Czasami mam momenty, kiedy przeglądając zapowiedzi książkowe na stronach wydawnictw, znajdę taką, która swoim opisem tak bardzo mnie kusi, że w końcu ją kupuję i koniec. Miłość. Z drugiej strony są książki, gdzie opis jest porywający, ale treść już nie porywa. Wtedy już nie wiem co robić, bo spodziewałam się czegoś lepszego. Podobnie mam jeszcze z książkami, które są polecane przez znanych pisarzy, blogerów, dziennikarzy i bór tucholski wie kogo jeszcze. I samo nazwisko na okładce odrzuca mnie od książki, bo wiem, że ta osoba ŁŻE. Bo albo jej zapłacili za rekomendacje, albo ta osoba zrobi wszystko, żeby tylko się wybić i pokazać. Zło całkowite. Raze wydawał się dla mnie idealną książką z opisu. Psychiczna dziewczyna, która ma obsesję na punkcje faceta w tatuażach, bliznach i ze śmiercią w oczach. Czy może być coś lepszego? No nie. Bo przecież przeczucie zawsze drze mordę, że ona zginie z jego ręki.Ale Tillie Cole trochę mnie zawiodła. Bo czym tak naprawdę jest Raze? Nie sugerujcie się opisem na tyle książki. Bo wcale nie jest tak bajecznie krwawe i mroczne jak się wydaje. W książce głównymi bohaterami jest więzień 818, który wychowywany był w niewoli i szkolony na bezwzględnego morderce, potwora, kata. Kiedy udaje mu się stamtąd wyrwać, żyje tylko chęcią i potrzebą krwawej, powolnej, brutalnej zemsty, która ma ukoić jego zranioną dusze. Jednak pewnego wieczora na ulicy wpada na niego dziewczyna. Ma na imię Kisa. Jest córką niesławnego bossa z rosyjskiej Trójcy w Nowym Jorku. I choć dziewczynie niczego nie brakuje, zna tylko ból utraty i okrucieństwo, zamknięta w więzieniu bez krat. Ten jeden wieczór zmienia wszystko. Jedno spojrzenie budzi w niej głęboko skrywane uczucie, które jest zakazane. Ponieważ pragnie tego mężczyzny, na którego wpadła. Łaknie jego dotyku i uczucia. A to nie może skończyć się dobrze. Osobiście nie nazwałabym tej książki dark erotic. Czytałam książki, z których wylewał się seks, a jednocześnie wcale to nie bolało, postaci były lepiej wykreowane,a wszystko w tym nie darło się na całe gardło o pretensjonalność rodem ze Zmierzchu Meyer. Faktem jest, że nie jest to przekleństwo Michalak, bo książkę czytało mi się nawet dobrze i nie narzekam na styl autorki. Ale poważnie…poziom zawiłości fabularnej był godny słabego opowiadania fanfiction, a postaci momentami mimo tragicznych przejść, wydawały się mieć tak miękkie tyłki, że chciało mi się każde z nich strzelić w łeb. Łopatą. Raze powinien mieć dupę ze spiżu, serce z ołowiu czy innego metalu, a w głowie mieć tylko tą całą zemstę na osobie, która go skrzywdziła i okłamała. A nie latać po nocy za dupami, to znaczy za jedną.Bo Kisa wcale nie jest jakąś wybitną jednostką. Gdzieś w tej całej historii przeplata się „prawda” życiowa, że istnieje przeznaczenie, a bratnie dusze prędzej czy później się odnajdą by razem istnieć. Ale to wieje taką pretensjonalnością i nudą, że chciało mi się wyć. Ta historia miała zadatki na historię roku, na coś oryginalnego i świetnego. Tymczasem to kolejne nieudolne lovestory, które miało być mroczne, erotyczne…A skończyło się na krótkim i chłodnym : Meh. Z mojej strony.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-10-17 12:26:53

Raze - to nasz jeden z głównych bohaterów tej książki , na którym Kisa ma obsesje ..... jest to uwarunkowane Alikiem który kontroluje każdą minute Jej życia .....


Raze - poszukuje zemsty za lata niewoli . Jego numer to 818 - czy jemu się uda dokonać tego co miał w planach :) ?

przeczytajcie a się dowiecie :)

Serdecznie polecam , sięgnijcie po te lekturęwritten-in-a-sheet 2017-10-29 15:27:28