Moi drodzy dziś pozwolę sobie zająć chwilkę Waszego cennego czasu,by zaprezentować Wam kolejną książkę Pani Cassey Watson,która jak zapewne wielu z Was już wie podjęła się bardzo trudnej pracy jaką jest bycie opiekunem zastępczym dla dzieci,które z różnych powodów nie mogą pozostać pod opieką rodziców w domu rodzinnym.Dla tych,którzy jednak nie czytali jeszcze żadnej z książek tej autorki słowem uzupełnienia powiem tylko,że Pani Watson wraz z mężem nie są typowa rodziną zastępczą,a to dlatego iż małżonkowie przeszli specjalistyczne szkolenie kwalifikujące ich do podejmowania się opieki nad dziećmi,które sprawiają szczególne kłopoty wychowawcze,czy adaptacyjne.To przykre ale pod ich dach często trafiają dzieci,których nikt nie chce,a inne rodziny zastępcze nie są w stanie poradzić sobie z opieką nad nimi.Autorka chcąc ukazać czytelnikom istotę swojej pracy,oraz krzywdy jakich doznają jej podopieczni napisała już kilka wstrząsających i wzruszających książek,z których każda poświęcona jest trudnym i bolesnym przeżyciom innego podopiecznego.Tym razem w momencie kiedy bierzemy do rąk jej kolejną książkę"Mamusiu,tatusi,za co mnie tak nienawidzicie?" próg domu Państwa Watson przekracza ośmioletni Spencer.Jednak okoliczności w jakich chłopiec trafia do rodziców zastępczych są zaskakujące i niepokojące.Otóż malec sam zgłasza się do opieki społecznej z prośba o umieszczenie go w rodzinie zastępczej.Jednak,co najbardziej przerażające i niepojęte biologiczni rodzice dziecka przyjmują to z ulgą i zadowoleniem.Czyż nie wydaje Wam się to przerażające.Zapewne teraz zastanawiacie się jak to możliwe.Przecież rozstanie rodziców z dzieckiem jest zawsze strasznym przeżyciem i nigdy nie ma nic wspólnego z poczuciem ulgi.Rodzice naszego małego bohatera twierdzą,że jest on dzieckiem złym od urodzenia.I choć na początku nic nie wskazuje na,to że dziecko jest tak okrutne jak opisuje go biologiczna rodzina wkrótce okazuje się że chłopiec jest dzieckiem niesubordynowanym.Mały kradnie,konfabuluje,jest agresywny i niebezpieczny.Stanowi zagrożenie dla siebie i innych.Casay wie,że dzieci nie są złe z natury, dlatego stara się znaleźć klucz,który pozwoli jej odkryć przyczyny niepokojącego zachowania Spencera i pomóc mu zmierzyć się z wewnętrznymi demonami. Jednak sytuacja zdaje się przerastać również ją i jej męża.Co więcej zachowanie małego podopiecznego przyspaża małżeństwu problemów z sąsiadami.Jeśli tych napisanych przeze mnie kilka słów zachęciło Was do sięgnięcia po tę książkę i chcecie dowiedzieć się jak dalej potoczyły się losy chłopca,a przede wszystkim czy zaświeci dla niego słonce nie pozostaje Wam nic innego,jak tylko zacząć czytać. Ja ze swej strony książkę serdecznie polecam.Znajdziecie tu wzruszenia,bezsilność,miłość i nadzieję.Jak zawsze w przypadku literatury faktu nie będę oceniać jej w skali liczbowej.Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-22 18:05:02