Uwielbiam tę serię. Rodzina Black i ich perypetie są ciekawe i nietuzinkowe. Trzy pierwsze tomy były poświęcone dwóm braciom Karen. Ten dotyczy niej samej.

Karen to młoda dziewczyna. Po wypadku ojca dzięki "przyjaciółkom" wpadła w kłopoty z alkoholem. Bunty młodej dziewczyny, alkohol, nieodpowiednie zachowanie skłoniło braci i rodziców do zamknięcia Karen w zakładzie odwykowym. Tam odnajduje spokój a dzięki terapii zrozumiała swoje problemy i zmienia swoje życie. Po zakończonej terapii wraca do domu. Jej marzeniem jest otworzyć galerię. Zrywa także z chłopakiem. Jej ochroniarzem zostaje Paul, który jest z rodziną od swojego dzieciństwa. Karen bardzo podoba się Paul, ale on nie zwraca na nią uwagi.

Paul od dziecka mieszka w domu Blacków. Znalazł się w nim przypadkiem, gdy ucieka z domu po pobiciu przez ojca. Wiele zawdzięcza rodzicom Karen a jej bracia są dla niego przyjaciółmi. Swoja prace traktuje poważnie. Karen od dawna mi się podoba, ale wie, że dzieli ich dużo. On jest ochroniarzem , ona córką pracodawców. Mimo to między nim a Karen pojawia się uczucie.

Bohaterowie są wyrazie opisani. Fabuła nie jest może wybitna, trochę nudna z początku, w połowie rusza wraz z porwaniem Karen. Oboje są ostrożni w swoich relacjach. Karen przeszła wiele. Zanim doszła do punktu, w którym się znalazła przeszła przez długą drogę. Młoda, załamana, nieradząca sobie z wypadkiem ojca, zdominowana przez przyjaciółki, które są zepsute. Paul długo bał się, że wróci do rodziców. Odetchnął dopiero jak stał się dorosły. Uczucie, jakim obdarzył Karen według niego nie powinno mieć miejsca. A już na pewno nie powinno być odwzajemnione.

Historia Karen i Paula jest bardzo emocjonalna. Karen jest pełna bólu i cierpienia. Wie, że jej znajomi to był błąd. Jej związek z Joshem także przechodzi do historii, a fakty, jakie wychodzą na jaw sprawiają, że Karen cierpi jeszcze bardziej. Wszystkie tomy z serii Black cechuje coś wyjątkowego. Nie jest to sielankowa historia. Każda z części miała swoja osobną smutna historie ze szczęśliwym zakończeniem. "Ballada" czyta się rewelacyjnie. Nie jest to jednak lekka historia. Ma w sobie smutek i melancholie. Te smutne momenty są przetkane tymi radosnymi, z erotycznymi wstawkami i pełne uczuć chwilami. Polecam część czwartą jak i całą serię. Az żal, że to koniec. Pokochałam Nicolasa i Annę, Victora i Veronicę, a także Karen i Paula. A rodzice trójki rodzeństwa także są wyjątkowi, a nóż poznamy ich historie..... Polecamlalkabloguje 2022-03-14 15:44:30