To co jest najgorsze w okresie nauczania, który przejść musi każdy dzieciak, potem młodzieniec to ocenianie. Ludzie oceniają w nas wszystko. Od zachowania, przez oceny po sam wygląd. I to od wyglądu wszystko się zaczyna. Często się na tym kończy. Wystarczy, że dziewczyna ma ekstra fałdki, albo nie nosi „modnych” ubrań i już jest tą najbrzydszą. Z kolei mało osób zdaje sobie sprawę z tego, że piękno fizyczne jest względne. Bo piękno wewnętrzne jest tym, które nie przemija tak łatwo, ale jednocześnie trudno je zobaczyć tak od razu.Mount Washington High miało pewną niepisaną tradycje, którą rozpoczęła anonimowa osoba. Co roku, w ostatni poniedziałek września, uczniów przychodzących do szkoły witała lista wywieszona na ścianie. Była to lista najładniejszych i najbrzydszych dziewczyn. Z każdego rocznika po jednej. Tej najbrzydszej i najładniejszej. Jednak nie chodziło o piękno fizyczne. Ta lista od zawsze prześladowała dziewczyny, ponieważ w zależności od osądu jakiejś nieznanej nikomu osoby, los wybranej i odpowiednio przyporządkowanej dziewczyny był przypieczętowany i zmieniał jej życie. Co więcej…Jennifer Briggs okazała się być czterokrotną „laureatką” i pojawiała się na niej przez wszystkie lata swojej nauki w MW High. Jako ta najbrzydsza. Kto tak naprawdę stoi za tworzeniem listy? I dlaczego uczniowie rzeczywiście kierują się osądem jakiejś anonimowej osoby?Będę szczera. Zdecydowałam się przeczytać tę książkę, bo imię autorki brzmiało mi bardzo z irlandzkiego. Tylko dlatego. Naprawdę. Potem jeszcze dowiedziałam się, że książka na początku jest straszne mętna i źle się ją czyta. To w ogóle miałam takie: Borze tucholski, hasacz, jełopianie…w coś ty się durniu wpakowała?!A potem zaczęłam czytać. I rzeczywiście początek był taki nie specjalny. Typowa młodzieżówka. Co więcej nie chodziło o to, że laski tłuką się o faceta, wyrywają sobie kłaki i wyzywają się od szmat. Bo i takie książki czytaliśmy…wiecie…typowe mean girls. Ale tutaj okazuje się, że mamy do czynienia z takim trochę linczem. W Mount Washington High jakiś jegomość, ewentualnie białogłowa, co roku strzela listę. Ale nie chodzi o to, która laska w szkole, na danym roczniku ma najlepsze cycki czy najbardziej kształtny tyłek. Bo to byłoby zbyt oczywiste. Ocenia się co innego.Początkowo sądziłam, że książka będzie jakąś brednią, z której mogłabym drzeć łacha tak długo, aż popłakałabym się ze śmiechu. Ale szczerze napiszę, że żałuję, że nikt w mojej szkole nie zrobił takiej listy, żeby udowodnić jak puste są te wszystkie wywyższające laski, które jeszcze przed końcowymi egzaminami ciążyły i nadal udawały, że są takie pro. A może i były…tylko wolę nie mówić w czym.Książka była całkiem spoko. Musiała się trochę rozbujać, ale to może kwestia tego, że ja nie lubię stylu Siobhan Vivian. Jak się okazało, kilka dni przed tym jak dostałam książkę, zdałam sobie sprawę, że w oryginale przeczytałam cztery książki tej pani – a tłumaczenie trochę mnie jednak zabolało w Fatalnej liście. Bez urazy dla pana tłumacza. Jennifer, która po raz czwarty wylądowała na liście, rzeczywiście była trudną do przetrawienia postacią, która wykazywała braki na różnych płaszczyznach, nawet jeśli fizycznie do najbrzydszych nie należała. Ale jak to się często powtarza: Payback is a bitch, karma zawsze cię znajdzie. I wychodzi na to, że wewnętrzna brzydota kwalifikowała Jen na listę przez wszystkie cztery lata nauki.Z kolei Margo Gable, która na IV roku okrzyknięta została najpiękniejszą, rzeczywiście nie była taką wyjątkowo piękną dziewczyną z okładki. Była ciepłą i miłą dziewczyną, która kochała się w pewnym chłopaku od zawsze. Co więcej, przez autora listy została okrzyknięta królową jesiennego balu – generalnie nie ogarniam systemu amerykańskich szkół z tymi ich balami.Ostatecznie książka była całkiem spoko, chociaż nie powiedziałabym, że to coś wybitnego. Na pewno przyjemnie było poczytać o tym jak ludzie są oceniani nie z wyglądu. Chociaż każda ocena jest subiektywna i nie zawsze właściwa. Przyczajony Hasacz - https://bigdwarf.wordpress.com/ 2017-03-31 14:44:25

