Świat, który stał się piekłem dla kobiet.Margaret Eleanor Atwood, kanadyjska pisarka, poetka i krytyk literacki, aktywistka społeczna i ekologiczna. Zdobywczyni Nagrody Bookera (Ślepy zabójca) w 2000 roku, wymieniana wśród najpoważniejszych kandydatów do literackiej Nagrody Nobla.Wiele lat temu miałam okazję obejrzenia filmu, który mną wstrząsnął. Opowieść Podręcznej, bo o nim mowa, powstał w 1990 roku. Obraz wyreżyserował Volker Schlöndorff, a w rolach głównych wystąpili: Natasha Richardson, Robert Duvall, Faye Dunaway, Aidan Quinn. Było więc tylko kwestią czasu, abym przeczytała powieść na podstawie, której ten film powstał. I tak Opowieść Podręcznej Margaret Atwood trafiła w moje ręce. Przy okazji powieść świetnie się wpisuje w jedno z wyzwań, w którym biorę udział – Książkowa podróż.Opowieść Podręcznej to przerażająca wizja przyszłości, w której kobiety nie mają żadnych praw. Sceną dla opisanych wydarzeń staje się Republika Gileadzka, utworzona w niedalekiej przyszłości na dawnych terenach Stanów Zjednoczonych, przez ultraortodoksyjne siły purytańskie, których celem jest wcielenie w życie nauk z Księgi Rodzaju. Narratorką historii jest Freda, inteligentna, wrażliwa kobieta, a jej opowieść zdecydowanie zaskakuje, chwilami śmieszy, ale najczęściej po prostu przeraża. Zderzamy się z nowym wizerunkiem świata, w którym przyjaźń, miłość, radość, a przede wszystkim zdrowy rozsądek praktycznie nie istnieją, ustępując miejsca posłuszeństwu, powadze, smutkowi i grze pozorów.Kim jest kobieta w świecie stworzonym przez Margaret Atwood? Przedmiotem, rzeczą, egzemplarzem… Samo słowo Podręczna daje do myślenia, bo cóż może być podręczne – pamięć, bagaż, przeglądarka, księgozbiór. Chyba zauważyliście, że przymiotnik ten odnosi się wyłącznie do rzeczy (łatwo dostępny), nigdy do ludzi. W angielskim zaś handmaid oznacza służebnicę, czyli kobietę, która komuś służy. Zapytacie pewnie komu służą Podręczne w tej opowieści?Noc należy do mnie, to mój prywatny czas, mogę z nim robić, co chcę pod warunkiem, że jestem cicho. I że się nie ruszam (…)A więc nie ruszam się, leżę w swoim pokoju, pod gipsowym okiem w suficie, za białymi zasłonami, w pościeli, schludna, jak wszystko dokoła, i wychodzę – z siebie.Wychodzę, bo mam wychodne. Noc to moje wychodne. Ale dokąd mam iść?Kobiety w Republice Gileadu nie znaczą nic, są nikim, a raczej są na równi z krzesłem, łóżkiem, szafą… są rzeczą, którą w każdej chwili można zastąpić kolejnym przedmiotem. Nie posiadają nawet własnych imion, które zostały zastąpione przez inne utworzone od imienia mężczyzny, któremu w danym momencie służą. Jedyną szansą na zbawienie jest zajście w ciążę i urodzenie dziecka. Nieposłuszeństwa są dotkliwie karane, na przykład zesłaniem do pół-legalnego burdelu.Komendanci z Żonami, które często są bezpłodne, znajdują się najwyżej w zwierzchnictwie Gileadu. Posiadają Marty odpowiadające za zajmowanie się domem i Podręczne w czerwonych habitach, ze skrzydłami zakrywającymi twarz. Stojący w hierarchii najniżej mają Gospożony, które sprawują obowiązki wszystkich trzech kobiet. Jak zapewne się domyślacie Podręczna to kobieta płodna, która jest przeznaczona do tego by w obliczu demograficznej zagłady być zapłodnioną przez Komendanta. Patrząc krytycznie staje się cieplarką czy wylęgarką dla potomka notabla.Zapadam się w swoje ciało jak w grzęzawisko, jak w moczary, gdzie tylko ja potrafię wyczuć stały grunt pod nogami. Zdradliwy teren, moje własne terytorium. Jestem jak ziemia, do której przykładam ucho, nasłuchując odgłosów przyszłości. Każde ukłucie, każdy najmniejszy pomruk bólu, wybrzuszenie wzbierającej materii, obrzęk i ubytek tkanki, obecność wydzielin – to wszystko są znaki, rzeczy o których powinnam wiedzieć.Antyutopijna powieść Opowieść Podręcznej została napisana rewelacyjnie, lekko i pięknie, z wyczuciem i smakiem godnym mistrzyni pióra. Napisana niespiesznie i tak też się czyta, ale bez obawy, książka nie jest nużąca, a wręcz trudno się od niej oderwać. Czyta się jednym tchem, jeden wieczór i książka była przeczytana. W momencie gdy ją skończyłam miałam ochotę zacząć czytać od nowa, a to zdarza mi się bardzo rzadko. Przydarzają mi się co jakiś czas książki, do których wiem, że będę wracać. Jestem pewna, że jeszcze nie raz przeczytam powieść Margaret Atwood. Nie jest to książka jakich wiele, pochłania czytelnika i wciąga go w swój świat, nic poza tym nie jest ważne, istnieje tylko ta historia. Opowieść Podręcznej skłania do myślenia, wzbudza cały wachlarz emocji i nie pozwala o sobie zapomnieć. Powieść o zniewoleniu i ubezwłasnowolnieniu drugiego człowieka. Szokująca i niepokojąca. Zdecydowanie polecam, mając nadzieję, że taki świat nie stanie się nigdy naszym udziałem.Nolite te bastardes carborundorm.monweg 2017-08-24 23:18:00

