Wicie na czym polega geniusz książek Katarzyny Bereniki Miszczuk z serii Kwiat Paproci? Nie? To połączcie sobie klimat muzyki Żywiołaka i Persival Schuttenbach, słowiańskich bogów, ziołolecznictwo, doprawcie to szczyptą romansu i ciepła. I wtedy otrzymacie Szeptuchę czyli pierwszy tom tej serii. Ale jeśli do wyżej wymienionych składników dodacie jeszcze zazdrość, zdradę, ból, kwiat paproci i dużo ognia…dostaniecie coś o wiele bardziej klimatycznego i przejmującego. Czyli przed wami Noc Kupały!Wielkimi krokami zbliżają się obchody Nocy Kupały, tym samym niedługo wypełni się przeznaczenie Gosi. Jednak zanim do tego dojdzie, w całkiem świeży związek Mieszka i Gosi wkradnie się zazdrość. Za sprawą pewnej tysiącletniej kobiety, która niegdyś miała bardzo zażyłe relacje z Mieszkiem. I choć młoda Szeptucha musi walczyć o serce swego ukochanego z wściekłą Ote, czekają ją podjęcie o wiele cięższych i poważniejszych decyzji niż to czy Mieszko wróci do Ote czy jednak zostanie z nią. Teraz będzie musiała zmierzyć się z bogami, strzygami i swoim przeznaczeniem oraz odnalezieniem kwiatu paproci. O ten zabiega każde bóstwo, bo kwiat paproci ma wiele różnych zastosowań. A pokus jest wiele…Ja rozumiem, że Szeptucha była wstępem do serii, sprzedała się w wielkim nakładzie – edit: sprzedaje się nadal, no halo – i generalnie wszyscy kochają Mieszka, współczują Gosi i tak dalej. ALE! Szeptucha przy Nocy Kupały to małe piwo. Tutaj mamy mnóstwo akcji, od groma świetnego humoru i przejmujących wydarzeń. Nie wierzycie? Kiedy czytałam książkę, ciągle wydawałam z siebie głośne: Ej, ale jak to?! – żeby zaraz potem ciskać najgorszymi, albo śmiać się do rozpuku. Dziwne połączenie uskuteczniła pani Miszczuk, ale przyznam szczerze, że diabelnie udane.W Nocy Kupały jest od zatrzęsienia nowych postaci, które trochę namieszają w akcji. Więcej tych starych postaci, które służą radą Gosi i przede wszystkim wieje takim klimatem z tej książki, że po jej skończeniu najpierw siedziałam i byłam smutna, że skończyłam czytać, a dopiero potem dotarło do mnie JAK to się skończyło. Poważnie? Ale…serio? Niby na dołączonej do książki informacji stoi, że w przygotowaniu dwa kolejne tomy i w 2017 wyjdzie Żerca, ale kiedy dokładnie ?!To jest nie do pomyślenia, żeby tak kończyć dobre książki i kazać ludziom czekać aż tyle! Ehh…dobra…ponarzekałam sobie trochę na to, ze muszę czekać na kolejny tom, a tak poważnie to w przyszłym tygodniu lecicie do księgarń i kupujecie Noc KupałyPrzyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-11-18 15:33:53

Kontynuacje nie zaskakują, prawda? Znamy już wykreowany świat, bohaterowie nie są nam obcy. Jedyną niewiadomą jest dalsza historia. Co stanie się dalej? Czy autorka utrzyma poziom i pozwoli na czytelniczą ucztę? Po świetnej "Szeptusze" nie mogłam się już doczekać kontynuacji, choć z drugiej strony zabierając się za nią miałam pewne obawy. Jakie wrażenia zostały mi po lekturze? Po obchodach Zielonych Świątek, obietnicach, które złożyła Gosia, namiętnej nocy - wszystko się popsuło. Wizja, którą zobaczyła dziewczyna nie pozwala jej się cieszyć tymi chwilami, które przecież mogą być jej ostatnimi. Duchy przeszłości dają o sobie znać, między młodą uczennicą Szeptuchy, a Mieszkiem staje Ote. Noc Kupały zbliża się nieubłaganie, uczeń Żercy znika w środku nocy, a Gosia musi sobie poradzić z coraz większym naciskiem bogów. Po wolnym początku wydarzenia nabierają rozpędu. Relacje między Gosią, a Mieszkiem są bardzo niepewne. On nigdy nie deklarował, że chce się wiązać, tym bardziej że myśli, aby w końcu zakończyć swoje nieśmiertelne życie. Ona wie, że nie może niczego oczekiwać, ale uczucie nie wybiera. Wszystko komplikuje się kiedy między bohaterami staje Ote - jak zatruta strzała niszczy tą namiastkę, która się pojawiła. Burzy całe życie Gosi pewnym oświadczeniem. A Mieszko... czyżby znów miał wybierać? Autorka stworzyła dalszy ciąg historii, która w niczym nie odstaje od poprzedniego tomu. Gosia nadal jest lekko irytująca, a momentami mało spostrzegawcza. Mieszko tajemniczy, choć pewne jego zachowania pokazują, co siedzi w jego głowie. Pojawiają się nowi bogowie, którzy również przyłączają się do wyścigu o zdobicie legendarnego kwiatu. W tym tomie na światło dzienne wyjdzie przeszłość Baby Jagi i Mszczuja. Młodość, marzenia, złe decyzje, konsekwencje, które muszą ponieść. Czym bliżej końca tym więcej się dzieje. Wydarzenia zaczynają się zazębiać, pokazując jak niektóre decyzje mocno wpływają na całą przyszłość. Wizje, które ma Gosia powodują spore komplikacje. Obietnice, które złożyła i nadal składa mogą się bardzo źle skończyć. Niektórzy ludzie są nad wyraz irytujący, a inni mocno niebezpieczni. Bogowie okazują się osobami bez serca, myślącymi jedynie o własnej wygodzie. Ostateczna rozgrywka... jaka będzie okaże się dopiero na końcu. Bohaterka stworzona przez autorkę jest postacią pełną wad, a przez to tak bardzo ciekawą. Jej przeznaczenie jest takie, a nie inne jedynie przez przypadek, a charakter nie sprawia, że ma się pewność iż wszystko skończy się dobrze. Przeciwnie, gdyby nie niektóre zbiegi okoliczności, pomocne dłonie, albo dobry moment na stworzenie długu do wykorzystania w przyszłości, być może Gosia wcale nie dożyłaby Nocy Kupały. Mieszko z kolei jest momentami mocno irytujący. Nigdy nie wiadomo, co tak naprawdę myśli, jest zamknięty w sobie, a wizje, które odkrywa Gosia wcale nie poprawiają sytuacji. Drugi tom świetnie trzyma poziom, bohaterowie nadal zachodzą za skórę, wydarzenia potęgują się, czym bliżej końca tym więcej się dzieje. I choć można by przypuszczać, że to koniec tej historii to okazuje się, że nic bardziej mylnego. "Żerca" czyli trzeci tom cyklu "Kwiat paproci", być może pozwoli odpowiedzieć na niektóre pytania. Bo choć Noc Kupały minęła to wiele pytań się pojawiło, a te poprzednie tylko w nielicznej części zyskały odpowiedź. Jeśli czytaliście "Szeptuchę" i zrobiła na Was dobre wrażenie, to "Noc Kupały" jest świetną kontynuację, którą trzeba poznać. Magda 2017-01-04 10:31:22