Historia amerykańskiej dziennikarki japońsko-perskiego pochodzenia, która postanowiła napisać zwykłą książkę o kulturze i życiu codziennym Irańczyków, a która przez to została wtrącona do więzienia od razu mnie zaciekawiła. Dlaczego Roxana Saberi została skazana na osiem lat teherańskiego więzienia właściwie bez żadnego procesu? Jakim cudem to może się dziać w XXI wieku? Świat Iranu jest dla mnie całkowitą zagadką i czymś, co trudno jest mi sobie wyobrazić. Nigdy nie byłam w żadnym kraju arabskim, więc naprawdę ciężkie do uwierzenia jest to, co o tym krajach jest powszechnie wiadome np. traktowanie kobiet. Kobieta ma być jak najmniej widoczna, ma zachowywać się w sposób godny arabskiej kobiety, czyli pozostać w cieniu mężczyzn i najlepiej odzywać się jak najmniej i nie mieć swojego zdania. Nie może rozmawiać z obcymi mężczyznami sam na sam, a miejsca w komunikacji miejskiej są wydzielone osobno dla kobiet i osobno dla mężczyzn. O takich i o innych sprawach w kulturze Iranu chciała napisać w swojej książce amerykańska dziennikarka Roxana Saberi. Jednak nie było jej to dane. Wyzwolone zachodnie kobiety nie są mile widziane w Iranie. W pewien zwykły powszedni dzień Roxana została obudzona przez głośne pukanie do drzwi. Otwierając je, nigdy w najgorszych koszmarach nie przeczuwała, co może ją spotkać. Została siłą wyciągnięta z mieszkania i zaprowadzona na przesłuchanie do więzienia Evin, o którym krążyły przerażające legendy. Mimo, że była niewinna została oskarżona o szpiegostwo na rzecz Stanów Zjednoczonych i skazana na osiem lat więzienia.Książki na faktach zawsze wzbudzają wiele emocji. Bo po to się je tworzy. Przecież nikt nie pisze powieści opartej na autentycznych wydarzeniach, które nie są ani wstrząsające, ani choćby trochę ciekawe. Autorka opisała swoją gehennę, którą przeżyła paradoksalnie w uwielbianym przez siebie kraju. Nawet nie spodziewała się tego, że zostanie tam na tak wiele lat, ale pokochała Iran. Nie wiedziała, że odkąd jej stopa stanęła na ziemi irańskiej każdy jej krok był śledzony. Na pewno ciężko jest pisać o swoim życiu, a co dopiero o faktach, z których raczej nie jest się dumnym. Mając nadzieję na uwolnienie skłamała wielokrotnie narażając tym samym innego człowieka na podobny los. Jednak wierzyła, że szybko wydostanie się z piekła i zdoła to jeszcze wszystko naprawić. O tych trudnych wyborach, o szokującym i okrutnym traktowaniu przez służby irańskie, o całkowicie absurdalnym procesie i walce o wolność pisze w swojej powieści "Między światami".Autorka opowiada swoją historię z realizmem i dbałością o szczegóły, która przenosi czytelnika bezpośrednio do pokoju przesłuchań, w której wmawiano jej pewne zachowania i straszono śmiercią, do wilgotnej celi, w której jest ona przetrzymywana, do surrealistycznej "sali sądowej", gdzie jej los został przesądzony jeszcze przed procesem. Jest to kolejne świadectwo sposobu niesprawiedliwego traktowania ludzi w krajach islamskim i kolejna malutka wygrana z totalitaryzmem. Dziennikarkę doceniam i podziwiam za odwagę, dzięki której została uwolniona. Wielki szacunek dla niej, że mimo gróźb ze strony prokuratora ona i tak postanowiła opowiedzieć światu prawdę. Ale ilu osobom nie udało się przeżyć i nagłośnić swojej historii? Tego się nie dowiemy. Czy kiedykolwiek zapanuje tam względna sprawiedliwość i chociażby uczciwe śledztwo i proces oraz godna obrona własnych praw? Jestem pod wrażeniem historii amerykańskiej dziennikarki, która przybliżyła nam sposób postępowania z "niewygodnymi" obywatelami w Iranie. Bardzo się cieszę, że Saberi miała możliwość wyjawienia prawdy, choć przez wiele miesięcy bała się, że nie będzie jej to dane... Polecam!Elenkaa 2015-09-18 19:50:22

