Może i jest to historia nieco nierealistyczna, ale ja mam to gdzieś głęboko. Pax to podobizna Lessie, wróć ale w lisim wydaniu, a któż z nas nie lubi lisów? W tej książce kryje się odpowiedź na pytanie, czy przyjaźń, a nawet miłość między człowiekiem i zwierzęciem jest możliwa. Jak wiele trzeba stracić, by wiedzieć, że to co się miało było wyjątkowe? To dzieciaki potrafią dokonać niemożliwego, ponieważ nie myślą tak jak dorośli i to właśnie w tym jest najpiękniejsze. Całą książkę czytałam z zapartym tchem i często tego oddechu mi brakowało - z całego serca polecam.Ujrzeć Słowa 2016-11-13 00:06:29

Gdy Peter był małym chłopcem, znalazł w lesie liska, którym postanowił się zaopiekować. Wydawać by się mogło, że od tego momentu nic nie jest w stanie ich rozłączyć. Jednak gdy nadchodzi wojna, najgorsza z chorób w historii ludzkości, przyjaźń tej dwójki zostaje poddana trudnej próbie. Pax zostaje wypuszczony na wolność. Musi nauczyć się jak żyć i przetrwać w dziczy. Ojciec Petera zaciąga się do wojska i opuszcza syna, który zmuszony jest zamieszkać z dziadkiem, z którym nigdy nie miał najlepszych relacji. Chłopiec jeszcze tego samego dnia ucieka z domu i wyrusza na poszukiwanie przyjaciela. Czy pokona przeszkody i odnajdzie swojego zwierzaka? Zacznę od tego, że okładka tej książki jest po prostu cudowna. Może wydawać się trochę dziecinna, ale to tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że w bardzo prosty sposób można przekazać czytelnikowi wspaniałe wartości. "Pax" to opowieść o chłopcu, który miał liska i o lisku, który miał chłopca. To właśnie jest najpiękniejsze w powieści Sary Pennypacker. Jest ona odpowiednia dla osób w każdym wieku. Jestem pewna, że zachwyci również moją dziesięcioletnią siostrę, która właśnie zaczęła poznawać historię tej niezwykłej przyjaźni. Główny bohater jest bardzo dojrzały jak na swój wiek. Chłopiec przeżył śmierć matki, a w trudnych chwilach może liczyć na pomoc tylko ze strony swojego zwierzaka. Jest wytrwały, a wręcz uparty i bardzo trudno go do czegoś zniechęcić. Żałuje, że zostawił swojego przyjaciela i za wszelką cenę pragnie go odnaleźć. Wyruszając, nie wiedział na co i na kogo natknie się po drodze...Bardzo zaintrygowała mnie postać Voli, weteranki wojennej, którą Peter spotyka podczas swoich poszukiwań. Kobieta mieszka samotnie i stara się odnaleźć dawną siebie. Z pozoru można ją wziąć za zwykłą wariatkę z drewnianą nogą, ale to właśnie ona wyciągnęła do dwunastolatka pomocną dłoń, kiedy najbardziej jej potrzebował. Vola dźwiga na swoich barkach ogromny ciężar i od wielu lat nie może się go pozbyć. Wystarczył jeden chłopiec, aby całkowicie odmienić jej życie.Dzięki Pax'owi poznajemy świat ludzi z punktu widzenia zwierząt. Sposób w jaki wyczuwają nasze emocje i odbierają niektóre zachowania. Autorka wspaniale ukazuje relację między człowiekiem i jego zwierzakiem, która opiera się na przywiązaniu i lojalności. "Pax" to świetna książka dla czytelnika w każdym wieku. Słyszałam, że porównuje się ją do "Małego Księcia", ale dla mnie powieść autorstwa Antoine’a de Saint-Exupéry’ego zawsze pozostanie jedyna i niepowtarzalna. Pani Sara Pennypacker stworzyła niezwykłą, klimatyczną historię, z którą każdy powinien się zapoznać.Z książką w kieszeni 2016-11-25 12:37:57

