Po przeczytaniu opisu nabrałam chęci na tę książkę. Wydała mi się idealna do leniwych jesiennych popołudni spędzanych nad kawą. Nie myliłam się. Dobrze mi się to czytało. Wciągnęła się bardzo szybko. Lubię jak w książkach opowiada się o wielu pokoleniach, jak historie rodzinne, nawet te dawne, pełne legend rzutują jakoś na biografie bohaterów. Ci ostatni w „Pannie Młodej” zmagają się i ze sobą, własnymi demonami (na przykład alkoholizm, przerwana kariera naukowa) oraz ze światem zewnętrznym. zuzanna z ogródkiem 2014-09-27 19:20:54

Plastyczny język opisów sprawia, że widzimy w wyobraźni ten świat. Jego piękno, niezwykłość, przyjemną obcość. Nike Farida widzi w nim coś fascynującego i umie tę fascynację przelać na papier, jednocześnie umie ją ubrać w ramy opowieści. A snuje ich sporo w tej książce. Przeplata to, co bieżące ze wspomnieniami, z opowieściami, z narracją nawet historyczną. Jest to wszystko tak smaczne jak smaczny może być przekładaniec z bakaliami. luiza 2014-09-30 09:49:36

Jak się to czyta to człowiek wpada w taki rodzinny nastrój. Wiele się bowiem mówi w niej o przodkach. O ludziach, którzy byli przed nami, a którzy są z nami związani więzami krwi. Nike Farida ma wyczucie rodzinności, że się tak wyrażę. Poza tym to ciekawa książka. Wciąga i fascynuje. Na wiele sposobów. Bohaterami, wydarzeniami z ich życia, wieloma retrospekcjami, czy wreszcie posmakiem egzotyki. Poza tymn „Panna Młoda” oszołomi wasze zmysły. Ta książka jest bardzo zmysłowa. Jak sam świat arabski, o czym w pewnym momencie zapewnia jedna z bohaterek. Ciekawe jest w niej także to, że wszystko tak dobrze do siebie pasuje. Są polscy, amerykańscy, libijscy bohaterowie. Wszyscy tworzą ciekawą mieszankę. Zresztą same perypetie są na tyle ciekawe, że więcej atrakcji nie trzeba. multi kulti 2014-10-07 17:52:10

Losy bliźniaków Andrzeja i Jacka potoczyły się bardzo różnie. Nike Farida chyba trafnie sugeruje, że to jak jesteśmy traktowani w dzieciństwie ma ogromny wpływ na to kim staniemy się w dorosłości. Można przecież przypuszczać, że gdyby Andrzej nie był tak faworyzowany, gdyby Jacek nie zaznał goryczy odrzucenia także przez kobiety, gdyby wygrał z bratem w bójce, kto wie....Ciekawa dla mnie była także romantyczna opowieść o Esther, dziewczynie pracującej w Twin Towers. Jej rozterki i dramaty sercowe rozczulały mnie. Potem gorący, piękny związek z kolegą jej brata ze szkoły podstawowej. Rozczulała mnie ta dziewczyna także słabością do Caravaggia, do piękna sztuki. Sama potrafię wpatrywać się w obrazy godzinami, tak jak ona. Poza tym chyba najlepiej czułam osobowość tej dziewczyny. ddddd 2014-10-08 11:57:34

Kobietom pewnie przypadnie do gustu ta powieść, bo pokazuje ona świat muzułmański od trochę innej strony. W naszych mediach pokazywany on jest jako barbarzyński, prymitywny, pełen brutalności i wszechwładzy mężczyzn. Nike Farida nie kwestionuje tej ostatniej sprawy, ale pokazuje także, że kobiety w kulturze muzułmańskiej rozkwitać mogą pełnią swojej kobiecości. Piękne stroje, biżuteria, zapachy perfum i olejków, zmysłowość arabskich kochanków. To czuć w tej powieści – zachwyt nad tym wymiarem tego świata. far 2014-10-10 09:37:41

Nike Farida z pewnością nie jest minimalistką. Jest pisarką barokową, choć sam język, składania, styl pisarski jest w sumie dość oszczędny i prosty. Za to to co ma nam do opowiedzenia już tak oszczędne nie jest. Opowiada ona chętnie, dużo, i na wiele tematów. Umie zająć, pozyskać uwagę czytelnika. Jest w stanie go wciągnąć w wir wydarzeń. Jej bohaterowie nie są nudni, ani typowi. Choć to nie są także ekscentrycy.Jestem w szoku jak bogata w treści i znaczenia jest ta powieść. Róg obfitości to przyniej kompletne zero. Zaskoczyła mnie ta autorka tak wielką fantazją. Ile ona wymyśliła tutaj faktów, postaci, opowieści z życia. Niesamowite. Na każdym fanie pierwszoligowej, prawdziwej literatury zrobi to wrażenie. Postaci jest na tyle dużo i są na tyle różnorodne, że można spokojnie z którąś się zidentyfikować. Na pewno nie jest to wielkim problemem.omega 2014-10-10 10:45:39