coś o bohaterach, gdyż nie są zbyt dokładnie przedstawieni, aczkolwiek ze sposobu ich wypowiedzi można ich rozpoznać. Za pewnik przyjmujemy to, kim byli i tego się trzymamy. Bywają troszkę wulgarni, zaborczy, wierzą, że to, co mówią jest czymś więcej niż tylko słowem. Bywa, że prezentują się bardzo wyniośle, choć ton ich wypowiedzi bywa bardzo prosty, a niekiedy nawet prostacki. Są pewni, że ich plan wypali i nie przyjmują do wiadomości jakiejkolwiek porażki.
Książka posiada nieco przydługie wprowadzenie, gdzie rozbawił mnie moment, kiedy bohater sam nie był pewien o czym w ogóle mówi. Następnie robi się nieco większe napięcie, książka się rozwija i zaczyna się robić ciekawie. Na szczęście trwa to do końca, więc można się w nią wkręcić. Wciąż gdzieś w głowie przewija mi się rozmowa Józefa Piłsudskiego z bystrym Napoleonem Bonaparte. Była doprawdy mieszkanką charakterów i siły, jaką sobą przedstawiali. Niby wszystko było kulturalne, jednak ta zadra gdzieś im towarzyszyła. Spodobał mi się tutaj motyw zdrady, gdzie konsekwencją dla niewiernej kobiety miała być nie tylko kara, ale możliwość sprawienia, że przestałaby istnieć:-) Opowieść jest dosyć zabawna, choć bohaterom nie było do śmiechu. Autor nonszalancko zapragnął zmienić naszą historię i przyznam, że mu się nawet udało. Jego pomysłowość była dosyć przemyślana.
A czy was zastanawia jaka byłaby Polska, gdyby nie straciła XIX wieku? Ile rzeczy udałoby się zmienić, bądź poskładać? Czy ludziom żyłoby się wtedy lepiej? Zapraszam do zapoznania się z rokiem 1913, gdzie czeka was miła niespodzianka:-)przyrodaz 2022-03-10 14:05:13