Peter wychowywał Paxa od maleńkiego. Jednak teraz idzie wojna, ojciec musi zostawić chłopca u dziadka, a starszy pan nie może zajmować się i dzieckiem, i lisem. Dlatego wywożą Paxa do lasu i puszczają go wolno. Niestety, Peter nie może pogodzić się ze stratą. Rusza w drogę, by odszukać swojego przyjaciela. W tym czasie Pax, który całe życie żył wśród ludzi, poznaje inne lisy i próbuje je przekonać, że człowiek wcale nie jest ich wrogiem. Przynajmniej nie zawsze. Jednak czy Peter nadal jest jego przyjacielem, skoro zostawił go samego w lesie?Pax Sary Pennypacker to powieść, w której narracja pokazuje naprzemiennie losy dwóch bohaterów – chłopca i lisa. Rozdziały się uzupełniają, opowiadając dwie historie. Jedna dotyczy Petera i jego prób odszukania lisa, druga – Paxa i tego, jak radzi sobie z sytuacją, w której się znalazł. Peter to młody chłopak, którego najlepszym przyjacielem jest lis. Ocalił Paxa od śmierci i postanowił zostawić w domu. Niestety, wojna, która się zbliża, wymusiła na ojcu Petera decyzję o zostawieniu Paxa w lesie. Chłopiec cierpi, ale nie sprzeciwia się ojcu. Jednak potem dopadają go wyrzuty sumienia i postanawia, że nie zostawi tak tej sprawy. Rusza w podróż, by odnaleźć Paxa i sprowadzić go do domu.Pax natomiast wiernie czeka na swojego przyjaciela. Nie umie sobie jednak poradzić w lesie – poznaje nowe lisy, które nie są mu przychylne. Czują zapach człowieka i zachowują rezerwę. Pax, by przetrwać i doczekać powrotu chłopca – bo jest przekonany, że Peter po niego wróci – musi nauczyć się polować, znaleźć schronienie i wodę.Historia chłopca i liska jest poruszająca. Przyjaźń, która ich łączy, nie jest typowa. Peter czuje, że doskonale rozumie się z Paxem i dlatego nie może sobie wybaczyć, że zostawił go w lesie całkiem samego. Jednak wyprawa, w którą się udaje, nie jest łatwa, szczególnie dla tak młodego chłopca. Na dodatek Peter nie ma szczęścia i po drodze spotykają go problemy, które uniemożliwiają mu na jakiś czas podróż. Nie zniechęca się jednak. Jego silna wola i motywacja, by odszukać przyjaciela, są godne podziwu.Jeśli chodzi o rozdziały poświęcone Paxowi – są naprawdę pięknie napisane. Czytelnik może zobaczyć, jak widzą nas zwierzęta, co o nas myślą i jak żyją w lesie. Pax musi się wiele nauczyć, by przetrwać, ale jest tak samo zdeterminowany jak jego przyjaciel, Peter. Tekst uzupełniają ilustracje Jona Klassena. Są dość proste, ale świetnie pasują do tej opowieści i nawiązują do przepięknej okładki. Co ciekawe, warto zwrócić uwagę, że rozdziały dotyczące Petera i Paxa zostały spersonalizowane – zaczynają się albo głową chłopca, albo głową lisa.Pax to piękna opowieść o przyjaźni, oddaniu, miłości i tęsknocie. Bardzo dobrze się ją czyta. To powieść chwytająca za serce i wzruszająca. Skierowana raczej do młodszych czytelników, ale i dorośli znajdą tu coś dla siebie. Warto przeczytać, bo to naprawdę śliczna opowieść.Agnieszka 2016-12-04 14:58:49

Zawsze fascynowały mnie powieści o zwierzętach. Uwielbiałam czytać dzieła Jacka Londona czy Jamesa Olivera Curwooda. Niektórzy mogą uznać to za dziwne, ale sposób, w jaki tworzyli powieści, był dla mnie czymś niezwykłym. Opisywali oni uczucia zwierząt tak, jakby sami nimi byli. Uwielbiałam to i szalałam na punkcie tych książek.A gdy zwierzę przyjaźniło się z człowiekiem, to popadałam całkowicie w ten inny, zwierzęcy świat.W głównej mierze to właśnie to moje zamiłowanie sprawiło, że od razu, gdy tylko zobaczyłam Paxa, wiedziałam, że jest to książka idealna dla mnie, która poruszy moje serce do granic możliwości i zostanie w nim na długo. Tak jak zostały w nim Biały Kieł, Zew Krwi, Szara Wilczyca czy Bari, syn Szarej Wilczycy. Te lektury, czytane przeze mnie w wieku 10 lat, na zawsze zostaną w moim sercu. A ostatnio dołączył do nich również pewien lisek imieniem Pax i chłopiec Peter.Peter miał 8 lat, gdy w lesie znalazł małego liska, zaledwie 2-tygodniowego. Zwierzątko było osierocone, nie miało matki ani rodzeństwa. Samo nie dałoby rady przetrwać. Chłopiec zabrał je do domu, by się nim zająć. Nazwał je Pax. I tak narodziło