"Jedyne, co robił, to czekał. Na tym chyba jednak polega życie. Wyznaczasz sobie jakieś punkty na linii życia, a między nimi jest tylko czekanie. Czekanie na weekend, czekanie na urlop, czekanie na koniec chujowego dnia. Dlatego tych punktów musi być jak najwięcej, żeby czekanie nie trwało w nieskończoność."
Syndrom drugiego tomu... nie w tym przypadku, Tomasz Żak udowadnia, że "Trzydziestka" nie była tylko szczęściem początkującego, ale jedynie przedsmakiem jego możliwości.
"Dwudziestka" rozgrywa się parę lat po wydarzeniach z poprzedniej części, dobrze nam znani bohaterowie prowadzą, zdawałoby się, w miarę uporządkowany żywot, jednak jedno niefortunne zdjęcie, wywołuje lawinę tragicznych wydarzeń.
Na początku obawiałam się, że trudno będzie mi się, z powrotem, wkręcić tę historię i że będę jednak musiała sobie odświeżyć poprzednią część, ale o dziwo weszłam w nią bez problemów. Autor ma swój bardzo charakterystyczny styl, gdzie cała fabuła opiera się głównie na dialogach, swoją drogą świetnych, i bohaterach, którzy delikatnie mówiąc są zdrowo porąbani. Pozbawieni skrupułów, egoistyczni, bardziej lub mniej uzależnieni od rozmaitych używek, nie cofną się przed niczym by osiągnąć cel. Jednocześnie w tej całej swojej brzydocie są bez reszty fascynujący.
"Dwudziestka" jest jeszcze bardziej dynamiczna i wciągająca niż jej poprzedniczka, a poczucie humoru autora, to już naprawdę wyższy level. Poza tym Tomasz Żak po raz kolejny pokazuje, że jest również niezwykle wnikliwym i błyskotliwym obserwatorem zarówno podkultury, jak i otaczającej nas rzeczywistości. Przeczytajcie koniecznie.Life_substitute 2022-02-15 19:24:59