Rzecz dzieje się w niedalekiej przyszłości, na terenach kiedyś Stanów Zjednoczonych. Teraz to państwo Gilead, w którym rządzą tak naprawdę starsi panowie. Nie ma już kin, kawiarni, muzeów, centrów handlowych, normalnego życia. Nie ma książek i czasopism. Nie ma już nic… A kobiety? A kobiety są skazane na bycie jedną z czterech podgatunków – na byciu Żoną, bądź Ciotką, bądź Martą albo na byciu Podręczną. W każdym przypadku – trafiało się źle. Kobiety nie mają żadnych praw. Nie mogą samotnie wychodzić, spacerować, mieć własne pieniądze, pracować, mieć nadzieję, własnoręcznie myśleć. Kto się tylko sprzeciwi – zostaje usuwany ze społeczeństwa. I w tym świecie pojawia się June. Ona była wychowana jeszcze w innym świecie, gdzie mogła pracować, myśleć, mieć marzenia, męża i córkę. Ale to przepadło. Teraz jest tylko rzeczą, Podręczną, która ma dać potomka dla Komendanta. Ale ona ma jeszcze nadzieję – że być może mąż żyje a córkę da się wydrzeć z tego chorego systemu. Ona ma wiarę że to tylko koszmar, z którego się obudzi. I ma miłość bo inaczej już dawno odpuściłaby sobie ten świat i zawisła na haku gdzieś, kiedyś… Nolite te bastardes carborundorum. Książka jest znakomita i tak przerażająco smutna. Bo w tej powieści nie ma dobrego zakończenia. Bo kobiety nie mają już żadnych praw a obwinia się je o wszystko. O to że są niepłodne, że tylko mamią porządnych mężczyzn, że prowokują, że chcą mieć dostęp do antykoncepcji, do prawa do pracy, do prawa do życia. Nie chcę takiego porządku, nie chcę takiego życia. Nolite te bastardes carborundorum. Powieść doskonała. Absolutnie polecam “Opowieść podręcznej” Margaret Atwood. Antonia 2020-03-07 22:50:54

Wyobrażaliście sobie kiedyś najgorszy scenariusz, w którym świat rządzony jest przez religijny fanatyzm, a kobieta nie znaczy nic? Stać się przedmiotem, rzeczą, czymś podręcznym i mającym za zadanie wyłącznie służyć innym - do tej roli zostaje sprowadzona płeć żeńska. Nie posiadają własnych imion, nie mogą czytać, ani edukować się, zero kontaktów ze światem zewnętrznym, jedynie w celu zrobienia zakupów, ślepe oddanie mężczyźnie. Ich rola - urodzić zdrowe dziecko, bo tylko kobieta płodna staje się w pełni użyteczna, jej ciało służy za inkubator. Ta książka dla kobiet o mocnych nerwach. Dobitnie ukazana przerażająca wizja świata z pewnością nie jedną z nas zasmuci i skłoni do refleksji. Temat zniewolenia i ubezwłasnowolnienia płci żeńskiej może szokować, a mi z pewnością nie pozwolił oderwać się od książki. Czy świat urządzony według nowego schematu i jego najczarniejsza wizja może się współcześnie ziścić? Warto sięgnąć po Opowieść podręcznej, aby uświadomić sobie jak groźny dla kobiet może być religijny fanatyzm. Po tej przerażającej lekturze już wiem, że sięgnę po kolejną część.ilona_001 2020-04-15 20:27:43

Pierwszy raz do czynienia z „Opowieścią Podręcznej” miałam oglądając znany szerszemu gronu serial telewizyjny. Muszę przyznać, że fabuła już wtedy mocno mnie zaskoczyła.
Po jego zakończeniu stwierdziłam, że muszę koniecznie przeczytać książkę.
Historia głównej bohaterki – Fredy jest niezwykła. Niektóre z wydarzeń opisywanych w książce wydają się wręcz nieprawdopodobne, a jednak…
Akcja rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, w Republice Gileadzkiej. Nastaje czas, w którym kobiety straciły jakiekolwiek znaczenie w społeczeństwie. Freda zostaje oddzielona od swojego męża i córki. Schwytano ją podczas gdy próbowała uciec do Kanady. Została ona wysłana do obozu dla podręcznych. Po przeszkoleniu natomiast trafia do domu Komendanta Freda oraz jego żony. Para nie może mieć potomstwa w swoim związku małżeńskim, dlatego też zostaje im przydzielona główna bohaterka.
Cała fabuła jest naprawdę interesująca i daje wiele do myślenia. Przede wszystkim historia samej Fredy wywiera dość mocny wpływ na uczucia względem tej książki. Z każdą następną stroną chce się więcej i więcej… Serial był dobry. Nawet bardzo. Jednak książka… fantastyczna. 😊
Z całego serca polecam „Opowieść Podręcznej” Margaret Antwood. Dawno nie czytałam tak intrygującej powieści.
NatSaczek 2020-05-17 11:17:54