„Aleksandra” to książka, która z całą pewnością na długo pozostanie w mojej pamięci.
Książka ta jest debiutem Eli Downarowicz i muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak udanego startu w podróży literackiej. Styl autorki jest piękny, przejmujący i potrafi wciągnąć czytelnika w wir wydarzeń. Największym zaskoczeniem okazał się być dla mnie pomysł na fabułę i jej poprowadzenie. Muszę przyznać, że niektórych wątków kompletnie się nie spodziewałam, ale cieszyłam się, że autorka tak je rozwinęła. Znajdziemy tutaj miłość i chwile radości, jednak i tak prym wiedzie ogromne cierpienie. Cierpienie różnego pochodzenia obok którego nie sposób przejść obojętnie. Autorka w świetny sposób przedstawiła warunki panujące w nigeryjskich sierocińcach, a także problemy z jakimi zmagają się już niechciane, adoptowane dzieci. Tak naprawdę cała ta historia mogła mieć odzwierciedlenie w realnym życiu.
Tytułowa Aleksandra to kobieta, która z całą pewnością nigdy nie miała w życiu łatwo. Momentami zastanawiałam się, jak to możliwe człowiek jest w stanie znieść tyle bólu. Od swoich problemów postanowiła uciec na roczną misję do Lagos. Jednak czy taka ucieczka jest możliwa? Zdecydowanie nie. Odległość i czas potrafią jedynie załagodzić rany, ale i tak wszystko potrafi wrócić do nas ze zdwojoną siłą w najmniej oczekiwanym momencie. Kobieta odnalazła tam szczęście, które brutalnie jej odebrano, a po powrocie do Polski odebrano jej coś jeszcze cenniejszego. Odebrano jej cały sens życia, który jako jedyny trzymał ją przy życiu. Być może Ola popełniła w życiu błędy, jednak od samego początku miałam ochotę ją przytulić i mówić, że wszystko jeszcze się ułoży. Dawno nie zżyłam się tak z żadną bohaterką, a to naprawdę niezwykłe uczucie potęgujące wyłącznie odbiór całej lektury. Dlatego cieszyłam się, gdy wszystko zaczęło się układać.

„Aleksandra” to powieść przejmująca, trafiająca w głąb duszy czytelnika. Jej lektura niesie za sobą wiele emocji, które sprawiają, że o losach Aleksandry myślimy jeszcze na długo po zakończeniu lektury. Otrzymujemy tutaj wiele wymiarów miłości i cierpienia, dzięki którym książka ta daje nam do myślenia. Nie mogę napisać nic innego jak tylko - zdecydowanie polecam! Sięgnijcie po „Aleksandrę” i wyruszcie z nią w podróż do Lagos.
k.tomzynska 2022-02-14 14:11:10