Pan Eryk Lipiński urodził się w Krakowie w 1908 roku, jak sam o sobie pisze – urodzony w niedzielę(może dlatego ma takie poczucie humoru i sporo dystansu do siebie). Ten rok był rokiem Małpy, a o osobach spod tego znaku chiński horoskop mówi: „Ludzie urodzeni w latach Małpy odczuwają potrzebę zgłębiania wiedzy, studiują dużo, lecz to tylko są osiągnięcia powierzchowne.” O takich ludziach powiadają: „przód mają szeroki, lecz plecy wąskie. Nie mają przyjaciół, a w średnim wieku mają kłopoty matrymonialne”. Imię Eryk nadała mu babka Lipińska, jest to imię bohatera powieści. Z powodu tego rzadkiego w Polsce imienia, mały Eryk był bardzo nieszczęśliwy. Wszyscy jego koledzy nosili imiona: Staś, Kazik, Janek, a tylko on był Erykiem, lub jak go przezywali w szkole „lipa”. Dzieciństwo spędził w Moskwie, szkolne lata i studia w Warszawie. Pierwsze swoje sukcesy artystyczne opisuje autor bardzo humorystycznie. Podczas II wojny światowej był więziony w Oświęcimiu i na Pawiaku. Pracował jako sanitariusz w Pruszkowie, gdzie uratował wielu ludzi od wywózki. Po wojnie zajął się projektowaniem w Muzeum Karykatury, gdzie pracował jako kustosz. Był inicjatorem Komitetu Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce. Za ukrywanie Żydów podczas II wojny światowej został nagrodzony tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata. Przez wiele lat związany był z prasą. Bywał redaktorem naczelnym, kierownikiem graficznym.Należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W Wydawnictwie Iskry wydał kilka książek, ale największym sukcesem było założenie Muzeum Karykatury w Warszawie, które nosi jego nazwę. Poznał wielu sławnych ludzi m.in. Jana brzechwę, Marka Hłasko, Pablo Picasso, Juliana Tuwima i wielu innych. Wielu ludzi uważa Eryka za żartownisia i kawalarza, który dla dowcipu sprzeda własną matkę, lecz w życiu kierował się tym, że w sposób niepoważny robi rzeczy poważne.Wydawnictwo Iskry wydało „Pamiętniki” Eryka Lipińskiego w pięknej twardej oprawie, książka zawiera 388 stron i obrazy karykatur sławnych ludzi takich jak: Hitler, Charles de Gaulle oraz sławny obraz Autokarykatury z 1954 roku. Pod koniec książki zostały również opublikowane listy do żony z 1944 roku z którą się nie żegnał, lecz mówił do zobaczenia. Oraz kalendarium życia i twórczości Eryka Lipińskiego. Pamiętniki przeczytałam z wielkim zainteresowaniem, w książce tej ujęła mnie pogoda ducha autora i wielka miłość do ludzi, których szczerze ukochał. Zapraszam Państwa do czytania.Moja ocena: 10/10Polecamy, zespół dobrerecenzje.pldobrerecenzje.pl 2016-04-02 13:44:33