Osetia, Emily i Elisabeth, czyli cyklowe Trzy siostry stają przed trudnym zadaniem jakim jest obalenie rządów Tyrana. Siostry te postanawiają więc zjednoczyć okoliczne ziemie oraz skompletować Amulet Pięciu Serc, który w tym zadaniu na pewno im pomoże. Czy im się to uda? Oraz jakie przeciwności będą na nie czekać? Tego dowiecie się, jeżeli sięgniecie po Dzikie Krainy.Nie oszukujmy się, to poważna i potężna księga – w końcu liczy sobie ponad 500 stron. Jednak mogę was zapewnić, że czyta się ją szybko i ciągle mamy ochotę na więcej. Znów wkroczyłam w świat, który niesamowicie mi się podoba. Znów powiem, że to jedna z najlepszych książek polskich autorów, które do tej pory czytałam. Znów muszę się zachwycić detalami. Ciągle te znów, znów, znów, ale inaczej się nie da w przypadku tego cyklu.Poniekąd zacznę od oprawy i innych materialnych dodatków. W książce znajdziecie aż pięć map, gdyż każda ukazuje poszczególne części Angvaarii. Nie są to jakieś zwykłe gryzmoły, ale dopieszczone w detalach mapy, które przydadzą się każdemu czytelnikowi, który chciałby poznać ten świat od podszewki. Oczywiście można zrobić z niej użytek również podczas czytania by sprawdzić, w którym kierunku poruszają się bohaterowie. W tej części nie mamy styczności z białym papierem, więc ilość stron nie przytłacza ciężarem, a wręcz okazuje się przyjemnością samą w sobie.Mogę już śmiało stwierdzić, że detale są domeną Kacpra Bębenka i jego świata. Znów nie zabrakło wprowadzeń w każdym rozdziale. Znajdziecie tutaj wiersze Anonima, fragmenty encyklopedii, które zapewne znajdują się w bibliotekach stworzonego świata, przepowiednie elfickie i mogłabym tak w nieskończoność wymieniać. To naprawdę genialny dodatek, bo ukazuje jak wiele pracy musiał włożyć Autor w stworzenie takich niby nic znaczących bonusów. Ja osobiście każde takie uzupełnienie traktuję bardzo poważnie i zachwycam się nad nimi tak samo jak nad treścią. Bo stworzyć pewną historię jest łatwo, ale jeżeli nie ma w sobie ona żadnych dodatków, to jest po prostu zwykłą, może i wymyślną, ale nadal historią. A tak to majstersztyk.Co tyczy się samej historii, to jest ona inna niż poprzednia. Mannumiterrę porównywałam do Harry’ego Pottera, ale w innym wydaniu, a za to Dzikie Krainy chętnie przyrównałabym do Władcy Pierścieni. Nie wiem szczerze dlaczego akurat takie porównanie mi wpłynęło do głowy podczas jej czytania, ale może to za sprawą tego, że nie mamy w tej części aż takiego wielkiego uzewnętrznienia magii. A raczej się jej jako tako nie uczymy, jak to miało miejsce w poprzedniej części. Tym razem uwaga jest skupiona na wędrówce, poznawaniu różnych krain i oczywiście sprostaniu wszystkim wyzwaniom, które są stawiane przed trzema siostrami. Więc tym razem kontynuację określiłabym mianem powieści przygodowej z wątkami fantastycznymi. Oczywiście nie jest to złe wrażenie, ale po prostu inne. I gdy głębiej się nad tym zastanowię, to znów dochodzę do wniosku, że to kolejny atut Autora, że nie trzyma się on jednego nurtu, a wręcz czerpie z różnych inspiracji i wychodzi mu to bardzo dobrze.Kacper Bębenek znów rozszerzył świat w takim stopniu, że nie mogę się do niczego przyczepić. Bo pomimo tego, że poznajemy inne tereny, to potrafił on w tak barwny sposób je opisać, wręcz precyzyjnie, że podczas jej czytania, czujemy się jakbyśmy wraz z bohaterami wędrowali po danych terenach. Wyobraźnia przekłada się na styl i nie ma możliwości by i nad tym aspektem się nie zachwycić. Mamy w tej pozycji różnej maści bohaterów. Nie są to tylko ludzie, ale również połączenia różnych zwierząt, fantastyczne stwory, a nawet i takie, które wymyślił sam Autor. Smoki, wampiry, to tylko podstawa góry wszystkich stworzeń. I chociaż ja nigdy nie byłam zwolenniczką mieszania wielu stworzeń w historii, tak tutaj mi się to po prostu podoba. Bo jeżeli ktoś umie w odpowiedni sposób to wkomponować, to ja nie mam nic przeciwko.To była nie lada gratka, by znów wkroczyć w ten świat. Polecam całym sercem wszystkim, którym fantastyka nie jest obca. Gdyby Autor urodził się i wydał książkę za granicą, to na pewno cykl okazałby się bestsellerem, a w Polsce, no cóż. Niemniej jednak życzę Autorowi wielkiej rzeszy fanów, bo przy tak dobrze skonstruowanej historii zasługuje on na rozgłos i to duży. Inni Autorzy mogą się schować, przy tak dopieszczonej w detalach powieści.Ujrzeć Słowa 2016-01-27 18:23:09