„Wojenna miłość” to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Do tej pory słyszałam na jej temat wiele pochlebnych opinii, więc na książkę czekałam z ogromną niecierpliwością. Styl autorki jest całkiem przyjemny, dzięki czemu całość czytało mi się bardzo dobrze i szybko. Jednak książka nie do końca spełniła moje oczekiwania. Szykowałam się na jakiś fajny romans w czasach wojny, a otrzymałam coś czego nie potrafię tak do końca sklasyfikować.
Fabuła oczywiście jest ciekawa i co najważniejsze dość dobrze oddaje ducha wojny. Da się odczuć strach ludzi, jesteśmy świadkami działań konspiracyjnych, ale i widzimy jak nasi bohaterowie starali wieść względnie normalne życie, gdzie oczywiście jest miłość - ta pomiędzy kochankami, ale i przyjaciółmi. Autorka pokusiła się tutaj o przedstawienie nam miłosnego trójkąta wobec którego mam bardzo mieszane uczucia. Nie chodzi tutaj o sam trójkąt, ale zachowanie bohaterów względem siebie. Nie jestem fanką zdrady i oszustw przez co cała ta farsa nie do końca przypadła mi do gustu. Skupiając się na całej tej dziwnej sytuacji tak naprawdę zabrakło prawdziwej miłości. Zabrakło mi emocji, których tak bardzo oczekiwałam. Sami bohaterowie są dość wyraziści, chociaż nie powiem abym pałała do nich szczególną sympatią. O ile samego Włodka było mi szkoda, tak Konradem i Lidką miałam ochotę potrząsnąć. Chociaż z drugiej strony oni cierpieli, aby nie cierpiał Włodzimierz co okazało się być niezwykłym poświęceniem w pewnym sensie godnym pochwały. Samo zakończenie jak najbardziej wypadło tutaj na plus.

„Wojenna miłość” to książka z tych do przeczytania. Nie wywarła na mnie szczególnego wrażenia, a szkoda, bo potencjał miała naprawdę dobry. Klimat wojny bardzo mi się podobał, a ten miłosny znacznie mniej, bo było mi go najzwyczajniej w świecie w mało. Jednak z całą pewnością chętnie jeszcze sięgnę po książki autorki, bo słyszałam, że zdecydowanie warto. Jej styl bardzo mi się spodobał i chcę dać jej „drugą szansę”.
k.tomzynska 2022-02-16 11:56:29