Kochani zamknijcie oczy i pomyślcie z czym kojarzą Wam się słowa: Dzieciństwo, dom, rodzina, mama, bliscy.Dla większości z Nas słowa te przynoszą na myśl bezpieczeństwo, spokój,radość, beztroskę, miłość i szacunek.Niestety jak wszyscy dobrze wiemy nie dla każdego dziecka życie jest tak łaskawe.Są takie osoby,które wspominając swoje dziecięce lata czują tylko lęk, smutek i przerażenie, pragnąc jedynie jak najszybciej wymazać ten etap swojego życia z pamięci na zawsze.Tego właśnie pragnie autor książki "Płacz niemymi łzami",który znajduje w sobie jednakże na tyle dużo siły, by jeszcze raz opowiedzieć światu o gehennie jaką przeżywał w swoim domu będąc małym bezbronnym dzieckiem.Joe Peters był dzieckiem znienawidzonym, torturowanym i poniżanym przez matkę, której satysfakcję i zadowolenie w życiu dawało sprawianie krzywdy własnemu dziecku.Im krzywda ta była dotkliwsza, tym zadowolenie kobiety było większe.Dziecko było bite i traktowane jak przedmiot.Jedynym obrońcom i przyjacielem naszego dzielnego Joe'go był jego ojciec, którego matka szczerze nienawidziła.Niestety los pozbawia go i tego jedynego dobra w jego życiu. Ojciec ginie w tragicznym wypadku. Od tej chwili bezkarna matka może robić co chce i zamienia życie naszego bohatera w jeszcze większe piekło.W wyniku traumy po stracie taty Joe przestaje mówić i wówczas ta okrutna,zwyrodniała kobieta wiedząc,że teraz już na pewno nikt nie dowie się o jej okrucieństwach względem syna zupełnie przestaje się kontrolować. Traktuje go jak zwierze. Katuje go na każdym kroku.Bicie niestety to nie jedyny ból jakiego doświadczył malec. Jakby tego było mało jest on regularnie molestowany przez braci i partnera matki,a z czasem dochodzi nawet do tego,że o zgrozo matka i jej partner zmuszają chłopca, by ten uprawiał seks z innymi mężczyznami,a oni sami zarabiają na tym ohydztwie pieniądze.Mimo swej trudnej i wydawało by się sytuacji bez wyjścia nasz bohater nigdy nie traci wiary w to,że kiedyś jego los się odmieni.Dla mnie osobiście była to bardzo trudna lektura.Bardzo często wręcz nie mogłam uwierzyć,że takie rzeczy naprawdę się dzieją.Często chciało mi się krzyczeć z odrazy dla tej bezlitosnej,bezdusznej kreatury człowieka w osobie pseudo matki Joe'a.Miałam wręcz nieodpartą ochotę udusić ją własnymi rękoma.Jedyne co mnie pokrzepiło w całym tym ogromie cierpienia to fakt.że ta wstrząsająca historia niesie pomimo wszystko nadzieje.Jej bohater znalazł w sobie siłę by przezwyciężyć całe okrucieństwo swojego dzieciństwa, by teraz być głosem występującym w imieniu dzieci,które mają podobne życie jakie kiedyś miał on sam.Przeczytajcie koniecznie! Nie pozostawajmy obojętni na krzywdę dzieci. Być może, gdzieś blisko nas jest dziecko, które czeka na naszą pomoc.Tym razem nie ocenię tej książki, bo jakże ocenić taką historię.Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-19 22:38:02