Bryan Denson znany jest z książek o tematyce szpiegowskiej. Dziennikarz śledczy i wieloletni członek zespołu redakcyjnego The Oregonian, największego dziennika wychodzącego na Zachodnim Wybrzeżu. Nic więc dziwnego, że książka została okraszona niesamowitą narracją, która sprawia, że tę prawdziwą historię czyta się jak najlepszą powieść sensacyjną. Kiedy dostałam zapowiedź tej książki od wydawcy, byłam przekonana, że to jakaś sensacja fabularna. Potem okazało się, że można to podciągnąć pod biografie – co, jak wiecie, dla mnie jest interesem życia. Nie tylko uwielbiam biografię, ale jak coś jest tak niesamowicie skonstruowane i wydarzyło się naprawdę…to biorę w ciemno. I mimo swojej nieuwagi, nadal jestem urzeczona tą książką, chociaż to pewnie nieodpowiednie słowo. Lektura mnie porwała do tego stopnia, że prawie nie spałam przed zajęciami w szkole. Zdrady stanu, manipulacje, kłamstwa, zagrożenie życia…trudno mi napisać cokolwiek o tej książce, żeby nie były to same superlatywy. Syn szpiega to książka, której nie powinno się odmawiać. Pomijając fakt, że skupia się to na historii Harolda i Nathaniela Nicholsonów, my czytelnicy, zostajemy uraczeni wnikliwymi portretami psychologicznymi dwójki głównych bohaterów oraz mamy doskonały wgląd w metody pracy FBI i CIA. Jeśli to was nie przekonuje – to możecie tylko tego żałować.Reasumując: Jeśli ktoś wam zaproponuje przeczytanie tej książki – powinniście ją przeczytać, nie narzekając na objętość. Syn szpiega to książka, która powinna znajdować się w biblioteczce każdego szanującego się mola książkowego. Wciąga i nie puszcza, a potem tylko w głowie wam huczy przez nadmiar emocji i kac książkowy.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-22 16:43:27