„Zygi podpiera się na rękach, prostuje szczupłe nogi i zanurza stopy w piasku, jakby chciał się w nich schować. Myślę, że się nie docenia i zbyt często porównuje do innych, ale ja też tak robię. Może to naturalne, może każdy chciałby być inny niż jest?”.
.
Kto mnie zna dobrze wie, że do debiutów podchodzę z ogromną dawką rezerwy. Przede wszystkim wynika to z tego, że niektóre bywają strzałem w 10, a inne kompletną klapą. Jednak w przypadku „Niebieskiej łódki” obaw tych nie miałam. Lucyna Leśniowska w swoim dobytku ma już kilka tekstów, z którymi wcześniej dane było mi się zapoznać. Widać, że autorka w swoją pracę włożyła ogrom serca i pisała na tematy dla siebie ważne.
Nie jest to stricte książka dla młodzieży, choć to dla niej głównie jest dedykowana. Historia opowiedziana przez autorkę jest o miłości dwojga nastolatków, ale i o tym jak problemy dorosłych mają wpływ na ich życie. Książka ta przepełniona jest ogromną dawką emocji od radości, po strach, ogromną bezsilność i uczucie odrzucenia przez najbliższych. Więc widzicie, że wcale nie jest to taka „lajtowa” lektura. Owszem czyta się ją bardzo szybko i z ogromnym zainteresowaniem, dzięki przyjemnemu stylowi pisania autorki. DIalogi są świetne i pozwalają nam jeszcze lepiej odbierać całą fabułę, a także emocje naszych bohaterów. Podobnie jak dzięki narracji książki, która prowadzona jest w pierwszej osobie z perspektywy Juli oraz Zygiego. Akcja jest dynamiczna z elementami retrospekcji co bardzo cenię.
Główni bohaterowie - Julia i Zygi to prawdziwe postacie z krwi i kości. Nastolatkowie jakich pewnie każdy z nas zna, jednak ze skrywanymi demonami. Próbują być mili, empatyczni, odczuwają silną potrzebę akceptacji i przynależności do grupy. Jednak życie nie jest dla nich łaskawe i los dotkliwie ich doświadcza. Przed nimi stawianych jest wiele przeciwności losu i decyzji z którymi przychodzi im się zmierzyć, a także ponosić ich konsekwencje. Jedne z nich są trafniejsze inne mniej. Zaskakujące okazały się być dla mnie autorefleksje postaci, które były bardzo dojrzałe. Nawet zaczęłam się zastanawiać, czy sama w tym wieku potrafiłam dochodzić do takich wniosków. Jednak pomimo może nawet zbyt „dorosłych” refleksji Juli i Zygiego to trzeba przyznać, że autorka miała naprawdę wiele do powiedzenia i stanowi to idealny przekaz dla młodzieży. Może nawet swoisty drogowskaz jak radzić sobie z niektórymi problemami i emocjami. Sądzę, że Julia i Zygi to postacie z którymi może utożsamić się nie jedna osoba.

Lucyna Leśniowska stworzyła piękną książkę dla młodzieży, a także starszego czytelnika. Tak naprawdę każdy znajdzie w niej coś dla siebie i wyciągnie z niej życiowe lekcje. Nie mogę napisać nic innego niż polecam! Autorce ogromnie gratuluję świetnego debiutu i z niecierpliwością czekam na kolejne książki, bo jestem pewna, że będą one genialne. Brawo!
k.tomzynska 2021-12-06 11:33:19