"Powrót na ziemię” jest trzecim tomem cyklu 100, już sama nazwa sugeruje, czego możemy się spodziewać, biorąc do ręki książkę. Na Ziemi zaczynają lądować statki z osobami, które uratowały się z Kolonii, w tym z wicekanclerzem Rhodesem, który przejmuje panowanie nad społeczeństwem. Mężczyzna chce zaprowadzić w obozie terror i wymusić na ludziach posłuszeństwo. Wypracowany wspólnymi siłami system zostaje zburzony, poprzednia władza nie godzi się na nowe warunki i usiłuje podtrzymać kolonialną dyktaturę, co prowadzi do ostrego konfliktu. Rozpoczyna się wojna o władzę, a bohaterowie po raz kolejny stoczą walkę o przetrwanie. Niektórzy z nich poświęcą w niej życie… Obecne wydarzenia sprawiają, że Bellamy czuje się zagrożony i to słusznie. Ciągną się za nim przewinienia z przeszłości, kiedy z jego winy został postrzelony kanclerz Jaha. Rhodes wydaje na chłopaka wyrok kary śmierci.
Początek zapowiadał się bardzo dobrze. Akcja miała dobre tempo i przyjemnie mi się czytało, dopóki nie stało się ono zbyt szybkie, musiałam się skupić, aby niczego nie pomieszać. Bez żadnego wstępu, wyjaśnienia, czy ostrzeżenia bohaterowie przenosili się z jednego wydarzenia w zupełnie inną sytuację. Mam wrażenie, że Morgan nie do końca wszystko przemyślała, fabuła jest naprawdę ciekawa, sam pomysł powrotu na rodzimą planetę, walki i próba przetrwania. Niestety czytając poszczególne tomy nie dostrzegłam żadnego rozwoju autorki, pod względem stylu, czy rozwinięcia emocji, które czasem zostały spłaszczone, czy pominięte. Strata boli, a ludziom trudno jest na świeżo o niej mówić ze zrozumieniem, chyba, że przez przeżyte tragedie, manipulacje władzy i cały ten brutalizm ludzkość przestała patrzeć na to, jak my? Mimo wszystko mam nadzieję, że nie doczekamy takiego świata. Warto pielęgnować wrażliwość i empatię.
W „Powrocie na Ziemię” otrzymujemy nowe sojusze, odkrycia, odpowiedz na pytania, które przewijały się od początku serii, obserwujemy więź, ludzkie starania, walkę o przetrwanie. Ludzie nie zawsze zdają sobie sprawę z tego, jak ważna jest wspólnota, poczucie solidarności, czy wartość przyjaźni. W obliczu upadku wzrasta potrzeba nawiązywania relacji międzyludzkich, bo przecież właśnie one nadają życiu sens. Człowiek nie jest i nigdy nie będzie samotną wyspą.
Moje zarzuty nie oznaczają tego, że nie potrafiłam czytać tej książki, cieszyć się czasem, który jej poświęciłam. Mimo wszystko fajnie było móc zagłębić się w tą historię, przede mną jeszcze jeden tom, więc biorę się za finał przygód Clarke. Snieznooka 2019-02-02 15:12:28