Swego czasu Harry Potter był mi bratem, a Baśniobór drugim domem. Tyle, że zawsze podczas lektury czułem się nieco oszukiwany. Wszystko w tamtym świecie jest przecież możliwe. A to znaczy, że nie ma żadnych logicznych granic, które uporządkowałyby i tym samym nieco uwiarygodniły poczynania bohaterów. Tak było do niedawna. Aż pewnego dnia wpadły w moje ręce dwie książki...Seria „Strażnicy” Teda Sandersa, stanowi swoiste brakujące ogniwo w świecie młodzieżowej literatury fantasy. Udowadnia czytelnikom, że do tematu magii i fantastyki można podejść racjonalnie bez kombinowania oraz naginania wydarzeń. A wszystko to przyprawione w tak wciągającym i smakowitym sosie, że nie sposób oderwać się od lektury. Wiem doskonale o czym piszę! Dwa tomy – w sumie blisko 1200 stron, „pochłonięte” w nieco ponad tydzień (nie zaniedbując przy tym codziennych obowiązków). To o czymś świadczy. Ale po kolei...Czytając krótkie streszczenie na tylnej okładce „Strażnicy: Szkatułka i ważka” można dojść do mylnego wniosku, iż mamy do czynienia z publikacją jakich wiele zalega na półkach pod nazwą „fantastyka młodzieżowa”. Nastolatek Horacy, z okna autobusu zauważa szyld nad jednym ze sklepów. Mógłby przysiąc, że widniało na nim jego imię i nazwisko. Niesiony ciekawością trafia do przedziwnego miejsca, gdzie w podziemnych pomieszczeniach odnajduje niezliczone pudła z najróżniejszymi przedmiotami. Rezydenci sklepu: pani Hapsteade i pan Meister, wydają się dość osobliwymi przypadkami. Do tego napotkany na ulicy mężczyzna, który nazywa chłopaka „partaczem”. O co w tym wszystkim chodzi? Odpowiedzi spływają na Horacego dość szybko. A to za sprawą małej, pięknie zdobionej szkatułki, którą wybrał spośród bogactw skrywanych we wspomnianych pudłach...Więcej na blogu Zwykłej MatkiZwykła Matka 2017-02-24 07:52:45