Po pierwsze przepraszam, że ocenię książkę, a o filmie nie mam bladego pojęcia, poza tym, że gra tam jeden z moich czołowych, ulubionych aktorów – Tom Hardy. Jeśli chodzi o kinematografię, to ja w ogóle leżę. Nie znam się na niczym. Żeby było zabawniej, historycznie wydarzenia przedstawione w filmie i w książce rzeczywiście miały miejsce. Wiem, wiem. Nic w tym zabawnego, ale czasami łatwo spaprać film historyczny. ZWŁASZCZA wojenny.
Książka Levine’a opowiada o przebiegu akcji, która odbyłwała się od 27 maja do 4 czerwca 1940 roku, kiedy to alianci w obawie przed niemiecką ofensywą, ewakuowali z Dunkierki (miasto we Francji położone niedaleko granicy z Belgią, pierwotnie osada flamandzkich rybaków) ponad 300 000 angielskich i francuskich żołnierzy. Ta skomplikowana akcja militarna, którą sam Churchill nazwał cudem. Akcja przeszła do legendy i stała się tematem nowego filmu Christophera Nolana.
Ani filmy, po których się wydaje książki, ani książki ekranizowane/ adaptowane nie przyciągają mnie do siebie w żaden sposób. Nie lubię czytać „scenariuszy” albo „inspiracji filmami”. Z prostego powodu. I tak nie obejrzę filmów, bo tych, które jednak widziałam jest tak mało, że policzylibyście je na palcach u obu dłoni. Książek… cóż. Jeśli dowiaduję się, że książka ma być ekranizowana… czytam przed filmem, żeby nie katować swojego księgozbioru (bo już to tak mogę nazwać) okładkami filmowymi. Jak poszło Dunkierce?
Wydawnictwo Herper Collins Polska uzupełniło książkę Levine’a o kadry z filmu oraz zdjęcia historyczne. Sama książka ma raczej formę rozmowy między autorem i kilkoma innymi osobami, w tym żołnierzami, którzy brali udział w samej akcji. Nie jestem specjalną fanką wywiadów wydawanych w formie książki, ale zauważyłam, że ostatnio panuje na to jakaś dziwna moda.
Książka jednak nadaje się nie tylko dla miłośników historii (jak ja sama), ale też dla fascynatów kinematografii. Autor bowiem odbył rozmowę z Christopherem Nolanem, którą również umieszczono w książce. I tak naprawdę, gdyby Levine skupił się bardziej na odnalezieniu i rozmowach z ocalałymi po akcji, wyszłoby to o wiele lepiej niż zbiór wywiadów i kontemplacja nad historią, której koniec końców nie ma aż tyle (a mogło być tak pięknie…).Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2017-09-12 14:15:08

Gdybyśmy mieli wskazywać filmowe hity wakacji, z pewnością dla wielu osób byłaby to Dunkierka. Sama seans filmowy mam przed sobą, ponieważ wcześniej zawsze wolę przeczytać książkę. Choć w przypadku filmów historycznych, aż tak bardzo dla mnie - historyka - nie jest to potrzebne, ponieważ mam jakąś wiedzę na dany temat. Tym razem jednak nie mamy do czynienia z adaptacją filmową książki, ponieważ przeczytana przeze mnie Dunkierka jest zestawieniem rzeczywistości z tym, co jest pokazane w filmie.

Cała historia Dunkierki zaczyna się od 1939 roku, kiedy to wojska niemieckie wkraczają do Polski. W pierwszych dniach września wojnę Niemcom wypowiadają Francja i Wielka Brytania, jednak nie podejmują one żadnych działań wojskowych. Rozpoczyna się coś, co w historii nazywamy dziwną wojną. W międzyczasie Niemcy we współpracy z ZSRR dzielą między siebie wpływy w Europie Środkowo-Wschodniej. Pod koniec 1939 r., Związek Radziecki atakuje Finlandię, natomiast Hitler szykuje się do kolejnej, dużej operacji. W pierwszej kolejności jego działania skupiły się w 1940 roku na Norwegii i Danii, które szybko opanowują. W tym czasie Francja i Wielka Brytania domyślają, że kolejne kroki naziści skierują do Francji, która była odwiecznym rywalem Rzeszy. Tak się jednak nie dzieje, bowiem Niemcy najpierw atakują Holandię i Belgię, czym zaskakują francuski i brytyjski rząd. Słabe państwa nad Morzem Północnym szybko stają łatwym łupem dla Hitlera. Wojska brytyjskie za to lądują we Francji, chcąc jak najszybciej odeprzeć atak wroga i ocalić swojego sojusznika, co jak wiemy się nie udaje, a wojska brytyjskie i niektórzy Francuzi muszą się ewakuować na Wyspy Brytyjskie. Jedyna droga ucieczki jest przez Dunkierkę.

Dunkierka to z pewnością symbol triumfu III Rzeszy i ogromnej porażki zarówno Francji, jak i Wielkiej Brytanii. Faktem jest, że te wydarzenia przyspieszyły m.in. prace Kongresu nad zorganizowaniem amerykańskiej pomocy, jednak przyszła ona za późno. Do dnia dzisiejszego temat Dunkierki był przemilczany w kulturze. Ogromne straty jakie ponieśli w tej walce alianci nie wpisywały się bowiem w Hollywoodzkie kino triumfów militarnych.

Joshua Levine był jednym z pierwszych odważniejszych, którzy postanowili o Dunkierce napisać. To właśnie na podstawie jego pracy powstał film. Natomiast Dunkierka, z którą miałam okazję się zapoznać to kolejna praca tegoż autora, ale tym razem zestawiona z filmem. Można powiedzieć, że jest to dobry przewodnik, ponieważ pokazuje nam na przykład jakie oryginalne rekwizyty zostały wykorzystane. Natomiast trzeba mieć na uwadze to, że nie jest to ani powieść historyczna, ani też poważna praca naukowa o ewakuacji brytyjskich wojsk w 1940 roku. I pewnie dlatego nie jestem w stanie na sześć gwiazdek dać maksymalnej ilości. Sama jako historyk czułam pewny niedosyt po przeczytaniu i choć z pewnością film obejrzę, to na temat Dunkierki jeszcze będę chciała sobie poczytać. Jednak jeśli nie jesteście historykami to koniecznie sięgnijcie po tę książkę! Polecam!#MALINOWSKAK 2017-09-13 08:08:52