się coś pięknego, coś, co nazywane jest przyjaźnią…Lisek stał się kimś więcej niż tylko liskiem. A chłopiec kimś więcej niż tylko chłopcem. Stali się nierozłączni, nikt nie mógł ich rozdzielić. A przynajmniej tak myśleli. Ojciec chłopca idzie do wojska, a syna wysyła do dziadka mieszkającego setki kilometrów od domu Petera. Jednak Pax nie może jechać z nim. Ojciec każe go wypuścić do lasu. I tak też się dzieje.Jednak Pax nigdy nie był na wolności. Nie potrafi polował, nauczony był życia z ludźmi. Mała szansa, że sam sobie poradzi, i Peter bardzo dobrze o tym wie. Jednak ojciec jest nieubłagany, odjeżdża z piskiem opon, zostawiając zdezorientowane zwierzę same w obcym dla niego miejscu.Ich przyjaźń jest zbyt silna. Peter mimo swojej bezsilności nie potrafi zostawić Paxa samego. Już pierwszego dnia pobytu u dziadka wymyka się z domu i rusza do oddalonego o setki kilometrów liska. A w tym czasie lisek musi nauczyć się żyć w swoim naturalnym środowisku i przetrwać w nadziei, że ukochany chłopiec powróci po niego.Jednak nie jest to takie proste. W szczególności gdy jest się 12-letnim dzieckiem, a dookoła zaczyna panoszyć się wojna. Czy dwoje przyjaciół w końcu się odnajdzie?Nie sądziłam, że ta opowieść mnie aż tak poruszy. Nadal jest mi trudno uwierzyć w to, co się ze mną stało. Nie wierzę, że gdy dotarłam do ostatnich stron, w moim oczach pojawiły się łzy. Nie mogłam uwierzyć, że to już koniec mojej przygody z Peterem i Paxem. To skończyło się zbyt szybko. Nie dość że pokochałam niesamowitą okładkę, to jeszcze stała się ona częścią mojej zbłąkanej duszy. Już sama okładka uświadczyła mnie w przekonaniu, że trafiłam na wartościową, przepełnioną pięknem pozycję. I nie zawiodłam się, Opowieść ta budzi w człowieku pewnego rodzaju tęsknotę, której sami do końca nie rozumiemy. Skąd się bierze? Dlaczego się pojawia? Wydaje mi się, że to tęsknota za prawdziwą wolnością. Tą, którą utraciliśmy razem z postępem cywilizacji. Pax wzbudził we mnie mnóstwo emocji. Porusza on uniwersalne tematy, ma w sobie to coś, co sprawia, że czytelnik zaczyna rozmyślać nad samym sobą. Pokazuje obowiązek wobec przyjaciela, ból duszy, miłość i przyjaźń. A także poświęcenie się dla ważnych wartości i siebie, aby ktoś inny zyskał dzięki temu prawdziwą wolność. Czasami wydaje się nam, że dobrze robimy, jednak nigdy nie mamy pewności, że na pewno tak jest.Pax to opowieść, która wzrusza i porusza najdelikatniejsze struny serca. Opowiada o prawdziwej przyjaźni między człowiekiem a zwierzęciem.Słyszałam porównania tej powieści do Małego Księcia. Nie wierzyłam. Aż do chwili, gdy dotarłam do ostatniej strony Paxa. Łzy zebrały się w moich oczach i ujrzałam prawdę. Ujrzałam to, co chciała przekazać autorka.Książka ta stała się dla mnie częścią mojego serca. Zakochałam się w niej już od pierwszej litery, choć nawet nie zdawałam sobie z tego sprawy. Tak samo jak powieści Jacka Londona czy Jamesa Olivera Curwooda, ta także zakorzeniła się w moim sercu.Jest niesamowita. Tak bardzo niesamowita, że trudno jest to opisać. Musicie sami to zrozumieć. Ta książka sama wam to pokaże, tylko musicie jej dać szansę. Żadna sekunda przy niej spędzona nie jest stracona. Możecie tylko zyskać. Sami się przekonajcie, co mam na myśli.Napisany z niezwykłą lekkością, a mimo to pełny akcji i emocji. Obdarzony przez Jona Klassena przepięknymi rysunkami, delikatny niczym piórko, ale prawdziwy i szczery. Taki właśnie jest Pax.Pozwólcie sobie poznać siłę przyjaźni. Siłę wolności i wiatru we włosach. Tupot łap pośród listowia, szelest myszy. Siłę nadziei i wytrwałość. Tęsknotę i miłość pośród niebezpieczeństwa. Poznajcie Petera i Paxa.Redakcja Essentia 2016-12-31 13:31:17