Lista, która zmienia życia.Czasami zachowanie nastolatków potrafi być okrutne. Siobhan Vivian przedstawia w swojej książce „Fatalna lista” właśnie taką jedną okrutność. Posłużyła się tutaj listą, która zmieniła życie kilku dziewczyn. Choć są to różne dziewczyny, to właśnie połączyła je ta fatalna lista. Zapewne w niejednej szkole są podobne tradycje, a dzięki tej książce niektórzy zrozumieją, jak bardzo takimi pomysłami mogą skrzywdzić innych.„Prawda była taka, że nie mogła zmienić ich zdania na swój temat. Nie zdoła przekazać im lekcji, na którą nie ma w nich przyzwolenia.”W Mount Washington High na tydzień przed balem jesiennym zostaje sporządzona lista, a na niej widnieją nazwiska ośmiu dziewczyn. Po jej wywieszeniu, życie każdej z tych dziewczyn na pewno ulegnie zmianie. Dla czterech z nich będzie to zmiana na lepsze, dla pozostałych może być koszmarem. Na liście umieszczone są bowiem nazwiska najładniejszych i najbrzydszych dziewczyn z każdego rocznika. „Przy każdym ruchu odłamki jej serca kłuły ją i wbijały się boleśnie w jej wnętrzności, pozostawiając kolejną świeżą ranę.”Fabuła skupia się na tygodniu poprzedzającym jesienny bal w Mount Washington High. Na tydzień przed tym wydarzeniem ktoś wywiesza listę. Stało się to już tradycją. Osoba sporządzająca ową listę pozostaje anonimowa, ale osoby znajdujące się na liście już nie. Ich życie zmienia się i to właśnie śledzimy w książce. Mamy okazję poznać szczegóły z życia każdej dziewczyny, której nazwisko znalazło się na liście. Książka napisana jest trzecioosobowo, lecz każdy rozdział poświęcony jest innej dziewczynie z listy. Autorka napisała książkę w taki sposób, że mamy możliwość poznać bliżej każdą z tych dziewczyn oraz to, co spowodowało, że znalazły się na fatalnej liście.Książka napisana jest dobrym stylem i prostym językiem. Czyta się ją płynnie i bardzo szybko. Podzielona jest na sześć części – dni tygodnia zaczynając od poniedziałku, a kończąc na sobocie, czyli dniu balu jesiennego. Poniedziałek poprzedza prolog, który wyjaśnia nam czym jest tradycja związana z listą.„Jak to możliwe, by w ciągu kilku dni człowiek zmienił się tak bardzo?”Bohaterowie powieści to bardzo różne postacie, których wspólnym mianownikiem jest lista. Widzimy różne reakcje na wiadomość, jaka zastaje ich w poniedziałkowy poranek. Są rozczarowania, chwile triumfu i szczęścia, a także niepewność i zakłopotanie. Każdy na swój sposób radzi sobie z presją, która wywołuje lista. Jedne dziewczyny starają się nie zawracać sobie głowy tym, jak zareagowało otoczenie na listę. Inne duszą w sobie wszystkie emocje. „Fatalna lista” to książka, w której dostrzegamy problemy z jakimi zmaga się dzisiejsza młodzież. Autorka użyła tutaj listy najbrzydszych i najładniejszych dziewczyn, by poruszyć problemy z jakimi zmagają się nastolatki. Nie w każdej szkole są takie listy, ale czy nie zdarzają się podziały wśród rówieśników? Młodzież jest okrutna w pewnych sprawach. Wyśmiewanie się z innych to bardzo częsty problem wśród młodych ludzi. W książce czytamy m.in o problemach związanych z wyglądem, z brakiem samoakceptacji, z problemami związanymi z żywieniem, o odrzuceniu i braku zaufania. Jedna z bohaterek nie akceptuje swojego wyglądu, twierdzi, że wciąż jest za gruba. Dziewczyna przestaje jeść, liczy bezustannie kalorie, zmusza się do wymiotów. To bardzo częsty problem wśród nastolatek, ale również i dorosłych. Akceptacja samego siebie to coś, co każdy powinien osiągnąć w swoim życiu. Książka jest wart polecenia. To lektura, która porusza poważne problemy w mniej drastyczny sposób. To książka idealna dla młodzieży, gdyż jestem pewna, że w niejednym przypadku może otworzyć oczy na rzeczywistość. Choć „brzydkie dziewczyny” są w zdecydowanie gorszej sytuacji, to na pewno nie zazdroszczę „ładnym dziewczynom”, a dlaczego? Tego dowiecie się czytając „Fatalną listę”.Książkomania 2017-04-02 20:41:51