Książka Między światami. Moje życie i niewola w Iranie jest zapisem stu dni, jakie autorce przyszło spędzić w więzieniu Evin. Stu dni wypełnionych strachem, niepewnością i wątpliwościami. Stu dni poświęconych bezowocnym przekonywaniom śledczych, że jest niewinna, głodówkom i zmaganiu się ze swoimi wewnętrznymi wątpliwościami. Jako dziennikarka stykała się z różnymi obliczami władzy, jednak to, czego zaznała w Evin, okazało się dla niej zupełną nowością. Szybko zrozumiała, że w tym miejscu liczy się tylko jedna prawda i tylko ta jedna prawda może ujrzeć światło dzienne. Na kartach swojej książki Saberi wiernie odtwarza przebieg aresztowania, następujących po nim kolejnych przesłuchań oraz dni spędzonych w celi. Przytacza również swoje własne zmagania, podczas których musi zdecydować, czy podjąć grę irańskich śledczych i zgodzić się na fałszywe zeznanie, które w nią wmuszają, czy bronić swojego stanowiska. Przerażona odkrywa, że w kraju, który tak bardzo kocha, prawda nie istnieje. Jest tworzona na potrzeby śledztwa i powtarzana uparcie dopóty, dopóki przesłuchiwany nie przyjmie jej za własną. Zastraszana Roxana obawia się, że spędzi w więzieniu resztę życia lub zginie w "nieszczęśliwym wypadku" na terenie jednostki karnej. Jeszcze nie wie, że za murami więzienia powoli rusza lawina protestów przeciwko jej niesłusznemu aresztowaniu. Pogłoski na temat aresztowanych w Iranie dziennikarzy i działaczy politycznych dotychczas docierały do nas za pośrednictwem prasy i telewizyjnego ekranu. W takich warunkach nie odczuwa się powagi sytuacji, niebezpieczeństwa, jakie grozi aresztowanym ludziom, stają się oni jedynie cieniami na politycznej planszy gdzieś w dalekim świecie. Książka Roxany Saberi przybliża nam podobne wydarzenia, pozwala poczuć chociaż maleńką cząstką siebie, co czuje człowiek, który zostaje uwięziony, nie podlega żadnym racjonalnym prawom i traci swoją godność. To poruszająca historia, która wzbudza w czytelniku głęboki niepokój, przeraża i zasmuca. Równocześnie determinacja z jaką o prawdę i przetrwanie walczyła autorka, przyniosła mi swoiste poczucie dumy i radości. Z kart tej książki wyłania się bowiem nie tylko przerażający obraz irańskiego reżimu, ale również silny, wartościowy człowiek, który nie ugiął się pod wpływem strachu i pozostał wierny samemu sobie.Joanna Szarańska 2015-09-22 08:21:37

Czy my a także inni ludzie na świecie jesteśmy świadomi jak wiele osób w Iranie zostaje uwięzionych, torturowanych, a nawet skazanych na śmierć? Trzeba powiedzieć, że często są to osoby całkiem niewinne. Ludzie prowadzący śledztwo, a później cały system karny jest tak powiązany, że trafia się na długie lata do więzienia. A przecież jak głośno jest o pogwałceniu i łamaniu Praw Człowieka. Jest tyle walczących w tej sprawie, tyle organizacji, tyle fundacji. Czasem może i są rezultaty tej walki, lecz o wiele częściej aparat sądzący tak jak np. w Iranie robi całkiem na odwrót. Czyżby specjalnie?Tak też było w przypadku Roxany. Kobieta jako dziennikarka z podwójnym obywatelstwem amerykańsko – irańskim była non stop kontrolowana i nagrywana. W końcu tajni śledczy aresztowali bohaterkę, mówiąc