Khaki Mason jest młodą szczęśliwą mamą, spełnioną zawodowo. Jest znaną i cenioną dekoratorką wnętrz. Realizuje się zawodowo. Do pełni szczęścia brakuje jej drugiego, upragnionego dziecka. Jodi, dziewiętnastoletnia kuzynka jej męża, walczy z nałogiem. Jest brutalnie traktowana przez swojego chłopaka, Rickiego. A na dodatek spodziewa się dziecka. Niechcianego dziecka. Jest samotna, zdana tylko na siebie. Jej ojciec zmarł, z matką - alkoholiczką - nie utrzymuje kontaktów.
Jak dziwne i paradoksalne bywają ludzkie losy pokazuje właśnie ta powieść. Uświadamia nam, że dobra materialne, jak duży dom, dobra praca, prestiż, uznanie, to nie wszystko, co człowiek potrzebuje do szczęścia. Bardzo często ludzi spełnieni zawodowo i zabezpieczeni materialnie poszukują innego szczęścia. Jakiego? Miłości, zrozumienia, przyjaciół, dziecka … Historia Khaki jest częściowo tego przykładem. Ma wszystko, za wyjątkiem wyczekiwanego od lat drugiego dziecka, które zapewniłoby jej pełnię szczęścia. Los bywa często okrutny, ale i przewrotny. Nie zawsze dostajemy od niego to, co byśmy chcieli, co uważamy, że się nam należy. Ale czy życie byłoby ciekawe, gdybyśmy zawsze osiągali to, co nam się wymarzy? Chyba nie. Ciągłe dążenie do czegoś uskrzydla nas, dodaje nam ochoty i siły do działania.
Khaki i Jodi mają odmienne pragnienia. Khaki oczywiście z niecierpliwością oczekuje na drugie dziecko, natomiast Jodi nie wyobraża sobie być matką i zająć się wychowaniem dziecka. Obie kobiety podejmują trudną życiową decyzję. Ale jest to najlepsza decyzja nie tylko dla nich, ale i dla dziecka - Karoliny. Ta wspólną decyzja zapewni Karolinie miłość, spokój, wychowanie w pełnej rodzinie.
O czym jest ta książka ? O miłości, przebaczaniu, wzajemnym zrozumieniu, wytrwałości w dążeniu do obranych celów, ale też nie brakuje w niej rozterek, niepokoju, obaw. Bohaterowie to normalni ludzie, z codziennymi, przyziemnymi problemami.
Powieść ma formę listów, jakie główne bohaterki - Khaki i Jodi - piszą do swojej córki Karoliny. Odnosi się wrażenie, że książka to swego rodzaju spowiedź przed córką. Każda z nich stara się wytłumaczyć, usprawiedliwić swoją decyzję. I każda z nich używa innych przekonywujących argumentów. I każdą z nich się rozumie i akceptuje jej decyzję. Ale czytając tę powieść nie sposób nie zadać sobie pytania: Jak ja postąpiłabym na miejscu Jodi i Khaki? Czy byłabym w stanie podjąć taką decyzję?
Książkę czyta się jednym tchem. Wyznanie kobiet tak wciągają, że czytając tę książkę, wcielasz się w ich rolę. Stajesz się uczestnikiem wydarzeń w niej opisywanych.
Lekturę czyta się przyjemnie i lekko, chociaż temat do łatwych nie należy. Nie brakuje w książce ciepłego, serdecznego humoru. Te osobiste wyznania bohaterek emanują ciepłem, serdecznością, a przede wszystkim miłością. Są pełne optymizmu.
Polecam gorąco książkę każdej kobiecie, szczególnie tej, które spodziewa się dziecka. Jest to również pokrzepiająca lektura dla każdej mamy, uświadamia nam, jaki dar otrzymaliśmy od Boga. Dar, za który każdego dnia powinnyśmy dziękować Panu.Ambros 2018-02-01 21:08:59