Dennis Lehane odmalował świat niebezpieczny, mroczny, pełen szaleństwa i beznadziei. Nie jest to świat wielkiej, efektownej mafii, ale takiej zwykłej, mało w sumie atrakcyjnej. Jednak można założyć, że o wiele bardziej prawdziwej i bliskiej rzeczywistości. Miejscami jest ta powieść bardzo zabawna. Na przykład w momentach, w których bohaterowie rozstrzygają kwestie językowe :)jack d. 2014-12-03 17:41:43

Bije z tej powieści autentyzm. Jakby jej autor sam połowę życia spędził w takich miejscach, znał takich ludzi, doskonale rozumiał ich małe dramaty. Nie wierzę, że to tylko doskonały warsztat. Choć pewnie on pomaga temu pisarzowi osiągać takie efekty. On zna swoich bohaterów dość dobrze, czuje ich. Wie jak żyją, czego pragną, jakim koniecznościom podlegają. Bob Saginowski jest dla mnie postacią bardzo żywą, autentyczną. YAGE 2014-12-07 16:42:14

Rzadko się o tym pisze i podkreśla, ale ta książka ma przecież drugie, ironiczne dno. Można ją czytać literalnie, ale można także dostrzec pewien dystans autora do konwencji, gatunku, bohaterów, historii. To nie jest tak, że Dennis Lehane jest w tej powieści śmiertelnie poważny i traktuje ją z pełną powagą. On miejscami puszcza oko do czytelnika. Pokazuje umowność tego świata, jego fikcyjność. Mnie takie nastawienie – nie do końca serio – akurat bardzo pasuje. LEOnidas 2014-12-08 07:33:44