jej, że jeżeli będzie „współpracować” – czyli przyzna się do wszystkich postawionych jej zarzutów – to szybko wyjdzie na wolność. Głównym zarzutem było szpiegostwo na rzecz Stanów Zjednoczonych Ameryki. Oczywiste jest, że panna Saberi szpiegiem nie była, lecz ciągle zwodzona obietnicami śledczych, a później zastraszana, w końcu zdecydowała się kłamać i przyznać do winy.Jak myślicie, czy Roxana szybko wyjdzie z więzienia po przyznaniu się do szpiegowania?A może to wszystko jest tylko prowokacją? Jeżeli tak, to w jakim celu?Książkę czyta się niesamowicie szybko, na pewno dzięki temu, że nie została napisana jako suche fakty i informacje, lecz jako opowieść i wspomnienia. Wszystko opowiadane jest w pierwszej osobie, jest dużo dialogów, a opisy kultury czy rządów Iranu wplecione w tekst są w taki sposób, że prawie tego nie zauważamy. Opisy te są ogromnie potrzebne, abyśmy my Europejczycy dokładniej poznali zwyczaje panujące w tym kraju.Przez całe 360 stron wprost nie można się oderwać. Przeżywamy i czujemy wszystkie emocje i sytuacje razem z bohaterką, tak jakbyśmy byli tam razem z nią.Dodatkowym plusem na pewno jest wkładka ze zdjęciami. Co prawda nie ma ich strasznie dużo, lecz wystarczająco żeby chociaż zobaczyć jak wygląda nasza bohaterka.Okładka nie pozwala przejść obok książki obojętnie. Na niebieskim tle widzimy tylko pół twarzy kobiety. Kiedy już przeczytamy książkę, to możemy wysnuwać swoje domysły o co tutaj mogło chodzić. Według mnie może to symbolizować np. serce rozdarte pomiędzy dwa drogie mu kraje.Powinniśmy dużo czytać o takich osobach, bo są to bohaterzy którzy walczą o wolność.Komu polecam: chyba szczególnie kobietom dlatego, że w książce jest zawartych wiele silnych emocji przy których nie sposób się nie wzruszyć.Moja ocena: 10/10Polecamy, zespół dobrerecenzje.pldobrerecenzje.pl 2015-09-24 13:06:10

Między światami to książka, którą mogę z czystym sercem polecić każdemu kto lubuje się w biografiach i literaturze faktu, ale i chce się w jakiś sposób oczyścić. Zapytacie jak można osiągnąć/ poczuć się oczyszczonym po lekturze książki traktującej o niewoli o więzieniu w samym środku totalitarnego piekła? No właśnie, sęk w tym, że można. Czytając książkę Saberi, dociera do czytelnika jak sielskie i lekkie życie mamy. Nikt was nie wydziera z domu, nie mówi, że szpiegujecie dla wrogiego kraju, nie wtrąca was do więzienia, przy którym to w Shawshank czy z Ostatniego bastionu to pikuś. Czytając tę książkę, nie tylko byłam nastawiona na dramat jaki przyszło przeżyć tej kobiecie, ale i ze względu na to, jak sobie z tym wszystkim poradziła. Ile ją i ludzi, którzy jej pomagali to wszystko kosztowało. Prawda jest taka, że osoby takie jak Roxana nie mają łatwo, nawet, a może i zwłaszcza po tym, kiedy koszmar się kończy. Zawsze istnieje ryzyko, że jednak nie jest się bezpiecznym. Saberi udowadnia jednak, że siła ducha jest podstawą w walce z reżimem i z jego narzędziami. Między światami to przedstawienie piekła jakim jest życie w Iranie.Podsumowując: Gorąco polecam – książka jest niesamowita, godna polecenia i co najważniejsze – porusza bardzo ważne tematy, takie jak prawa człowieka. Co więcej, książkę czyta się dobrze ( chodzi mi bardziej o styl, nie o treść ) i jestem pewna, że jeśli kiedyś was przekonałam do autobiografii Ronniego O’Sullivana, tak jestem pewna, że sięgniecie i po tą pozycję.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-24 12:04:08