Czas podwinąć wyimaginowane rękawy i napisać kilka słów o Obronie. Sama historia i postać Eddiego nie jest niczym nowym. Wiele takich czy podobnych już napisano. To co odróżnia Obronę od innych tego typu historii, to raczej styl pisania autora. Początkowo trudno było mi się wbić w całość, przez pierwszoosobową narrację, która po prostu wychodzi mi bokiem – ostatnio jest w co drugiej książce, za dużo. Jednak kiedy przestałam przykuwać do tego uwagę, poszło już szybko. Zanim w ogóle złapałam za Obronę, przeszedł mnie zimny dreszcz, kiedy przeczytałam, że ta książka przypasuje fanom twórczości Grishama czy Connely’ego…miałam wielką nadzieję, że tak nie będzie. Bardzo się z tymi panami nie lubię. Na szczęście poza trudnym charakterem Eddiego i do bólu irytującego Wołczeka – książka to porządny thriller prawniczy, który trzyma w napięciu i naprawdę może konkurować z najlepszymi w tym gatunku. Oczywiście można mieć zastrzeżenia do działania Eddiego, do tego jak autor czasami się wyraża – czy też jak to zrobił za niego tłumacz, ale nic poza tym nie stoi na przeszkodzie, by napisać, że Obrona to kawał dobrej literatury, zasługujący na porządną ekranizację. Najlepiej z irlandzkimi aktorami. Typowo dla siebie, jako – chyba nie przesadzę – wyjadacz w kwestii kryminałów/ thrillerów spodziewałam się większego dramatu. Eddie mógł narobić większego bagna, chcąc wybronić Wołczeka – swoją drogą mało rosyjsko to brzmi – i uratować córkę, którą przecież kochał, nawet jeśli był pijakiem. Niestety dla mnie, lepiej dla innych książka miała łagodniejsze zakończenie i jako podsumowanie można spokojnie powiedzieć, że i tak czytało się to lepiej niż Grishama czy Connely’ego – NA SZCZĘŚCIE. Książkę gorąco polecam wszystkim fanom kryminału i thrillerów bo jest naprawdę co przeżywać i na co reagować.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-13 11:54:53